Macher Nöcchndlatt. Wr. V. Ül_ wn. Ml ZjJj Äii •'T-. e/JV •''TNe •'TS» e/'TNt > r Anhalt: 40. Epistola Pontif. de collegiis Glerieorum in Indiis oiientalibus instituendis. — 41. Decretum de variis dubiis, quae vespiciunt Tertiarios saecul. S. Francisci Assis. — 42. Decretum circa abusus missarum eelebrationem spec-tantes. — 43. Finanz - Ministerial - Erlaß, betreffend die Bemessung des Gebühren-äquivalentes für das V. Decenninm für jene Beneficien, deren Inhabern die persönliche Befreiung von der Entrichtung dieser Abgabe zuerkannt wurde. — 44. Ministerial-Erlaß, betreffend die Verrechnung der Landesgoldmünzen der Kronenwährnng. — 45. Associatio peiseverantiae sacerd. (Iskrice). — 46. Sammlung. — 47. Ausschreibung der Schlacker'schen Stiftung für Lehrerswitwen. — 48. Concurs - Ausschreibung. — 49. Chronik bei Diöcese. 40. Venerabilibus Fratribus Patriarchis Primatibus Archiepiscopis et Episcopis aliisque locorum Ordinariis Pacem et Communionem cum Apostolica Sede habentibus LEO PP. XIII. Venerabiles Fratres! Solidem .Ad extremasOrientis oras, Lusitanorum fe-lioitate virtuteque exploratas. quo tarn multi quo-tidie aspirant ad opulenta commercia, Nos quidern, rerum longe maiorum spe proposita, iam inde ab exordio pontificatus meutern et eogitationem appu-limus. — Obvevsantur animo caritatemque in No bis vehementer excitant immensa illa Indiarum spatia, in quibus, tot iam saecula. evangelicorum virorum desudat labor. In primisque beati Thomae Apost oli venit in mentem. qui promulgati ad Jndos Evangelii iure fertur auctor: itemque Francisci Xaverii. qui longo intervallo in eamdem landein acriter incubuit, constantia et caritate incredibili assecutus ut centena Indorum millia ad sanam religionem et 6dem a Brachmanärum fabulis atque impura superstitione traduceret. Sanctissimum vi-rum complures ex utroque ordine Cleri, auctori-tate missuque Sedis Apostolicae, postea subsecuti, ehristiana sacra et instituta, quae Thomas intulit, quae Xaverius instauravit, tueri ac provehere di-ligenter conati sunt, hodieque conantur. Nihilo-minus tarn vasto terrarum tractu quanta vis mor- at Apostolicam Benedictionem. talium adhuc abest a vero, miserae superstitionis circumiecta tenebris! quantus, nominatim ad sep-tentriones, ager ad accipiendum Evangelii semen nondum ratione ulla subactus! Ista reputantes animo, plurirnum quidem be-nignitate misericordiaque confldimus Salvatoris nostri Dei, qui opportunitates maturitatesque im-pertiendi luminis sui unus novit, quique bominum mentes ad rectum salutis iter occulto aurae cae-lestis afflatu solet impellere; at vero, quoad in Nobis est, dare operam volumus et debemus ut tanta pars orbis aliquem vigiliarum Nostrarum sen-tiat fructum. — Hoc proposito, cum intentum animum haberernus si qua ratione rem christia-nam in Indiis Orientalibus ordinäre aptius atque augere fas esset, nonnulla felici exitu constituimus, incolumitati catholici nominis profutura. Primum sane de patronatu Lusitanae gentis in Indiis Orientalibus regundo, cum lidelissimo Portugalliae et Algarbiorum rege, data acceptäque fide, rite pacti sumus. Eoque facto dissidia illa profecto non levia. quae tarn diu christianorum distraxerant animos, sublatis contentionum eaussis, quievere. Maturum praeterea ac salubre iudicavimus, ex singulis chri-stianorum communitatibus, quae Vicariis Praefec-tisve apostolicis antea paruerant, Dioeceses veri nominis eonflavi, quae suos haberent Episcopos, ac iure ordinario administrarentur. Propterea, per Litteras apostolicas Humanae salutis, die 1. Sep-tembris an. MDCCCLXXXVI datas, nova in illis regionibus Hierarchia eonstituta est. quae octo ecclesiastiois provineiis continetur, soilicet Goana. titulo patriarcbali ad honorem aucta, Agraensi, Bombayensi, Verapolitana, Calcuttensi, Madraspa-tana, Pondicheriana. Columbensi. Denique quidquid illie frugiferum saluti fore. quidquid expedire ad incrementa pietatis et tidei intelligamus, elficere per sacrum Consilium Nostrum Christian» nomini propagando constanter studemus. Sed tarnen res est una reliqua, unde Indi-arum salus magnopere pendet; ad quam rem vos. Venerabiles Fratres, et quotquot humanitatem di-ligunt nomenque christianum. volumus maiorem in modum attendere. Scilicet fidei catholicae apud lndos intuta incolumitas est et incerta propagatio tamdiu futura. quoad Clerus desiderabitur lectus ex indigenis ad munera saeerdotalia probe insti-tutis. qui non solum adiumento esse sacerdotibus peregrinis, sed ipsimet in eivitatibus suis rem chri-stianam administrare recte queant. Proditum est memoriae. hanc ipsam insedisse sententiam Francisco Xaverio. quem negare aiunt solitum. rem christianam constare in India posse tirmiter, nisi assidue incumbentibus piis strenuisque sacerdotibus India natis. Eäque ille in re quam acute viderit. facile apparet. Nam apostolicorum virorum operam, qui ex Europa advehuntur, multa praepediunt, ma-xime vero vernaculi inscientia sermonis, cuius per-difficile est arripere cognitionem: itemque inso-lentia institutorum atque morum, quibus ne longo quidem tempore assuescitur: ita ut necesse sit, europaeos Clericos illic ut in alieno loco versari. Quapropter cum aegre se multitudo credat peregrinis, perspicuum est, sacerdotum indigenarum longe futuram fructuosiorem operam. Explorata enim habent studia, ingenium, mores gentis suae: norunt loquendi, norunt tacendi tempora: denique Indi inter lndos