KRALJEVINA JUGOSLAVIJA
UPRAVA ZA ZAŠTITU
KLASA 20 (3)
INDUSTRISKE SVOJINE
IZDAN 1 MAJA 1937.
PATENTNI SPIS BR. 13249
Ing. Torma Stefan, Budapest, Madjarska.
Automatski spojnik srednjih odbojnika za železnička vozila.
Prijava od 19 novembra 1935.	Važi od 1 oktobra 1936.
Naznačeno pravo prvenstva od 19 novembra 1934 (Nemačka).
Pronalazak se odnosi na automatske spojnike srednjih odbojnika za železnička vozila, koja pripadaju klasi spojnika krutog sistema.
Poznati su spojnici koji pripadaju o-voj klasi, a koji su snabdeveni sa dva dijagonalno naspramno nalazeća se ispada i sa udarnim površinama, koje se nalaze u-pravno prema srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska. Korist ovih poznatih spojnika sastoji se u tome, što spojna glava ima srazmerno male razmere, a doma-šajno oblast spojnika je ipak velika, t. j. što spojnici i tada prodiru jedan u drugi, kada između spajanih kola postoji velika razlika po visini i bočno. Upravni raspored udarnih površina omogućuje lakšu obradu. Ali kod spojnika krutog sistema nije važna samo velika oblast domašaja nego i povoljna sposobnost za ugaono podešavanje, pošto spojnici pre završetka procesa spajanja često zauzimaju takav međusobni položaj, da njihove podužne ose nisu uzajamno paralelne, već se uzajamno seku pod izvc-snim uglom.
Nezgoda gore pomenutih poznatih spojnika sastoji se u tome, što je sposobnost za ugaono podešavanje sopjnika — poglavito u pravcu po visini — mala u odnosu prema razmerama spojnih glava.
Cilj ovog pronalaska sastoji se u tome, da se otkloni ova nezgoda. Ovo ie pak po pronalasku postignuto time, što je spojnik postavljen simetrično ili skoro simetrično prema srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska, i što površine za ugao-
no podešavanje u pravcu po visini, kao i u bočnom pravcu leže više udaljene od srednje linije prenošenja vučenja i pritiska, no dohvatne površine ili jedan deo njihov.
Kod ovog izvođenja spojnika se đo-bijaju isto tako male razmere spojnika, pošto se dohvatne površine nalaze u blizini srednje ose spojnika, i sposobnost za ugaono pdešavanje se time povećava, što su površine za ugaono podešavanje što je moguće dalje odmaknute od srednje linije prenošenja vučenja i pritiska.
Na priloženom nacrtu je radi primera pokazan predmet ovog pronalaska.
Sl. 1 i 2 pokazuju šematički jedan oblik izvođenja spojnika.
SI. 3 i 4 pokazuju šematički drugi jedan oblik izvođenja spo.jniKa.
SI. 5 pokazuje u izgledu sa strane odnose ugaonog podešavanja spojnika po sl. 1 i 2.
SI. 6 pokazuje u izgledu sa strane raspored vučne kuke koja prenosi snagu vučenja u spojniku izvedenom po ovom pronalasku.
Si. 7 pokazuje presek po liniji VII—-VII iz si. 8.
Si. 8 pokazuje presek po liniji Vili— Vili iz si. 7.
SI. 9 pokazuje presek po liniji IX—IX iz si. 7.
SI. 10 pokazuje izgled spreda potpunog spojnika.
SI. ila, 11b, 11c i llđ pokazuju presele po liniji XI—XI iz si. 7 i pokazuju vremenski zatvarač pri različitim položa-
Din. 25.—
jima njegovih delova gledano u pravcu strele 35.
Prema sl. 1 je spojna glava 2 snab-cievena sa dva međusobno dijagonalno na-spramno nalazeća se ispada 3 i 4. Svaki od ovih ispada je ograničen sa tri uzajamno upravne ili skoro upravne površine 5, 6, 7, 8, 9, 10 i kosim površinama koje odse-caju unutrašnje ivice 11, 12, 13, 14 ispada. Za vreme procesa spajanja prodiru ispadi 3 i 4 u međusobno isto tako nalazeća se udubljenja spojne glave 1 naspramnog spojnika (si. 2) koja je izvedena potpuno identično sa spojnom glavom 2, i to toliko, dok upravne čeone površine 5 i 8 pomenutih ispada ne naiđu na odgovarajuće upravne površine naspramnog spojnika. Upravne čeone površine 5 i 8 služe dakle prenošenju sila potiskivanja i deluju u vezi sa isto tako upravnim, pored njih postavljenim površinama 15 i 16 udubljenja predviđenih u spojnoj glavi kao udarne površine.
