Nr. 1231. I^V. 1877. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Diöcelc. Inhalte I. Bekanntgabe der Ordinanden und der Ordinationstage. II. Adresse der österreichischen Bischöfe an Papst Pius IX. zur Feier seines fünfzigjährige» Bischossjnbiliiums. III. Ministerial-Verordnung betreffend die Bewirthschaftuug der Pfriinden-Waldungen. IV. Ministerial-Verordnung betreffend die Zahl der Lehrstunden für den Religions-Unterricht. V. Statthalterci-Berordnung betreffend das Pöllerschießen bei festliche» Gelegenheiten. VI. Anempfehlung des Gebet-Küchleins für Firmlinge: „Spomin na sv. birmo“. VII. Anempfehlung einer Broschüre betreffend die Skapnlir-Bruderschait. VIII. Diözesan Nachrichten. I. Mit Bezug auf die Ordinariats-Erlässe ddo. 5. Juni 1854 Nr. 1922/3 und ddo. 31. Mai 1855 Nr. 1043/4 und in Gemäßheit der Anordnung des heil. Concils von Trient (sess. 23. cap. 5.) werden hiemit die Namen der Heuer zu den höheren heil. Weihen zu befördernden F. B. Lavanter Alumnen zu dem Zwecke mitgetheilt, daß dieselben an dem den Ordinationstagcn zunächst vorhergehenden Sonntage dem gläubigen Volke von der Kanzel mit der Aufforderung bekannt gegeben werden, Gott um gute, berufstrene Priester zu bitten und falls Jemand gegen die nachbenannten Ordinanden mit Grund etwas vorzubringen hätte, es nicht zu verhehlen. Aus dem IV. Jahrgange die Herren: Nedeljko Johann, geboren zu heil. Kreuz bei Luttenberg; Slavič Franz, geboren zu heil. Kreuz bei Luttenberg. Aus dem III. Jahrgange die Herren: Heber Franz, geboren zu Großsonntag; Majcen Ferdinand, geboren zu St. Wolfgang in W. B. ; Oògerl Jakob, geboren zu St. Jakob in W. B. ; Pernat Anton, geboren zu Zirkoviz. Die Ertheilung des Subdiakonates findet am 18., jene des Diakonates am 20. und des Presbhterates am 22. Juli l. I. statt. II. Sanctissimo Domino Nostro Pio PP. IX, Pontifìci Maximo Quinquagesimum Diem Anniversarium Episcopalis Suae Consecrationis Celebranti Sacrorum Antistites Imperii Austriaci. Beatissime Pater! Qui copiosa Tibi ab incunabulis divinae suae providentiae pignora praebuit, adauctis jugiter coelorum donis non obscura praedestinatae Tuae ascensionis manifestavit auspicia. Quo cautius enim, quum Dominum elegisses partem hereditatis Tuae, delitescere in domo Ejus ac prorsus nesciri voluisti, tanto excellentiorem Tibi viam monstravit, et magna facere decrevit, qui potens est et sanctum Nomen Ejus. — Disposito suavissime sacerdotali cursu Tuo ecce sacerdotem magnum Te constituit, et mirifica Spiritus s. consecratione per effusam sacerdotii plenitudinem corroboravit, ut quanto fragiliores Tibi videbantur humeri ad portanda Episcopatus Tui onera, tanto gratior plebs Tua, Pastoris sui brachio forti munita, Te ducem et pugnatorem testaretur virtute indutum ex alto. — Quumque honorum auctor et omnium dignitatum distributor Te pluribus ab annis probatum crescere fecisset in plebem suam, pastoribus aeque ac gregibus gratificaturus Te elegit visibilem Ipsius Jesu Christi 1 Vicarium, legitimum B. Petri heredem, universae Ecclesiae Patrem et Pastorem superaddens plenitudini sacerdotii Tui alteram, muneris videlicet ac potestatis plenitudinem, augensque sacri Episcopalis Tui ministerii ornamenta magnifico diademate et indumento Summi Sacerdotis, in cujus veste poderis totus orbis terrarum! — Confestim accinctus sicut gigas ad currendam viam Tuam asperam et dumosam nimis, fide atque zelo Tuo pariter ac provido Dei auxilio numquam deficiente, tot inter diuturni Pontificatus Tui vicissitudines mirabile consecutus es iter, serviens praeceptis Ejus, ut inveniaris illaesus iu aquis validis. Certaturo enim pro lege Dei usque ad mortem, continua et mira etiam opis divinae documenta neque defuerunt unquam neque ad finem usque deesse poterunt; quia dum Ipse consolari in servis suis non renuit, semper eos aucta consolationis suae dulcedine recreare contendit. Et vel ideo Tibi quoque, Beatissime Pater! identidem praebuit memoriam mirabilium suorum misericors et miserator Dominas! — Pretiosum sacerdotalis ministerii Tui exeunte semisaeculo Jubilaeum, piissimis orbis catholici votis concelebratum, mox alterum excepit insolitum plane communis exsultationis argumentum ; quum