sine ulla suspicione versantur: quod vix attinet dicere quanti sit, maxime in rebus trepidis. Deinde oportet animadvertere. Missionarios peregre advectos multo pauciores esse, quam ut excolendis iis, quae nunc sunt, christianorum communitatibus sufficiant. Id plane eminet ex tabulis Missionum: ex eoque contirmatur quod Missiones Indicae a sacro Consilio christia.no nomini propagando alios atque alios Evangelii praecones im-plorare et flagitare non desinunt. I am vero si cul-turae animorum ne in praesens quidem sunt pares sacerdotes extern!, quid in posterum, aucto chri-stianorum numero? neque enim spes est fore ut eorum. quos Europa mittit. crescat pro portione copia. Igitur si placet Indorum saluti consulere, nomenque christianum in spem diuturnitatis fun-dare in illa inflnitate regionum, legere ex indigenis opus est, qui muneribus officiisque sacerdotalibus, diligenti praeparatione adhibita, perfungantur. Tertio loco illud non est praetereundum, quod abest quidem a veri similitudine plurimum, sed tarnen tieri aliquando posse nemo negaverit: ni-mirum talia posse in Europa Asiave incidere tempora, ut vi ac necessitate cogantur Indias desti-tuere sacerdotes advenae. Quo facto, si Clerus in-digena desit. qui posset religio salva consistere, nullo nec administro sacrorum nec magistro dis-ciplinae? Satis aperte hac de re historia loquitur Sinensium, laponiorum, Aethiopum. Scilicet plus semel apud Iaponios, apud Sinenses, incumbentibus nomini ehristiano odiis cladibusque, inimica vis. necatis vel in exilium actis sacerdotibus ex-ternis, pepercit nativis: qui linguam moresque pa-trios apprime docti. et propinquitatibus amiciti-isque subnixi, non modo impune manere in patria, sed rem sacram administrare, et officia quae ad regendos animos pertinent, libere exequi in Omnibus provineiis potuerunt. Contra in Aethiopia, ubi iam christiani ad biscentum millia numerabantur, cum Clerus indigena nullus esset, caesis vel pulsis Missionariis europaeis, diuturni laboris fructum subitaria insectationis procella funditus sustulit. Denique respicienda antiquitas est, quodque olim salubriter institutum videmus, id religiöse ser-vandum. Iamvero in apostolici perfunotione mu-neris, prim um quidem imbuere christianis prae-eeptionibus multitudinem; mox lectos ex popula-ribus nonnullos initiare sacris, et ad ipsum epi-scopatum evehere, fuit in more posit,um institutoque Apostolorum. Quorum postea secuti exemplurn ro-mani Pontifices, in mandatis dare apostolicis viris perpetuo consueverunt, ut ubi christianorum com-munitas satis ampla eoaluisset, ibi Clerum ex in-digenis deligere omni ope contenderent. Ut igitur ineolumitati et propagationi oatholici nominis apud Indos consultum sit. Indos instituere ad sacerdo-tium oportet, qui videlieet procurare sacra et po-pularibus suis christianis praeesse. qualiacuinque tempora incubuerint. commode possint. Hac quidem de caussa. Praefecti Missionum Jndicarum. consilio hortatuque Sedis Apostolicae, collegia Clericorum. ubicumque facultas fuit, con-didere, Immo vero in Synodis Columbensi, Banga-lorensi, Allahabadensi. ineunte anno MDCCCXXXVII habitis, decretum est. ut Dioeceses singulae suum habeant Clericis indigenis instituendis Seminarium: si qui ex Episcopis suffraganeis suum habere in-opiä prohibeatur, in metropolitano Clericos dioece-sanos alat suis sumptibus. Ista quidem salubriter decreta efficere Episcopi pro viribus nituntur: sed in eorum egregiam voluntatem transversa incurrit angustia rei familiaris, et penuria sacerdotum ido-neorum. qui studiis praesint sapienterque regant disciplinam. Quare vix aut ne vix quidem Seminarium est ullum, in quo institutio alumnorum expleta cunmlataque habeatur: idque hoc tempore, cum rerum civil um Grubernatores et Protestantes non exiguo numero nullis parcunt nec impendiis nec laboribus, ut omnis erudiatur subtiliter ac polite iuventus. Illud igitur perspicitur, quam sit opportunum, quam saluti publicae consentaneum, constituere in Indiis Orientalibus Collegia quaedam. ubi iuvenes incolae in spem Ecclesiae adolescentes erudiantur ad oranera elegantiam doctrinae ad easque virtutes, sine quibus nec sancte nec utiliter exerceri sacra munera queunt. Amotis dissensionum caussis per pacta conventa, ordinataque administratione Dioe-ceseon per Hierarchiam ecclesiasticam, si licuerit Nobis. quod propositum est, institutioni Clericorum apte consulere, quasi fastigium operi videbimur imposuisse. Nam conditis semel, uti diximus, Clericorum seminariis, certe spes esset, sacerdotes idoneos magna copiä intle extituros, qui pietatis doctrinaeque lumen late funderent, quique in disse-minanda Evangelii veritate praecipuas industriae suae partes scienter insumerent. — In opus tarn nobile, idemque infinitae mortalium multitudini saluti futurum, dignum est, aliquam Europaeos con-ferre operam; praesertim quod pares esse magni-tudini sumptuum soli non possumus. Christianorum esthominesuniversos, ubicumque degant, infratrum habere loco, et alienum a earitate sua putare neminem : idque in iis rebus maxime, in quibus pro-ximorum vertitur sempiterna salus. Quamobrern petimus a vobis magnopere, Venerabiles Fratres, ut consilium et conata Nostra re adiuvare, quantum in vobis est, velitis. Date operam ut in comperto sit rei caholicae in tarn remotis regionibus conditio: efficite ut vulgo intelligant, conari aliquid pro Indiis oportere: idque maxime