Zahvatne površine koje koso odsecaju unutrašnje ivice 11, 12, 13 i 14 ispada imaju cilj, da spojnici prodiru uzajamno jedan u drugi i onda kada ne treba da se uzajamno središno kreću. Površine 6 i 7 kao i 9 i 10 vode dalje u pravcu prave linije jedan u drugi prodrle spojnike, dok njihove udarne površine ne nalegnu jedna na drugu.
Liniju preseka obe površine 6 i 7 i obe površine 9 i 10, koje upravno graniče ispade 3 i 4, daje geometrijska podužna osa C—C spojnika. U stvari se linija preseka površina 6 i 7 ne nalazi u liniji preseka površina 9 i 10, kao što se to vidi iz si. 10 u izgledu spreda, ove površine su u odnosu prema vodoravnoj srednjoj ravni A -A spojnika, odnosno prema vertikalnoj srednjoj ravni B—B spojnika u maloj meri pomerene, da bi se prodiranje jedan u drugi spojnika moglo lakše izvoditi; iz ovog pomeranja nastala razlika nije tako velika.
Kod oblika izvođenja prema si. 3 i 4 površine 6 i 7 ispada 3 su izvedene stu-paniski tako, da postaju površine 6, 6’, 7, 7’. Dalje je površina 9 i površina 10 ispada 4 podeljena u stupnje, tako da postaju površine 9, 9’ i 10, 10’. Na ovaj se način dobija, kao što to naročito pokazuje si. 3, ukrsna površina 43, koja se nalazi upravno prema srednjoj liniji za prenos vučenja i pritiska. Ova ukrsna površina može služiti za prenošenje sila potiskivanja, i može takođe da izvodi i ugaona podešavanja. U ovom slučaju mogu površine 5 i 8 biti rasterećene od sila potiskivanja, i takođe ne moraju služiti za ugaone podešavanje. Ukrsna površina 43 može
takođe biti korišćena i za raspored kablovskih spojnika i spojnika za sprevodnike vazduha. Oblik izvođenja prema si. 3 i 4 može biti tako izmen jen, da se ne nalaze stupanjski sve četiri površine 6, 7, 9, 10 ispada 3, 4, već samo jedna, dve ili tri površine.
SI. 5 pokazuje spojnik 1, 2 pred izvršenjem procesa spajanja u izgledu sa strane, kada se podužne ose dva spojnika u pravcu po visini seku pod izvesnim uglom. Vidi se, da se ugaono podešavanje izvodi pomoću površina 5 i 15. Nakon što su spojnici potpuno prodrli jedan u drugi, geometrijke podužne ose C—C spojnika se nalaze u srednjoj liniji M—M za prenos vučenja i pritiska.
SI. 6 pokazuje u izgledu sa strane jedan primer rasporeda i izvođenja elemenata koji prenosi silu vučenja. Prema tome se sila vučenja ili jedan njen deo prenosi od spojne glave 1 na spojnu glavu 2 pomoću vučne kuke 17. Vučna kuka 17 je pomoću čepa 18 utvrđena u glavi 1. Osna linija {‘ovog čepa prolazi približno kroz sredn ju lini ju M—M sila vučenja i pritiska. Površina za naleganje ispada vučne kuke je tako izvedena, da kroz oslonu tačku 19 vučne kuke prolazeća i na oslonoj površini upravno stojeća prava približno prolzi kroz osnu lini ju čepa 18, da bi se postiglo, da se vučna kuka ne može nenamerno osloboditi pod dejstvom vučne sile.
Kad se voz nalazi u voženju, to obe spojne glave 1 i 2 izvode međusobno relativna kretanja u pravcu prema streli 20, i mera ovih kretanja zavisi od veličine slobodnog međuprostora između oba spojnika. Kod ovih kretanja vučna kuka 17 trajno prati spojnu glavu 2 s jedne strane usled njene sopstvene težine, s druge strane usled sile trenja, koja nastaje pod dejstvom sile vučenja u tačci 19. Usled ove sile trenja vučna kuka 17 tako reći prianja na naspramnu glavu 2, i bez spolj-njeg dejstva je ne napušta. Vučna kuka 17 se u spojenom stanju ne naslanja na sopstvenu glavu već — pomoću oslonca 21 — naleže na glavu 2 naspramnog spojnika. Stoga se ne može desiti, da na oslonoj tačci 19 između spojnika 2 i vučne kuke 17 nastane izvesno pomeranje, i da se usled toga dobiju trenjem proizvedena abanja.
