CONCLUSIONES EX 
U N I V E R S A 
T H E O L O G IA 
Jd Mentem 
J O A N N I S DUNS J S C O T I» 
Primi pro Immaculata DEIPAR/
E Conceptione Pancratiaftis 
& Doctoris fubtiliíTimi. 
HEFEN S JE 
á P. B A S I L I O B A T T A U Z, 
Ord. Min. S. P. Frandfci Stridioris Obfertfantia; 
SS. Theoiogice Študente Generali. 
PRESIDE 
P. J A CO BO H o f f s t e t t e r , 
Ejufdem Ördinis Sacrorum Canonum, 
& SS. Theologiae Ledore , nec.non 
Provincia: Diffinitore adüali. 
Labaci in Sacra, & Exempta Serenijfimi 
Ordink Teutonici ¿Ede. 
Anno á partu Virginis M.D. C C X V I . Menic 
Die Horis. 
LABACI , Formis J . G. Mayr, Ioc.Prov.Carn.Typ. 

Gande Sacra Sponfa, helle compta 
7toviterexurgensTeuto?iumEcclefial 
Lege multa in f110 uno KeligioJiJJimo 
Sponfo. 
GUIDOBALDUSI 
STAREHMBERG. 
AdagnmSangum^ma},orvirtutisH¿eres. 
JnclytiOrdmuTeuto?ikigemapretioJa. 
Gloriojw Bellidux, 
Cultor Nummls y Patria Tutor. 
Afice palmas • eripuit, Europa olea* 
reddidit. 
Galeatm Myfta, 
Etbojlilkfavguinu purpura Unteatm, 
ifnolavit Hecatombes Aiufelmañork* 
Vive, Vale, Prima JEmontf Gloria. 
Sic Leffor cum ftudio devotijfime 
Canit, 
Moecenati Optimo. 

"•0? * §0» 
/.OAcra Viatorum Theologia 
O non eft in rigore fcientia. 
21. Ejus obje¿tum eft D E US. 
III.Quem exiliere ratio naturalis 
docet. IV. Cujus {implícitas 
eompoíitionem phyíicam, & 
metaphyíicam excludit. V. Non 
tamen pluralitatem Attributorum 
ex natura rei Scotifticfc diftinótorum. 
F/.Jlliusintelleótus 
novit omnia futura in decreto 
íuo concomitante. VII. Et voluntas 
amat creaturas pure poílibiles. 
VIII. Inviíibilis naturaliter 
ab intelleétu creato, vifibilis 
tamen fupernaturaliter. IX. In 
eífícaciori, 8c prseftantiori intelleftu 

* SO» 
le&u non repugnat iniequalitas 
viiionis beatae, ceteris paribus* 
F.Nec implicat quin beatus videat 
Eflentiam non vifis Perfonis. 
XL Item videre unam Pernam 
aliä non visa. XII. Poteft 
homo in hac vita beatificari. 
XIII. Poffibilis eft fpecies creata, 
quae DEUM repraefentet. XIV. 
Unus DEUS in tribus Perfonis 
Patre, Filio, & Spiritu ian&o non 
eft naturaiiter evidenter cognoicibilis. 
XV. Filius per intelle- 
¿tum ä Patre, Spiritus S. ab utröque 
procedit. XVI Quiilab alterutro 
non procederet, adhuc ab 
Eo,ä quo non procedert, realiter 
diftingueretur. XVII. Dari Angelos 
fides docet. XVIII. At ratio 
naturalis evidenter non pro

•«OS »i* so» 
bat. XIX. Si DEUS non impediat, 
poiTunt cognofcere fecreta 
cordium actu polita. X X Sunt 
in loco , fed minimfe per operationem. 
XXI. Inter actusmoraliter 
bonos, & malos mediant 
indifferentes. XXII. Externi 
boni,aut mali internos diftincfca 
bonitate , aut malitia afficiunt. 
XXIII. Frequenter in genere 
moris benii: agit is, qui fequitur 
opinione verfc probabile relicta 
probabiliori. XXIV. Peccatum 
mortale in ratione offenße non 
eft fimpliciter infinitum. XXV. 
Veniale cum folo originali ftare 
poteft. XXVI. Et cum Gratia 
fanctificante mortale de abfoluta 
DEI Potentia. XXVII. Myfterium 
IncarnationisDominicae, 
quod 