sentiant ii, qui posse beneticentia uti, Optimum putant pecuniae fructum. Munificam populorum vestrorum voluntatem haud frustra Nos imploravisse, certo scimus. Si maior liberalitas fuerit, quam sumptus in Collegia supra dicta necessarii, quidquid erit ex aere col-lato reliqui in alia utiliter pieque coepta curabimus erogandum. Caelestium munerum auspicem ac paternae Nostrae benevolentiae testem vobis, Venerabiles Fratres, et Clero populoque vestro Apostolicam benedictionem paramanter impertimus. Datum Romae apud S. Petrum die XXIV. Iunii an. MDCCCXCIII Pontificatus Nostri decimo sexto. LEO PP. XIII. 41. Decretum S. Contfretfationis Indulifentiarum. Tertii ordinis saecularis S. Francisci Assisiensis. Haie Sacrae Congregationi Indulgentiis Sacris-que Reliquiis praepositae sequentia dubia, quae Tertiarios Saeculares Sancti Francisci Assisiensis alio-rumqne Ordinum vespiciunt. dirimenda sunt pro-posita. I. — An Tertius Ordo Saecularis 8. Francisci teneatur lege illa a Clemente Papa VIII in Constitutione .,Quaecumque“ d. d. 7 decembris 1604 statuta, qua praecipitur unam tantum Oonfrater-nitatem et Congregationem eiusdem nominis et instituti erigi posse in singulis civitatibus et oppidis ? II. — Utrum ad erigendam novain Congre-gationem Tertii Ordinis sive in Ecclesiis Regula-riurn sive non Regularium neoessario requiratur consensus Ordinarii loci? III. — Utrum Episcopus loci visitare possit Tertiariorum Oongregationes etiam in Regularium ecclesiis ? IV. — An religiös!, qui sua iam vota nun-cupaverunt in proprio Instituto approbato vel ab Apostolica Sede, vel ab Ordinario loci, ante decretum in una Veronensi editum sub die 16. lulii 1886 et iam Tertio Ordini 8. Francisci adscripti reperiebantur, post praefatum Decretum adhuc pergant ad eundem Tertium Ordinem pertinere eiusque gratiis et privilegiis gaudere? V. — An saeculares Tertiarii Franciscales ingredientes religiosum aliquod institutum, etiam ante religiosam professionem teneantur dimittere habitum Tertii Ordinis. et hoc ipso non amplius perfruantur eiusdem gratiis et privilegiis? VI. — An idem Veronense Decretum vim legis habeat etiam pro Tertiariis ceterorum Ordinum. puta Ordinis S. Dominici, SSmae Trinitatis etc. ? VII. — Possuntne fldeles. qui ad unam Congregationem Tertiariorum pertinent, transire ad aliam pariter erectam in eodem vel alio loco, quin Indulgentias et Privilegia amittant? VIII. — An Tertiarius Franciscalis possit transire ad alium Tertium Ordinem alterius Re-gulae. ex gr. ad illum 8. Dominici etc. et vicissim ? IX. — An tideles, qui inter Tertiarios unius Ordinis fuerint cooptati, cooptari etiam valeant inter Tertiarios alterius Ordinis, puta 8. Dominici vel SSmae Trinitatis etc. ita ut aliquis Christifidelis evadere simul possit Tertiarius tranciscalis. 8. Dominici, SSmae Trinitatis, Ordinis Carmelitici. et ita porro? X. — An expediat concedere omnia privilegia, gratias et indulgentias a Summis Pontificibus di-recte et speciatim primo et secundo Ordini 8. Francisci concessa extendi etiam ad omnes, qui Tertio Ordini saeculari nomen dederunt? XI. — An expediat concedere indulgentiam Portiunculae nuncupatam, ab omnibus fidelibus toties die 2. Augusti lucrandam. quoties quam-cumque visitent ecclesiam, in qua legitime erecta est Oongregatio Tertii Ordinis Saecularis 8. Francisci ? XII. — An expediat concedere Tertiariis saecularibus 8. Francisci ut lucrari valeant Indulgentiam tarn omnibus fidelibus Ecclesias Franciscales visitanjibus concessas, quam illas quae Tertii Ordinis saecularis sunt propriae, ea conditione, ut Ecclesiam parochialem visitent in omnibus illis locis, ubi neque Ecclesiae Franciscales, primi. secundi aut tertii Ordinis saecularis aut alia Ecclesia, in qua canonice erecta sit Oongregatio Tertii Ordinis saecularis, existant? XIII. — An Tertiarii saeculares 8. Francisci degentes in locis, ubi nulla adsit eorumdem Tertiariorum constituta Oongregatio, recipere valeant benedictionem papalem bis in anno eisdem eon-cessam a quocumque sacerdote, eo quod vel nequeant accedere. aut saltem difficilis sit accessus ad locum in quo a sacerdotibus debita facultate munitis praefatae benedictiones impertiuntur? XIV. — An saltem expediat praedietis Ter-tiariis Franciscalibus saecularibus, bis in anno, loco Benedictionis nomine Summi Pontificis reci-piendae, duas alias Absolutiones seu Benedictiones concedere cum adnexa Plenaria Indulgentia ? XV. — Ex Constitutione „Misericors Bei Filius“ Tertiarii Franciscales gaudent Indulgentiis Stationum Urbis. Iam vero ex opere cui titulus „Raccolta di Orazioni e pic opere, ecc. “ ad acqui-rendas Indulgentias stationales praeter conditiones consuetas sincerae contritionis, confessionis et communionis ,.a seconda della Indulgenza da lu-crarsi“ suffieit visitatio solius ecclesiae ubi est. vel supponitur esse Statio. Quaeritur utrum hoc etiam valeat pro indulgentiis Stationum, quae in supradicta Constitutione Tertiariis conceduntur. ita ut a Tertiariis sit peragenda Contessio et Com-munio suscipienda eo tantum in casu. quo concessa est indulgentia plenaria. non vero quando concessa est partialis ? XVI. — Utrum. demptis Tertiariis saecularibus S. Francisci et Servorum B. Mariae Virginis, quibus per Constitutionem „Misericors I)ei Filius“ et Eescriptum diei 15. Decembris 1883 respective provisum est, Tertiarii saeculares aliorum Ordinum gaudeant oommunicatione Indulgentiarum sive cum