SI. 7—lld predstavljaju jednu po pronalasku potpuno izvedenu spojnu napravu. Iz si. 7 se vidi u izgledu sa strane, da se za vreme procesa spajanja približavajući se naspramni spojnik 2 vučne kuke 17 dovodi prema gore radi izmaha. Pošto su spojnici prodrli jedan u drugi, to vučna kuka 17 zapada pod dejstvom svoje sop-
stvene težine u udubljenje 22 naspramnog spojnika (vidi pored si. 7 nalazeće se pojedinačno predstavlanje naspramnog spojnika 2), i to tako duboko, da oslonac 21 sada dospeva do naslanjanja na naspi amni spojnik; jednovremeno vučna kuka naspramnog spojnika prodire u odgovarajuće udubljenje 22 spojne glave 1 (si. 8), i time jeproces spajanja završen.
U cilju propuštanja spojnika se poluga 23 za oslobađanje obrće vučenjem za lanac 24 u pravcu strele 25 (si. 9). Poluga 23 za oslobađanje pokreće polugu 26 za pritisak i pomoću ove zadnji nastavak 27 vučne kuke 17 prema dole, usled čega se vučna kuka 17 izdiže iz naspramne glave. Nastavak 27 vučne kuke 17 pritiskuje za vreme prosesa oslobađanja na nastavak 28 protivzupca 29 predviđenog u drugoj polovini spojne glave, tako, da ovim na-spranim zupcem 29, koji se isto tako nalazi na čepu 18, vučna kuka naspramnog sponika 2 biva istisnuta iz glave 1. Time je proces oslobađanja završen, i spojne glave mogu se sada udaljiti jedna od druge. Na ispadu vučne kuke 17 s jedne strane i na oslonoj površini naspramne glave za ovu vučnu kuku s druge strane predviđene su kose površine 30 odnosno 31 (si. 6). Vučna kuka 17 stoga ne treba u cilju otvaranja spojnika da se potpuno izdiže iz naspramne glave, u slučaju kad se spojnici nalaze pod dejstvom vučne sile, jer čim pomenute kose površine naiđu jedna na drugu, vučna kuka biva automatski dalje podizana spojnicima koji se uda-Ijuju jedan od drugoga. Vučna kuka 17 pri tome obrće krak obrazovan naspram-nim zupcem 29, usled čega se i vučna kuka naspramne glave automatski dalje izdiže. Kosine 30 i 31 imaju dakle dejstvo, da onemogućuju nastajanje jednog takvog položaja, kada vučna sila biva preuzimana_sa-mo vučnom kukom jednog spojnika. Pošto je usled netačnosti obrade praktično nemoguće, da se postigne, da pod dejstvom vučne sile obe vučne kuke po celoj svojoj širini dospu do oslanjanja na udubljenje (izvadak) svagdašnje naspramne glave, to je podesno, da se oslona površina 32 izvede zasvedeno na ispadu vučne kuke (si. 8). Ovim se može sa sigurnošću postići, da vučna kuka ne dospe do oslanjanja jednom od svojih ivica već sredinom, tako, da, obe vučne kuke budu opterećene jednakom silom. U cilju olakšanja oslobađanja oslona je površina 33 na suprotnoj glavi takođe zasvedena (si. 6), tako, da vučna kuka stvarno naleže samo u jednoj tačci. Ispravnim izvođenjem za-svedenih površina, eventualno uz upotrebu umetaka iz materijala koji se može kaliti,
može naprezanje površina, i pored toga što se izvodi naleganje samo na jednoj tačci, biti održavano u dopuštenim granicama.
Umetanjem opruge 34 može biti postignuto, da vučna kuka 17, poluga 23 za oslobađanje i naspramn'i zubac 29 — i pored toga što za vreme voženja voza neizbežno nastaju potresi — sa potpunom sigurnošću ostaju u položaju predstavljenom na si. 7. Ako bi se opruga 34 u jednoj cd uzajamno spojenih spojnih glava eventualno slomila, to bi u svagdašnjoj na-spramnoj glavi postavljena jednaka opruga — uz posredovanje naspramnog zupca 29 — automatski preuzela zadatak slomljene opruge. Opisana naprava za zatvaranje obavlja dakle svoj rad u kružnom toku, t.j. u »ciklusu«.