nempe vigesimus et quintus illuxisset natalitius ille provectionis Tuae dies, in quo sicut sacram beati Petri hereditatem suscepisti, ita etiam annorum Ejus in Romani Pontificatus diuturnitate Te consortem salutavimus. In quo novo prorsus ac singulari divinae dignationis dono Tibi collato, quin ullum in fastis Summorum Pontificum praecesserit hujusmodi exemplum, adorandam agnovimus dispositionem Omnipotentis et Clementissimi Dei, Tibi nobisque tanto mirabilius gratificantis, quanto plures undique post tam adversas injuncti ministerii vices novissime Tibi accrescunt pro Deo et propter Deum injuriae et persecutiones, dolores et angustiae. Quamvis idcirco, quem a susceptis Ecclesiae gubernaculis lapso quinario lustrorum numero gratulabundi convenimus, diem suum tantopere memorialem in captivitate egisse justa compassione luxerimus: animum tamen despondere omnino nefas fuisset; quatenus Ille Ipse, qui Pontificatus Tui primordia, repudians iniquorum applausum Tuis potias in exilio gemitibus, sed etiam apertis superni praesidii sui signis consecranda statuit, Te annorum quidem pondere, ast nullo unquam muneris agone senescentem nec in vinculis dereliquit. Id ipsum ut continuato inexhaustae benignitatis suae testimonio firmare dignaretur, fervidae totius Ecclesiae preces contendebant. Jamque promicantem ab alto salutamus diem anniversarium assumptionis Tuae in Ordine Episcoporum auspicatissimum, quo videlicet tum congesta per quinquaginta annos Episcopalis consecrationis munera Tua, tum universi gregis Dominici ardentia desideria complebuntur. Quo pariter rarissimo Pontificalis dignitatis Jubilaeo Tibi Beatissime Pater! diveniente magnifice revelantur opera Dei, nullis neque impedimentis vincenda neque carceribus coercenda. Profecto qui in aedibus 8. Petri ad vincula consecrationis testes sublevato ad onus Episco- patus multos pariter ac faustos annos Tibi adprecabantur, vix illa divinae Providentiae arcana consilia praesagire poterant, quae per Episcopalem Tuam coram catenis divi Petri sponsionem prae monstrata et per utrumque Tuum cum eodem Apostolorum Principe consortium — in officiis aeque ac in vinculis — explicata reperiuntur. Dum autem omnia et singula, quae abhinc in Episcopali et Pontificio munere Tuo tum prospera tum adversa evenerunt pia meditatione recolis, multiplicatas Deo laudes Tuas cordisque gratissimi hostiam litaturus: eidem dulcissimo officio quasi suo respondere populus quoque Christianus compellitur; quia quae Tibi Deo disponente sortes ceciderunt in praeclaris, sibi etiam contigisse bene profitetur. Qualis videlicet in Apostolico officio Tuo fuerit gratiae divinae et cooperationis Tuae concentus, peracta decem lustrorum opera et sacrificia affatim loquuntur. Coelestis Paracliti unctione donatus, quae in caput Tuum influxit et totius cordis viscera penetravit, Ejusdem virtute in interioribus repleri et in exterioribus circumtegi, assiduis precum et laborum libaminibus promeruisti. Abundavit in Te constantia fidei, puritas dilectionis, sinceritas pacis. Speciosi munere Tuo erant pedes Tui ad evangelizandum bona Domini. Sollicitudine impiger, spiritu fervens, odisti superbiam, humilitatem et veritatem dilexisti, ncque eam unquam deseruisti, nec laudibus nec timore superandus. Non posuisti lucem tenebras, nec tenebras lucem; non dixisti malum bonum, nec bonum malum. Sapientibus et insipientibus debitor perfecisti ministerium reconciliationis in ostensione spiritus et virtutis. Qui autem cathedram Episcopalem Tibi tribuit ad regendam Ecclesiam Tuam et plebem commissam, Ipse Tibi erat auctoritas, potestas et firmitas. Imposita Tibi Antistiti et agonistae galea salutis, veritatis adversariorum impugnator apparuisti terribilis et robustus; pastoralis officii baculo provisus in corrigendis vitiis inventus es pie saeviens, in fovendis virtutibus auditorum animos demulcens, in tranquillitate severitatis censuram non deserens. Ex quo autem illibate custodito Episcopatus Tui sacramento Piscatoris annulum accepisti, Sponsam Dei sanctam videlicet Ecclesiam cum ipso vitae dispendio tueri non desistis, quippe quam ab initio veluti Tabernaculum portare et munire didicisti excelsi ministerii Tui ornatu