respectivo Ordine ad quem pertinent, sive cum aliis Tertiariis et eorum Ordinibus? XVII. — Utrum tuta sit opinio, quae docet: Indulgentiis pro Ordine communicante per revo-cationem Pontiüciam sublatis. ceten quibus illae per communicationem factae sunt propriae, iis frui nihilominus pergant, nisi revocatio expresse etiam ad eos dirigatur? XVIII. — Utrum Tertiarii saeculares cuius-vis Ordinis Indulgentiis tantum gaudeant, quae sibi directe concessae fuerunt. vel aeque princi-paliter cum aliis concessae fuerunt. dummodo non sint revocatae? Et Emi ac Bmi Patres in generalibus Comitiis ad Vaticanum habitis rescripserunt die 10. Ia-nuarii 1893: Ad I. — Negative. Ad II. — Affirmative. Ad III. — Tn iis, quae ad disciplinam et di-rectionem internam spectant. negative; in reliquis, affirmative. Ad IV. — Negative. Ad V. — Negative ante professionem. Ad VI. Affirmative. Ad VII. — Affirmative ex rationabili causa. Ad VIII. — Generatim negative. Ad IX. — Negative. Ad X. — Negative. Ad XI. — Negative. Ad XII. — Supplicandum SSmo pro gratia. Ad XIII. — Negative. Ad XIV. — Supplicandum SSmo pro gratia. Ad XV. — Affirmative. Ad XVI. — Negative, nisi constet de speciali Indulto. Ad XVII. — Negative, imo falsa. Ad XVIII. — Affirmative. Factaque de iis omnibus SSmo Domino Nostro Leoni Papae XIII relatione in Audientia habita die 31. Ianuarii 1893 a me infrascripto Cardinal! S. Congregationis Praefecto, Sanetitas Sua resolutiones Emorum Patrum ratas habuit et conflrmavit. et petitas gratias in perpetuum benigne concessit. Datum Romae ex Secretaria eiusdem S. Congregationis die 31. Ianuarii 1893. Fr. A. Card. Sepiacci, Praef. Alex. Archiep. Nicoptl., Secr. 42. Decretum S. C. Concilii. Vigilant! studio convellendis eradicandisque giter ineubuit haec S. C.. pluraque edidit decreta, abusibus missarum celebrationem spectantibus iu- quibus omne hac in re damnabile lucrum remo- veri voluit, piasque teslantiuru voluntates et ob-strictam benefactoribus fidem ad amussim servari religioseque custodiri mandavit. Quapropter ad oohibendam pravam quorurn-dam lieentiam qui ad epheinerides. libros aiiasque merces facilius cum clero commutanda missarum ope utebantur, nonnulla constituit, eaque, Pio PP. IX. fei. reo. approbante, edi et Ordinariis nota fieri curavit ut ab omnibus servarentur. Propo-sitis namque inter alia sequentibus dubiis: „I. an tuvpe mercimonium sapiat, ideoque improbanda et poenis etiam ecclesiasticis, si opus fueri coercenda sit ab Episcopis eorum biblio-polarum vel mercatorum agendi ratio, qui adhi-bitis publicis invitamentis et praemiis, vel alio quo-emnque modo missarum eleemosvnas colligunt, et sacerdotibus, quibus eas celebrandas commit-tunt, non pecuniam, sed libros aliasve merces re-pendunt: II. an haec agendi ratio ideo cohonestari va-leat. vel quia, nulla facta imminutione, tot Missae a memoratis collectoribus celebrandae committun-tur, quot collectis eleemosynis respondeant, vel quia per eam pauperibus sacerdotibus eleemosynis missarum carentibus subvenitur: III. an huiusmodi eleemosynarum collectiones et erogationes tune etiam improbandae et coer-cendae, ut supra, sint ab Episcopis, quando lucrutn, quod ex mercium cum eleemosynis permutatione hauritur, non in proprium colligentium commodum, sed in piarum institutionum et bonorum operum usum vel incrementum iinpenditur: IV. an turpi mercimonio concurrant. ideoque improbandi atque etiam coercendi, ut supra, sint ii, qui acceptas a fidelibus vel locis piis eleemo-synas missarum tradunt bibliopolis, mercatoribus, aliisque earum collectoribus, sive recipiant, sive non recipiant quidquam ab iisdem praemii nomine: V. an turpi mercimonio concurrant. ideoque improbandi et coercendi, ut supra, sint ii qui a dictis bibliopolis, et mercatoribus reeipiunt pro missis celebrandis libros aliasve merces, harum pretio sive imminuto sive integro: VII. an liceat Episcopis sine speciali 8. Sedis venia ex eleemosynis missarum, quas tideles cele-brioribus Sanctuariis tradere solent, aliquid detra-here, ut eorum decori et ornamento consulatur. quando praesertim ea propriis reditibus careant:“ in peculiari conventu anni 1874 8. C. re-solvit: „Ad I. Aftirmative. Ad II. Negative. Ad III. IV. et V. Affirmative. Ad VII. Negative, nisi de consensu obla- torum.“ Sed cum postremis hisce anni« constiterit, salutares huiusmodi dispositiones ignorantia aut malitia saepius neglectas tuisse, et abusus hac in re valde lateque invaluisse, Emi Patres 8. C. Tri-dentini interpretes ac vindices, rebus omnibus in duplici generali conventu mature perpensis, officii sui esse duxerunt, quod pridem decretum erat in memoriam plenamque observantiam denuo apud omnes revocare, et oportuna insuper sanctione munire. Praesenti itaque decreto statuunt, ut in po-sterum si quis ex sacerdotali ordine contra enun-ciata decreta deliquerit, suspensioni a divinis 8. Sedi reservatae et ipso facto incurrendae obnoxius sit: clericus autem sacerdotio nondum initiatus eidem suspensioni quoad susceptos ordines similiter su-biaeeat, et inhabilis praeterea fiat ad superiores ordines recipiendos: laici demum excommunicatione latae sententiae Episcopis reservata obstringantur. Praeterea cum experientia docuerit, mala qu.ie deplorantur ex eo potissimum originem viresque ducere, quod in quorumdam privatorum manus maior missarum numerus congeritur quam iusta necessitas exigit, ideo iidem Emi Patres, inhae-rentes