SI. 11a—lld pokazuju način dejstva vremenskog zatvarača po pronalasku u različitim radnim položajima, iz pravca strele 35 na preseku XI—XI iz si. 7. Ovaj vremenski zatvarač je u svojoj suštini taster 36, koji se svojim donjim zaoštrenim krajem 37 (si. 10 i Ha) naslanja na donji ispad naspramne glave. Oslobađanje vozila od soja izvodi se na taj način, što se lanac 24 za oslobađanje povlači rukom i time se obrće i poluga 23 za oslobađanje i jednovremeno i ispad 38, predviđen na ovoj poluzi, u pravcu strele ucrtane na si. 11a. Pri tome ovaj ispad 38 nailazi na taster 36; tako, da isti dospeva u kosi položaj koji je pokazan na si. 11b; vučna kuka 17 se time izdiže iz naspramne glave, i pošto je krak 23 za oslobađanje obrnut, dospeva taster 36, podesno pod dejstvom kakvog tega 39 ili eventualno pod dejstvom kakve zasebne opruge, ponovo u svoj prvobitni položaj (si. 11c). Ali se u ovom položaju ispad 38 naslanja na ispad (rame) tastera 36, i ovaj ne dopušta padanje vučne kuke 17 dotle, dok naspramna glava 2, na koju se naslanja taster 36 ne bude uklonjena od spojne glave 1. Zadatak vremenskog zatvarača je dakle, da lanac 24 za oslobađanje ne mora da se drži u rukama dotle, dok se vozila ne udalje jedno od drugoga. Čim se naspramna glava 2 udaljila, pada taster 36 usled svoje sopstvene težine i pod dejstvom opruge 34 dospeva u svoj na si. lld predstavljeni krajnji položaj. U međuvremenu se svaki sastavni deo naprave, usled svoje sopstvene težine i pod dejstvom opruge 34, vratio u svoj položaj koji je pripravan za sledeči proces spajanja. U ovom položaju pada vučna kuka 17 tako duboko, dok ne naiđe na vučnoj kuki predvideni zadnji nastavak 27 prema pritiskujućoj poluzi 26 (si. 7), u sled čega se sprečava dalje padanje vučne
kuke 17 (ovaj položaj nije pokazan na si. 7).
Utvrđivanje spojnika na vozilima tako zvano uvezivanje, može se izvoditi na različite načine. Korisnije izvođenje za ovo pokazano je na si. 7. U voznom postolju 40 je za prijem sila pritiska i potiskivanja postavljena jedna odbojna poluga 41. Spojna glava može u odnosu na ovu odbojnu polugu 41 da osciliše oko jedne sre-đišne tačke 42 u izvesnoj određenoj meri u svima pravcima; težina spojnika se pri tome prima opružnim uređajem koji nije pokazan na nacrtu. Udarne sile prenose se spojnom glavom na odbojnu polugu 41 pomoću loptaste površine poluprečnika R, dok se prenošenje vučnih sila vrši loptastom površinom poluprečnika r. Odgovarajućim izvođenjem veličine poluprečnika R može biti postignuto, da usled udarnih sila vozila u međusobnom odnosu ne izvode nikakvo relativno kretanje, jer se u tome sprečavaju trenjem koje se javlja na loptastoj površini. Takvo jedno relativno kretanje moglo bi poglavito tada nastupiti, kada srednje linije oba uzajamno spojena spojnika ne leže u jednakoj visini (dakle n. pr. kada je jedno vozilo opterećeno, a drugo neopterećeno). U ovim slučajevi-nastajuće sile potiskivanja imaju težnju, da ono vozilo, čija se srednja linija nalazi više, podignu, što u krivinama koloseka lako može dovesti do isklizavanja. Na osnovu teorijskog razmišljanja može biti dokazano, da vozilo, čija se srednja linija nalazi niže, pod dejstvom udarnih sila neće podići vozilo, čija se srednja linija nalazi više, kada je visnska razlika između srednjih linija odbojnih poluga oba vozila: h < 2R Ц gde p. označava koeficienat trenja koji se javlja na loptastoj površini.
Sposobnost za ugaono podešavanje spojnika po ovom pronalasku biva povoljno uticano ne samo simetrijskim rasporedom, već i kratkoćom dužine glave 1 spojnika; ova činjenica može biti lako ispitana odnosno utvrđena crtanjem sposobnosti ugaonog podešavanja. Iz ove činjenice sleduje, da se mora misliti na što je moguće kraće izvođenje spojne glave. Na sl. 1, 2 i 3, 4 predstavljenim osnovnim oblicima zahvatne i udarne površine odnosno površine za ugaono podešavanje su tako izvedene, da ovaj osnovni oblik daje najkraću spojnu glavu koja se može zamisliti. Ostali elementi spojnika su tako izvedeni i raspoređeni, da ispadi 3 i 4 ne moraju biti produžavani.