sancto, praedicatu divino, exemplo perfecto. — Pontificatus Tui annales comprehendunt periodum gravissimam, prodigiosis plane eventibus refertam, cui spectato potissimum peculiari Evangeli! atque Ecclesiae conflictu cum mundo maligno vix alia a saeculis aequiparari potest. Quae pridem etiam, profusa saeculi iniquitate semper repetitis quidem ausibus, attamen sparsim contra Christum Ejusqne Ecclesiam movebantur firmiter aedificatam, bene fundatam supra firmam petram: amodo unitis Inferni ejusque satellitum viribus ad infringenda miserationis divinae consilia ubicunque fere et impune renovantur. Quae alias caute occultato fidei et veritatis odio, clamque propinato seductionis veneno mortifera haereseos et apostasiae dogmata intrudebantur, manifesto jam impietatis systemate atque vaferrimo hodierni aevi apparatu super tecta praedicantur. Quae prius retardatis quodammodo gressibus ob gravitatem facinoris exoptabili et sacratissimo Ecclesiae Apostolatu! impedimenta atque insidiae struebantur: protuberanto infidelitatis segete nullam moram pati videntur, ideoque duplicata moliminum celeritudine perficiuntur. Novis in dies deviae scientiae portentis et exitiosis doctrinis mentes moresque in discrimen vocantur; ambitioso venalis eloquentiae mendacio illudere populis et dominari praesumunt illi, quos vetusta erroris et peccati servitus tenet. Non amplius unam alteramve Evangeli! legem veluti durum sermonem perhorrescunt, sed totum perinde salutiferae Kepemptionis praeconium omnino importunum et fastidiosum renunciant. Non quosdam fortasse in vinea (Domini surculos succidere ambiunt, qui illam ipsam penitus eradicandam esse christinae societati suadere non erubescunt. Non paucos tantum odisse Christi ministros conjuratis Ecclesiae impugnatoribus sufficit, qui non nesciunt, collatam divinitus Sacerdotio sacram potestatem maximopere obstare, quominus cujuslibet ordinis et auctoritatis fulcra evertantur, ideoque nihil potius exoptant, quam ut expuncto quantocius Cleri nomine et munere ipsa etiam ejus memoria deleatur. Ne autem venturo machinationis suae exitu detestabili et sanguinis effusione maculari videantur, novam excogitarunt artem debellandi Ecclesiam ejusque Leviticam militiam; lentum quidem et incruentum passim importarunt martyrium, ast ipsa caede horribilius, cujus quanta sit feriendi vis, cautissima iniquitatis versutia celare norunt, adeo ut si fieri posset, in errorem inducerentur etiam electi. Nullam idcirco respuentes fallaciam, accurate disposita perfidae suae artis disciplina, mundum decipere minime verentur. Specioso progressus praetextu juventutem sibi solis vindicant erudiendam, familiam asserunt suo demum patrocinio beandam; reapse tamen novellum Ecclesiae examen secluso divino Paedagogo perdere, castum connubium affectata humanitate profanare nituntur; quo certius subinde fractis sacerrimis domesticae salutis cardinibus, utriusque reipublicae fundamenta periculosis ictibus feriantur. Eadem fraudulenta juris tuendi et libertatis vindicandae specie Ecclesiam catholicam injustae laesionis jurium saecularium ream, libertati omnino inimicam atque civilis potestatis et 1* auctoritatis aemulam denunciant, qui Eam tutissimum potius juris et genuinae libertatis fulcrum pro-batumque cujuslibet potestatis et auctoritatis, quae a Deo est, vindicem esse et sciunt et aegre ferunt; quoniam nullam nisi eam, quae carni patrocinatur, auctoritatem agnoscentes, proculcatis Ecclesiae juribus, ipsam etiam civilis magistratus jurisdictionem coercere et ordinatae auctoritatis regimen destruere sibi proposuerunt. Nefandis, quas perfidi invenerunt, juris et officii fictionibus provisi et caligantis saeculi debilitate adjuti, nil intentatum relinquunt, ut indefesso suo conspirationis studio alligasse Verbum Dei, divinum Ecclesiae ministerium pedetentim sustulisse, sacrorum Antistites eorumque comministros brachio saeculari subjugasse, Regularium familias exterminasse, Clerumque omni jure, libertate et ecclesiastico patrimonio orbatum ad incitas redegisse, faucibus sacrilegis gloriari queant. Et quia haud ignorare possunt, quae sit iu gubernanda et tuenda Ecclesia catholica indeficiens Sanctae Sedis Apostolicae