dispositionibus a Romanis Pontiticibus, ac praesertim ab Urbano VIII. et Innocentio XIII. in const. Cum saepe contingat, alias datis, sub gravi obedientiae praecepto decernunt ac mandant. ut in posterum omnes et singuli ubique locorum bene-ficiati et administratores piarum causarum aut ut-cumque ad missarum onera implenda obligati, sive ecclesiastici sive laici, in tine cuiuslibet anni mis- sarura onera, quae reliqua sunt, et quibus nondum satisfecerint, propriis Ordinariis tradant iuxta mo-dum ab iis definiendum. Ordinarii autem aeceptas missarum intentiones cum adnexo stipendio primum distribuent inter sacerdotes sibi subieetos qui eis indigere noverint: alias deinde aut 8. Sedi. aut aliis Ordinariis committent, aut etiarn. si velint, sacerdotibus aliarum dioeeeseon. dummodo sibi noti sint, omnique exceptione maiores et legitima documenta edant inter praefixum congruum tempus quibus de exacta earumdem satisfactione eonstet. Denique, revoc-atis quibusoumque indultis et privilegiis usque nunc concessis quae praesentis de-creti dispositionibus utcumque adversentur, S. Con-gregatio curae et officio singulorum Ordinariorum comittit, ut praesens decretum omnibus ecclesia-sticis suae iurisdietioni subiectis, aliisque quorum ex praescriptis interest, not um sollicite faciant. ne quis in posterum ignorantiam allegare, aut ab huius decreti observantia se excusare quomodolibetpossit: et insuper ut sive in sacra Visitatione sive extra sedulo vigilent. ne abusus hac in re iterum ino-lescant. Facta autem de bis omnibus relatione SSmo D. N. Leoni P.P. XIII. per infrascriptum S. Con-gregationis Praefectum, Sanctitas Sua hoc Emorum Patrum decretum ratum habuit confirmavit atque edi mandavit, contrarüs quibuscumque minime ob-stantibus. Datum ßomae, die 25. Maii 1893. Aloysius Card. Eppus Sabinensis, Praefectus. L. Salvati, Secretarius. 43. Erlaß des k. k. Ainanz-Mrristermms vom 4. Jänner 1893, Wr. 15023, betreffend die jßcittclTuiig bcs (öcbiitjrcttftijiiuiölnttcs fitr bus X. Derenninm fiir jene ßcitcfirifH, bcrftt 2n!)kbern die persönliche Lefreinng von der Entrichtung dieser Abgabe Anerkannt wurde. Aus Anlaß einer vorgekommenen Anfrage wird in Ansehung der Bemessung des Gebührenäqnivalentes für das V. Deeenninm für jene Pfründen, deren Inhabern die persönliche Befreiung von der Entrichtung dieser Abgabe zn erkannt wurde, Folgendes zur Darnachachtnng bekannt gegeben: 1. Wenn Cnrat-Beneficiaten, auf welche das Eongrna-Gesetz Anwendung findet, oder auch Inhaber eines sogenannten einfachen Beneficinms, bereit nach Vorschrift des § 19 Alinea 11 des Finanzministerial-Erlasses vom 25. Mai 1890, R.-G.-Bl. sJir. 101, ermitteltes reines Einkommen aus der Pfründe den Betrag von 500 fl. jährlich nicht übersteigt, um die persönliche Befreiung von der Entrichtung des Gebührenäquivalentes für das V. Deeenninm auf Grund des Gesetzes von 15. Februar 1877, R.-G.-Bl. Nr. 98, entschreiten, so ist diese Befreiung zuzuerkennen und das Gebührenäquivalent bei einem beneficium Simplex unbedingt, bei einem Curat-Beneficinm aber mit dem sowohl dem Beneficiaten, als auch der Religionsfondsverwaltung sofort bekanntzitgebenden Vorbehalte abznschreiben, daß, im Falle später infolge einer eintretenden Vacanz einer oder der anderen syste-misierten Hilfspriesterstelle das persönliche Pfründeneinkommen des Beneficiaten sich zeitweilig derart über den Betrag von 500 fl. steigern sollte, daß in diesem Ueberschnsse das Gebührenäqnivalent ganz oder theil-weise die Bedeckung findet, das Gebührenäquivalent, soweit der bezügliche Einkommensüberschuß reicht, für die Dauer der Vacanz der Hilfspriesterstelle zu entrichten sein wird. 2. Den Inhabern, sei es von Curat-, sei es vou s. g. eiusacheu Beneficien, bereit nach Vorschrift der obbezogenen Verorbnnng ermitteltes reines Jahreseinkommen zwar 500 st., jeboch nicht tu bem Maße übersteigt, baß ber Ueberschuß zur Entrichtung ber vollen Jahresquote bes Gebührenäquivalentes ausreicht, ist über ihr Einschreiten nur ber bie Summe vou 500 fl. übersteigeube Betrag bes reinen Jahreseinkommens als Jahresschnlbigkeit an Gebührenäqni-valent für das V. Decenninm vorzuschreiben, der Restbetrag aber im Sinne des vorstehenden Absatzes in Abfall zu bringen und zwar hinsichtlich jener Beneficiaten, welche nach dem Gesetze einen Anspruch auf eine Congruaergänzung haben, mit dem sub 1 ausgedrückten Borbehalte. 3. Die Heranziehung des Religionsfondes zur Entrichtung des Gebührenägnivalentes für das V. De-cennium rücksichtlich jener Curatbenesiciaten, welchen im Sinne der vorstehenden Anordnungen die persönliche Befreiung zuerkannt worden ist, hat zu entfallen. 4. Die vorstehenden Bestimmungen haben sofort zur Anwendung zu gelangen, jedoch hat eine Rückvergütung von etwa durch den Religionsfonds bereits eingezahlten Beträgen an Gebührenäquivalent für das V. Decennium ans diesem Anlasse nicht stattzufinden. 44. Erlaß des K. K. Ministeriums für Gultus und Unterricht, Wr. 2595 ex 1892, betreffend die Verrechnung der Lan-esgoldmiinM der Lronenwährung. Laut hierortiger Kundmachung vom 1. November l. I., Z. 5845/F.