Pri tome je povoljnije, da se eleme-nat koji prenosi snagu vučenja postavi u vodoravnoj srednjoj ravni spojnika, umes-to u vertikalnoj srednjoj ravni. Iz sl. 1 i 3
se naime može videti, da je rastojanje a veće no rastojanje b, jer je među spojnim glavama razlika po visini koja treba da se izravna, manja no bočna razlika, i iz ovog razloga je koso odsecanje na ivicama 12 i 14 manje no na ivicama 11 i 13. Za eleme-nat koji prenosi snagu vučenja stoga na dužini a spojne glave postoji dovoljno prostora, tako, da u dijagonalnom pravcu nalazeći se ispadi ne moraju biti produžavani. Ovo bi produžavanje pak bilo potrebno, ako bi elemenat koji prenosi vučnu snagu bio smešten u onom delu glave, koji deo ima dužinu b, Pošto su kod načina izvođenja po pronalasku oba elementa koji prenose snagu vučenja opterećena samo polovinom vučne snage, to mogu razmere elementa koji prenosi vučnu snagu biti male i takođe mogu biti smeštene u malom prostoru.
Kod primene vučne kuke koja osciliše oko jednog čepa i koja prenosi vučnu snagu, mogu njene razmere ići u širinu i stoga biti izvedene dovoljno jakim. Pošto vučna kuka pomoću u zadnjem delu glave postavljenog čepa prenosi vučnu snagu na glavu, to se gornji ispad glave rasterećuje od uticaja vučne snage. Nije potrebno, da se gornji ispad pojačava i time i da se produžuje, kao što bi ti bilo potrebno, ako bi elemenat koji prenosi vučnu snagu bio kakav pomerljivi zatvarač. Osim toga može po pronalasku vučna kuka i pod snagom vučenja biti lakše oslobođena no zatvarač na potiskivanje, jer kod vučnih kuka, pod uticajem vučne snage samo na jednom mestu nastaje sila trenja koja sprečava oslobađanje (otvaranje).
Pošto se taster 36 vremenskog zatvarača naslanja na dovoljno velikoj površini a naspramnog spojnika, to se vozila po oslobađanju mogu udaljiti jedno od drugoga na izvesno rastojanje, a da ipak spojnik ne može ponovo da dospe u položaj pripravan za sledeči proces spajanja, što je kod radova ranžiranja vozila važan zahtev. Ako bi se vremenski zatvarač naslanjao na jednom delu dužine b nasprame glave za vreme tamo i mo potiskivanja oslobođenih vozila, to bi ova nenamerava-no mogla ponovo biti lako spojena, pošto je rastojanje b i suviše kratko. U slučaju jednog takvog rasporeda morala bi dakle površina b i time i spojna glava biti produžena.
Ali po pronalasku simetrično i kratko izvođenje spojnice glave nije važno samo sa gledišta sposobnosti za ugaono podešavanje. Druga je korist n. pr., da u slučaju jednog takvog izvođenja pored spojnika mogu lakše biti postavljeni priključci raz-
nih vodova (sprevodnika za vazduh, električni kablovi i t. d.)-
Jedna od koristi spojnika po pronalasku jeste takode, da spojnik dejstvuje i bez primene opruga, pošto svaki od pojedinih sastavnih delova usled svoje sopstve-ne težine zauzima položaj koji je potreb-ban za dejstvo spajanja.
Iz razloga jednostavnije obrade ne zadržavaju se eventualno različite površine spojne glave u njihovom celokupnom obimu, već imaju ulogu samo kao lako o-bradljivi delovi sa malim površinama.
Patentni zahtevi:
1.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika za železnička vozila sa dva uzajamno dijagonalno naspramno nalazeča se ispada i sa udarnim površinama,, koje se nalaze upravno prema srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska, naznačen time, što je spojnik postavljen simetrično Ш skoro simetrično prema srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska, i što površine za ugaono podešavanje u pravcu po visini, kao i u bočnom pravcu leže više udaljene od srednje linije prenošenja vučenja i pritiska, no zahvatne površine ili jedan deo njihov.