«05 * 50+ 
quod in admirabili hypoftaticá 
duarum naturarum Divinx fci* 
licet,&humanxinfuppofito Divini 
Verbi unione coniiftit, jam 
pofitum eft. XXIII. Ejus prima!- 
rium motivum non fuit peccati 
remedium, adeóque etiam non 
peccante Adamo Divinum Verbum 
carne aíTumpíiíTet. XXIX. 
Dominium duorum in folidum 
"uniusrei,quia fine fundamento, 
ftare non poteft. XXX. Eccleíía 
direóté pnecipere poteft, vel 
prohibere aótus puré internos. 
XXXI. Fidei objeólum eft DEUS 
in Dicendo infallibilis. XXXII. 
Qui nec per fe, nec per alium 
mentiri. XXXIII. Infundere tarnen 
aótum, vel habitum erroneum 
poteft. XXXIV. Habitus 
fidei 

«os * so» 
fidei inclinât ad quafdam propoiïtiones 
, quae iècundîim fe ípe- 
¿tatae funt Ípeculadvíe,&in hoc 
fenfu non incongrue dicitur fpeculativus. 
XXXV. Confideratus 
ad alias propoíitiones puré 
practicas, poteft dici practicus. 
XXXVI. Nihilominùs Fides 
Divina eft fímpliciter p ni ética. 
XXVVII. Vifio immediata objeófci 
répugnât, etiamDivinitiis, 
cum fide aótuali de eodem XXXVllI.
Summus Pontifex, qualem 
verèefle ClementemXI. eft 
defíde XXXIX. Homo, cui faóta 
effet revelado certa, & abfoluta 
fux perditionis seternae propter 
peccata jam comifla, &: pretérita, 
nequit rationabiliter íperare 
beatitudinem. XL. Quin 
i m b 

* SO» 
imb licité defperaret« feu nollet 
beatitudinem. XLL De fide eft 
definitum, in purgatorio eíTealiquaspoenas 
in genere, non tarnen 
eft de fide , quae fpecies, 
6c fortes pcenarum ibi fint. 
XLII. Hinc Animx in purgatorio 
proprio poena damni nonpuniuntur. 
XLIIl. Amor DEI intenius 
gradualiter exoptandus 
eft, fed legem adimplet amor appreciative. 
XLIV, Dile&io inimici 
pro omni ftatu natura,fcripto,& 
Gratix vim Legis obligan* 
tis obtinuit, XLV. AmorTheologicusviaefpecie 
difFcrtabamore 
Patriae. XLVI. Virtutes morales 
dantur,fed non per feinfufx. 
XLV1I. Largitor bonorum 
DEUS nullo unquam tempore 
per

* so» 
permiíit Cultores íuos abfqufc 
remedio ( quod fuit verum Sacramentum 
) neceíTario ad falutem. 
XLVI1I. Si ftatum Innocentise 
excipias, in quo nullum 
inftituit. XLIX. InftituiíTet tamen 
aliquod Sacramentum , ft 
is perfeveraíiet. L. Defe&o 
funt feptem tantfom moraliter 
gratiam caufantia. LI. Bapti£ 
mus validfc , & fervatis fervandisetiam 
licité confertur parvulisinfidelium 
, invitis eorundem 
genitoribus. LI I. Materia certa 
Sacramenti Eucharftiae eft pañis 
triticius , & vinum de vite. 
LUI. Cui modiciífima aqua fuperinfunditur 
convertenda prius 
in vinum. LIV. Epifcopatus eft 
Ordopropriedidtus, &aSacerdotio 

dotio diftinctus, noil tarnen íta 
¡ficut alij Ordines inter iè diftinguuntur. 
LV.NondaturSacramentum 
Poenitentiae validpm, 
& informe. LVI. Peccatum in 
materia gravi dubiè comiíTum eft 
materia neceflaria confeífionis. 
LVII. Forma Sacramenti Poenitentiae 
funt ea verba : Abjolvo TV. 
O.A. M.D. G.E. B.F.H.