-M., (Wiener Zeitung vom 4. November 1892) ist mit der Ausgabe der Zwanzig-Kronenstücke österreichischen Gepräges am 7. November v. I. begonnen worden. Ebenso werden zufolge Kundmachung des königlich-ungarischen Finanz-Ministeriums vom 20. October 1892 Zwanzig-Kronenstücke ungarischen Gepräges ausgegeben. Nach Artikel XVIII. des Gesetzes vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 127, können alle Zahlungen bei den Staats- und den übrigen öffentlichen Lassen und im Privatverkehr, welche gesetzlich in österreichischer Währung — sei es in klingender Münze oder nicht — zu leisten sind, in beiden Staatsgebieten nach Wahl des Schuldners in Landesgoldmünzen der Kro-nemvührnng beiderlei Gepräges dergestalt geleistet werden, daß das Zwanzig-Kronenstück zum Werthe von zehn Gulden ö. W. und das Zehn-Kronenstück zum Werthe von fünf Gulden ö. W. gerechnet wird. Alle Empfänge und Zahlungen in Landesgoldmünzen sind daher zu diesen Werthe» in österreichischer Währung zur Verrechnung zu bringe». In Ausführung dieses Grundsatzes wird im Einvernehmen mit dem k. k. Obersten Rechnungshöfe für die im Reichsrathe vertretenen Königreiche und Länder bestimmt, daß vom 1. Jänner 1893 angefangen in der zufolge Finanz - Ministerial - Erlasses vom 13. Juli 1877, Z. 3739, V.-Bl. Nr. 14, er-öffneten Colonne für die Goldgebahrung die Gebahrung mit Landesgoldmünzen zu den gesetzlichen Werthe» in österreichischer Währung durchzuführen ist. Bon diesem Tage angefangen ist auch der Casiawerth aller sonstigen zur Gebahrung gelangenden Goldmünzen mit dem Werthverhältnisse in U e b e r e i n st i m m u n g zu bringen, nach welchem das Zwanzig - Kronenstück gleich 10 fl. ö. W. und das Zehn-Kronenstück gleich 5 fl. ö. W. gerechnet wird. Es sind daher in Abänderung des Finanz-Ministerial-Erlasses vom 23. November 1870, Z. 3449, V.-Bl. Nr. 43, die auf Grund des Gesetzes vom 9. März 1870, R.-G.-Bl. Nr. 22, ausgeprägten Goldmünzen zu 8 fl. (20 Francs) mit 9 fl. 52 kr., jene zu 4 fl. (10 Francs) mit 4 fl. 76 kr. zu bewerthen, ferner wird in Abänderung des Finanz-Ministerial-Erlasses vom 18. Jänner 1879, Z. 398, V.-Bl. Nr. 9, der Casiawerth der Ducaten mit 5 fl. 64% kr., jener der 20 Francs-Stücke mit 9 fl. 52 kr., jener der 10 Francs-Stücke mit 4 fl. 76 kr., jener der 6 Francs-Stücke mit 2 fl. 38 kr., der Casiawerth der 20 Markstücke mit 11 fl. 76 kr., der 10 Markstücke mit 5 fl. 88 kr. und der 5 Markstücke mit 2 fl. 94 kr. festgesetzt. Die Berechnung eines Münzgewinnes und beziehungsweise Münzverlustes findet weiterhin nur insofern statt, als sich ein solcher ans einer Differenz des gesetzlichen Werthes der Landesgoldmünzen in österreichischer Währung und des Curses derselben an der Wiener Börse Herausstellen sollte. Die Verrechnung von Zahlungsverbindlichkeiten, welche in österreichischen oder ungarischen Goldgulden effectiv zu leisten sind, insbesondere der Zoll-Zahlungen hat nach dem Gesetze vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 128, auch weiterhin in Goldgulden zu deren Nerniivcrthe zu geschehen, es können jedoch diese Zahlungsverbindlichkeiten auch in Landesgold- münzen der Kronenwährung erfüllt werden, wobei je 42 österreichische oder ungarische Goldgulden gleich 100 Kronen in Landesgoldmünzen zu rechnen sind. Die Differenzen, welche sich infolge dieser Verrechnung zwischen dem durch den Artikel XXIV. des Gesetzes vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 126, festgesetzten Zahlwerthe der Landesgoldmünzen in österreichischer Währung (20 Kronen = 10 fl., 10 Kronen = 5 fl. ö. W.) und dem durch den Artikel II. des Gesetzes vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 128, festgesetzten Zahlwerthe derselben bei Erfüllung von auf Goldgulden lautenden Verpflichtungen (20 Kronen = 8 fl. 40 kr., 10 Kronen = 4 fl. 20 kr. in Gold) ergeben, sind als Einnahmen und beziehungsweise Ausgaben ans dem Grunde der Differenz der gesetzlichen Bewerthung der Landesgoldmünzen nach Art. XXIV. des Gesetzes vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 126, und nach Art. II. des Gesetzes vom 2. August 1892, R.-G.-Bl. Nr. 128, unter einem besonderen Titel etatmäßig zu verrechnen. Die Differenzen, welche sich zwischen dem mit der Verordnung der Ministerien der Finanzen und des Handels vom 27. December 1878, Z. 6295, V.-Bl. Nr. 45 festgesetzten Werthe der zu Zollzahlungen verwendbaren Goldmünzen und dem obbe-zeichneten Werthe bei den Abfuhren in die Länder-cassen, beziehungsweise an die Staats - Central - Casse Herausstellen, sind, wie bisher, im Finanzetat als außerordentliche Bedeckung sub Capitel „Zoll" unter einen besonderen Titel als „Einnahmen aus der Tarifierung der zu Zollzahlnngen verwendbaren Goldmünzen" zu verrechnen. Vergleich ungs-Tabelle. bei Zoll bei Cassa 1 Ducaten 4 fl. 74 kr. 5 fl- 64% kr. 8 fl.-Stück (20 Francs) 8 rr ff 9 ff 52 „ 4 fl. „ (10 Francs) 4 ff ff 4 ff 76 „ 5 Francs-Stück 2 ff ff 2 ff 38 „ 20 Mark-Stück 9 rr 88 „ 11 ff 76 „ 10 Mark-Stück 4 „ 94 „ 5 ff 88 „ 5 Mark-Stück 2 „ 47 „ 2 ff 94 „ 45. 18 k r i c e. Ta bocle nas stalni naslov, pod katerint ho-cenio priobcevati raznovrstne vspodbujajoce na-svete ec. gg. sobratov. poslane ltarn iz namena, da 86 cedalje bolj ukrepi, podpre in zagotovi pre-lepi, prenujni smoter, ki ga je vsak izmed nas imel, odhajajoc iz semenisea kot novomasnik: „perseverantia sacerdotalis‘;. Prosili srao zadnjic na tem raestu cc. gg. sobrate, naj nam privoscijo iz zaklada svoje izkusnje kako iskvico, ki bi nas vse vnela za se vstrajnise, se pozrtvovalnise de-lovanje. cast bozjo in zvelicanje dus. Eden cc. go-spodov sobratov nam je poslal dopis. Öetudi je v njem error substantialis (raislil je namrec, da bodo nase „Iskrice“ samostalen list, namenjen edino le duhovskemu notranjemu zivljenju, kakor se je v zacetku tudi nameravalo, a pozneje se opustilo iz tega povoda, ker osrednje vodstvo „Pers. sacerd.