2.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1, naznačen time, što se linije preseka vertikalne i vodoravne srednje ravni spojnika nalazi u srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska.
3.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 i 2, naznačen time, što ;е svaki ispad ograničen sa tri uzajamno upravne ili skoro upravne površine i sa površinama koje koso odsecaju unutrašnje ivice ispada.
4.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 3, naznačen time, što se linija preseka sve po dve od tri površine ili njihovih nastavaka, koje ograničavaju upravno ili skoro upravno oba ispada, nalazi približno u srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska.
5.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 3, naznačen time, što su obe unutrašnje površine svakog ispada izvedene stupanjski tako, da postaje u kn. na površina, koja se nalazi upravno na srednjoj liniji prenošenja vučenja i pritiska.
6.	) Automatski spojnik sredniih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što su ispadi spojnih glava na vodoravnim vodiljnim površinama spojnika u manjoj meri zakošeni no na vertikalnim vodiljnim površinama spojnika.
7.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što se prenošenje vučne snage od jedne spojne glave na drugu izvodi pomoću dva organa za prenošenje vučenja koji su u spojnoj glavi pokretni paralelno sa vertikalnom srednjom ravni (ravni simetrije) i za koje je mesto zahvata izdubljeno u svakoj naspramnoj glavi na vodoravnoj prolaznoj površini između upravnih odbojnih površina ispada i udubljenja.
8.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što se u spojnoj glavi oko jednog vodoravnog čepa za prenošenje vučnih sila, koji se nalazi upravno na liniju prenošenja vučenja i pritiska i koji se prvenstveno ukršta sa ovom Inijom, može obrtati vučna kuka, koja svojim vrhom strči iz gornjeg ispada spojne glave kroz otvor predviđen na vodoravnoj prelaznoj površini između upravnih udarnih površina, dok je na dijagonalo naspramno nalazećem se donjem ispadu isto tako na vodoravnoj prelaznoj površini između upravnih udarnih površina predviđen jedan otvor, tako, da vučna kuka svagdašnjeg naspramnog spojnika pri procesu, spaianja može zapasti u ovaj* otvor donjeg ispada.
9.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što vremenski zatvarač spojnika ima taster smešten u gornjem ispadu spojne glave i bočno pomerljiv suprotno dejstvu kakvog tega ili kakve opruge, koji taster strci kroz otvor ovog ispada prema dole i pri uzajamno spojenim spojnicama se naslanja na donji ispad naspramnog spojnika, dok organ za oslobađanje spojnika, koji treba da se stavi u dejstvo rukom, stavlja u kretanje upravljajući i zatvarajući organ, koji pri oslobađanju spojnika rukom prinudno pomera pomenuti taster, a pri tome ipak tako zapada iza tastera površine za držanje da se zatvarajući organ dotle ne može vratiti u svoj položaj koji odgovara spajanju, dokle god se taster drži podignut pomoću donjeg ispada naspramnog spojnika.
10.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što svaki pokretni deo spojnika usled svoje sopstevene težine zauzima položaj koji je potreban za dejstvo spojnika.
11.	) Automatski spojnik srednjeg odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što je površina ispada vučne kuke tako izvedena, da na oslonoj tačci zamišljena linija upravna na oslonu površinu seče ili približno seče osnu liniju obrtnog čepa vučne kuke tako, da svagda nastajuće vu-
čne sile ne mogu delovati na vučnu kuku u smislu oslobađanja (rastavljanja).
12.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što je oslona površina zasvedena na ispadu vučne kuke i/ili u donjem ispadu spojnika.
13.	) Automatski spojnik srednjeg odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što su donja strana oslone površine vučne kuke i/ili gornja strana naspramne površine predviđene u otvoru spojnika zakošene.
14.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen ti-
me, što se u donjem ispadu spojnika može obrtno pomerati naspramni zubac koji je vezan sa vučnom kukom.
15.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, i 14, naznačen time, što je jedan kraj opruge utvrđen na poluzi za odapinjanje vučne kuke, a drugi kraj na nastavku protivzupca, koji zahvata pod zadnji nastavak vučne kuke.
16.	) Automatski spojnik srednjih odbojnika po zahtevu 1 do 5, naznačen time, što se upravljajući i zatvarajući organ sastoji iz jednog zupca koji je predviđen na samom kraku za oslobađanje.
Fier-6
Ad patbr.18249


		1	
			
			




.

■
.

















*











■



■