“ na Dunaju zeli, da vsi clani pre- jemajo en skupni list), vkljub tej bistveni zmoti, pravim, hocemo dopis vendar-Ie objaviti, in to iz dveh vzrokov: 1. da cc. gg. sobratje spoznajo, kako hva-lezni srao za vsako „Iskrico“ ljubezni do dobre stvari. in 2. ker se iz nastopnega dopisa ucirao, da, ce ne poseben list, potreben nam je vsaj neki prostor, v katerem se moremo pogovarjati in navdusevati za svoj sveti poklic, vnemati se zlasti za ta cilj svqjega zivljenja, da bi bili vsi sveceniki po srcu -lezusovem. Ta prostor nam je odprl nas skofijski list. — Priobcujemo torej omenjeni dopis, a kakor receno, tici v njem bi-stvena zmota! Kaj hocejo „Iskrice“? Zopet nov list! Zacetkom letosnjega leta izsla je kot priloga „Evharistije“, mesecnega glasila enako imenova- 10 nega drustva „saeerdotum adoratorum“, prva ste-vilka novega evharisticnega lista „Pelikana“ za castilce presv. resnjega Telesa — lajike. Na prvi strani pise tako-le: 'he zopet nov list! — utegne vzklikniti marsikak bralec — saj jih je vendar ze vec kot prevec. Tako je. Veliko prevec jih je; bolje bi bilo, da jih 4/5 izmed njih nikdar ne bi bilo ; marsikaj zlega bi ne bilo. Toda povejte nam, ali je mar tudi listov, ki bi ne sluzili goli dobicka-riji, grdi necimrnosti, prazni radovednosti, marvec ki bi pospesevali cast bozjo in razsirjanje vseob-seznega kraljestva bozjega, gojili krscanskega duha, utrjevali vero, uzigali ljubezen, — ali teh je tudi prevec? Med 750 svicarskimi listi je le sest ka-toliskih verskih listov. Isto je ra zw er je v Nemciji in Avstriji. — lepa ilustracija besedij Kristusovih: Iscite najprej bozjega kraljestva! In v celi veliki Nemciji in Svici ni do danes nobenega evharistienega lista za ljndstvo. Gostilnicarji, peki. kro-jaci. bankirji irnajo svoje strokovne liste, s kate-rimi moeno pospesujejo skupne svoje interese; krasne evharistiene bratovscine naj bi bile brez skupne zveze in organa? Zakaj smo si izposodili za uvod nasim „Iskricam“ te besede iz nemskega lista ? Ker prav to. cesar se boji „Pelikan“, cule so tudi ze te in primeriti se jim utegne. da bodo se marsikje spre-jete z mrzlim pozdravom: ze zopet nov list! Z nemskim listom ponavljamo in vprasujemo tedaj tudi mi: Tmamo li res preve^listov (slovenskih), ki bi pospesevali cast bozjo in razsirjali njegovo kraljestvo . . .? Res imamo listov dosti in prevec, a v celi Sloveniji sta le dva izkljucno s tem na-menom: Danica in Cvetje. — Ees nimajo se po-sebnega glasila slovenski kremarji, niti peki, niti bankirji — jih je preinalo — niti krojaci; pac pa imamo cez mero politienih, za silo tudi kme-tijskih. leposlovnih in znanstvenih. Slovenski prav-niki imajo svoje glasilo, ucitelji dvoje in obrtniki so je imeli. Imamo izvrstnih nemskih listov: Quartalschrift. Correspondenzblatt, Correspondenz der Associatio, in gotovo je, da imamo slovenski du-hovniki skupne interese z inorodnimi duhovniki in da nahajamo mnogim nasim prasanjem od-govora v nemskih listih. Toda dolznost nasa je. da skrbimo za vsestransk napredek nasega näroda — mar hocemo biti res „bre^domovinci“ V — in docim se drugi prizadevajo, da ustvarijo narodu lastno knjizevnost, umetnost in vedo — ali se ni sklenilo, da ustanovimo slovensko Leonino: zakaj se ne priklopimo nemski ? — skrbeti moramo tudi, da se tudi v tem obziru ne naslanjamo in obesarno samo na Nemce. da se postavimo bolj na lastne noge in oskrbimo narodu lastno teolo-gieno knjizevnost in izobrazbo. Vrhu tega imamo slovenski duhovniki poleg skupnih interesov vse katoliske duhovscine toliko posebnih potreb in „prasanj —n. pr. javno stanje nasega naroda, posebne navade in razvade nasega ljudstva, slovenska bogoslovna in nabozna literatura, — da je prepotrebno, da vse to posebej med seboj obgovorimo. S tem ne bomo kar nie rusili lepe zveze, v kateri smo s sobrati drugega jezika in ne kalili katoliske ideje, ki je „razlicnost vseh jezikov v edinosti vere zdruzila“. Velik ogenj greje dal ec na okolu. Pa ce jih je okolu ognja prevec, tedaj so ti, ki se bolj ob strani tisce, ze malo delezni velike vrocine. In ce se ne morejo dobro ogreti. kaze jim najbolj, da si zanete — lasten ogenj. Tudi mi si napra-vimo sv oj ogenj, od katerega bodo letele iskre na vse strani in razgrevale nasa srea! Nas list je glasilo drustva „associatio per-severantiae sacerdotalis“. Studium in molitev, veda in poboznost je dvojna dusna hrana, ki nahranjuje in ohranjuje duhovnika med svetom. da ne postane sal infatuatum. To dvoje spada k perse-veraneiji duhovnikovi. Pod to flrmo tedaj je lahko — in to ima biti — nas list popolno glasilo vse slovenske duhovscine, zadostujoce vsem nasim znanstvenim in asceticnim potrebam. Ko si list zadosti täl pridobi, naj bi se locil od uradnega glasila ljubljanske skofije, postavil se na lastne noge in oprijeli naj bi se ga duhovniki vseh slovenskih skofij, katere vabimo ze sedaj k sodelovanju. 1898. V. 45. 46. 47. 61 Bratje, vse po svetu se zdruzuje in organi-v^uje. Tudi mi smo mnogo govorili o organizaciji nasega naroda za katolisko ree, za katero nam sree bije. Organizujmo pa najprej — sami sebe! Stopimo blize skupaj, posvetujmo se. po-govorimo se. kaj nam v teh hudih easih najbolj in najprej treba. Gospod nam pove: Najprej iscite bozjega kraljestva in njegove pravice! Po-svetite sebe, posvetite ljudstvo! Tema namenu imajo sluziti nase „Iskriee“. Kujte se iskre, letite na vse strani, usipajte se na srca duhovniska, da se ogrejejo. da se unamejo, da zazare v ljubezni bozji za izve-licanje dns! 46. Sammlung für die Äbbriindler in Zabreznica. Das hochlöbliche k. k. Landespräsidium in Ärain theilte mit Zuschrift vom 13. Juni 1893, Z. 1868, nachstehenden Aufruf mit: „Am 6. Juui l. I. kam in der Ortschaft Za-breznic politischer Bezirk Badmannsdorf ein Brand zum Ausbruche, der wegen des herrschenden Windes, sowie wegen Mangel au Wasser rasch um sich griff, so daß binnen der kürzesten Zeit zwölf Wohnhäuser und zwölf Nebengebäude, Stallungen u. s. w. eingeäschert wurden. Die vom Brande betroffenen Bewohner haben zum großen Theile ihre Habseligkeiten und ihr Vieh eingebüßt mtb sind nun vollkommen mittellos dem ärgsten Elende preisgegeben. Der Schade beträgt mehr als 25.000 Gulden, welcher für-die arme Ortschaft sehr bedeutenden Schadensziffer eine Versicherungssumme vou nur 2700 Gulden gegenübersteht. In Anbetracht des großen Elendes und der höchst bedaueruswertheu Lage, in welcher sich die Insassen von Zabreznie infolge des Brandnnglückes befinden, sehe ich mich veranlaßt, an den stets bewährten Mildthätigkeitssinn der Bevölkerung von Krain zu appellieren und eine allgemeine Sammlung milder Gaben im ganzen Kronlande auszuschreiben. Eingehende Spenden werden vom Landesprä-sidinm, vom Stadtmagistrate in Laibach und von den Bezirkshauptmannschaften entgegengenommen, durch die Laudeszeituug veröffentlicht und ihrer Bestimmung zugeführt werben." lieber Ersuchen des genannten Landespräsidiums werden die Hochw. Herren Seelsorger hiemit angewiesen, die ausgeschriebene Sammluug durch Verkündigung von der Kanzel zu fördern und die einfließenden Spenden an die betreffenden k. k. Bezirks-hanptmannschaften, beziehungsweise an den Stadtmagistrat in Laibach einzusenden. 47. Ausschreibung der Johann Mp. Schtacker'schen Stiftung für Leljrersrvitwen. Die vom Normalschuldireetor, k. k. Schulrathe und Ehreudomherrn Johann Nep. Schlacker errichtete Stiftung zur Unterstützung von je einer Volksschullehrerswitwe ist für die Zeit vom 1. August 1892 bishiu 1893 wieder einer Anderen zu verleihen. Solche Witwen, welche sonst keine Stiftung genießen, wollen durch die hochw. Pfarrämter von der Ausschreibung dieser Stiftung mit dem Bemerken verständigt werden, daß sie im Falle einer Bewerbung um dieselbe ihr diessälliges Gesuch mit glaubwürdigen Zeugnissen über ihre wirkliche Armnth, ihren tadellosen Lebenswandel und über den mindestens zehnjährigen, im Lande Krain lobenswerth versehenen Volksschullehrerdienst ihres verstorbenen Mannes zu belegen und bei diesem Consistorium, dem das Ver-leihnngsrecht zusteht, bis zum 20. August d. I. ein-einzureichen haben. 10* 48. Eoncurs - Werlaulöarung. Die bisthümlichc Collatious - Pfarre Smartin, im Dekanate Kranj, ist durch Todfall in Erledigung gekommen und wird hiemit zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind an das hochwürdigste f.-b. Ordinariat in Laibach zu stilisieren. Außerdem werden noch drei, durch Resignation resp. Beförderung erledigte Pfarren zur Bewerbung ausgeschrieben, als: Mekine, im Decanate Kamnik; Smarjeta, im Deca-nate Novo Mesto und Javorje, im Decanate Loka. Die Gesuche um die Pfarre Mekine sind an die löbliche Jnhabnng des Patronatsgutes Münkendorf, um die weiteren zwei Pfarren aber an die hohe k. k. Landesregierung in Laibach zu stilisieren. Bezüglich der Pfarre Smarjeta wird bemerkt, daß der Ruhegehalt des abtreteudeu Pfarrers tbeils aus dem Reli-gionsfonde, theils aus dem Pfründeneinkommen, und zwar aus dem letzteren bis zur neuerlichen Adjustierung der Fassion, mit 177 fl. 31V, kr. jährlich zu bestreiten sein wird. Peremptorischer Competenztermin 11. August 1893. 49. WroniK der ZNöcese. Herr Josef Erker, Spiritual im hiesigen Clericalsemi-nar, wurde zum fürstbischöflichen Consistorial-Rathe ernannt. Die kanonische Investitur erhielten die Herren: Dr. Sebastian Elbert auf das Kürchpcrg'fche Canonicat an der Ca-thedralkirche in Laibach, am 18. Juni; Michael Teröek auf die Pfarre dmartno unter Großkahlenberg, am 19. Juni; Johann Golob, Pfarrer in Motnik, auf die Pfarre Pod-brezje, und Bartholomäus Zupanec, Pfarrprovifor in Polsnik, auf die Pfarre Motnik, am 27. Juni, und endlich Johann Mozina, Expositus iii Ilarije, aus die Pfarre Rovte am 4. Juli 1893. Herr Johann Eder, Pfarrer in Mekine, wurde in den definitiven, und Herr Anton Keröon, Pfarrer in Smarjeta, in den zeitlichen Ruhestand versetzt. Herr Jakob Po koren, Pfarrcooperator in Poljane ob Loka, wurde als Pfarrprovifor in Polsnik, und Herr Johann Illadnik, Pfarrprovifor in Rovte, als Pfarrvicar in Cmi Vrh ob Idrija angestellt. Renan gestellt wurden die Herren Seminarspriester: Johann Kromar als Pfarrcooperator in Poljane ob Loka, Alois Stroj als Pfarrvieariatscooperator in örni Vrh ob Idrija, Anton Kocijanöiß als Pfarrcooperator in Senozeöe, und der Reopresbyter Caspar Porenta als Pfarrcooperator in Stopiöe. Gestorben ist am 31. Mai d. I. Herr Anton Kiemen, Pfarrer in Smartin bei Kranj, und wird derselbe hiemit dem Gebete des hochw. Diöcesan - Clerus empfohlen. Vom fürKbischößichen Ordinariate Laibach am 30. Juni 1893. Herausgeber und für die Redaetion verantwortlich: Martin Pogacar. — Druck der „Katholischen Buchdruckerei" in Laibach.