virtus et auctoritatis : in hujus potissimum oppugnatione odio prorsus implacabili debacchantur, omnesque scelestissimae industriae suae nervos intendunt ad obturandam vocem istius magisterii, incorruptae veritatis juris et justitiae perpetui assertoris, ad praecidendum navigii clavum et ancoram, ad tollendam, si fieri posset, petram, super quam Christus aedificavit Ecclesiam suam. In tanta omnium scelerum et periculorum colluvie ad Te Sanctissime Pater! mirantes levamus oculos nostros, qui revera „Crucis de Cruce“ Pontificatum sortitus, ab ipso Tuo introitu sine ulla requie operando colluctaris et colluctando operaris. Quae Tua fuerit et perpetua sit in custodiendo fidei deposito vigilantia, in asserendo jure divino humanoque invicta firmitas, in detegendis seductorum callidis artibus provida sollertia in proeliandis proeliis Domini fortitudo et constantia: etsi ex Tuae humilitatis voto Christifideles silere vellent, ipsi adversarii, tanto Tuo robore perterriti, invito commotionis suae testimonio pandunt. Non enim unquam quieverunt oculi Tui, os Tuum non conticuit. Vox Tua penetrabilis in virtute et magnificentia Domini confregit cedros, concussit desertum, revelavit condensa. In omnem terram exivit sonus Tuus, et in fines orbis terrae verbi Tui praeconium. Qui maluisti evangelirare pauperibus et sanare contritos corde: potentibus et dominantibus pariter, divini eloquii consilium frustrantibus, impavide resistere nosti, atque falacissimos etiam superborum errores gladio spiritus, quod est Verbum Dei, confixisti. Doctrina Tua spiritualis medicina populo Dei; odor vitae Tuae delectamentum Ecclesiae Christi! Singularem Tuo Pontificatui splendorem addiderunt restitutio Hierarcliiae in pluribus regnis, erectio permultarum Sedium Episcopalium et Archiepiscopalium in remotissimis etiam regionibus, definitio dogmatica Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis et prima post plura saecula celebratio Concilii Oecumenici editaeque in eo constitutiones dogmaticae de Fide Catholica et de Ecclesia Christi. Stupendis autem suscepti laboris ad incrementum Ecclesiae monumentis, quae in tabulis exacti Tui gubernii et ministerii commemorantur, innumera etiam continui sacrificii Tui Apostolici stigmata accesserunt. Non minora profecto his, quae coelo quadamtenus sereniore perfecisti, summi pretii merita in perferendis tormentis collegisti, hisque et vinculis Tuis praecipuam sanandi et salvandi virtutem inesse securi confidimus. Admisit Dominus in Te impias manus furentium, quae tamen dum proprio incumbunt sceleri, contra voluntatem suam coguntur famulari Redemptori. Quapropter, licet oculis lacrimantibus Te Patrem nostrum doleamus colluctationum sarcina pressum et onustum, pessimis malignantium et simulatorum consiliis vexatum et traditum, spoliatum et subsannatum : Tuae tamen insuperabilis patientiae dono et inconcussi roboris exemplo summopere erigimur; quumque Te novis de coelo coronis ornandum spectamus, appropinquante die Tuo ter quaterque festo lugubres vestes mutamus, profusis cum orbe terarum gaudiis exsultaturi. Accipe, Sanctissime Pater ! quas tali ac tanta Tui Pontificatus sollemnitate dignas promere congratulationes gestiunt corda, accipe quaesumus, quae cum Clero et pupulo nostro ad excelsum Tuum Solium sincerissima pietatis et gratitudini vota deferimus. Trino fidelissimi Tui ministerii Jubilaeo in atriis Domini potitus, prospere procede, et regna propter veritatem et mansuetudinem et justitiam Tuam. Perge Pontifex Maxime ! quem saecula laudabunt virum fidelem Domini sui custodem, perge clamamus augurantes, consueto Tuo senescere nescio vigore Sanctuarium Dei custodire, acquisitam sanguine Agni hereditatem tueri, fortiter tenere creditas Tibi claves regni coelorum! Perge strenuissime excubitor pastoralem Beati Petri speculam glorificare vigiliarum Tuarum copiosis fructibus et meritis, perge gnaris manibus, Auguste rector navis! spumantibus etiam undis ventisque invidis robusto remigio veloque dominari, et jactatos Pelagi procellis solari, quos Tibi dedit Dominus fausto navigio deferendos; perge Pastor bone! pascere gregem Tuum multiplicato orationis, verbi et exempli Tui pabulo, qui ipsam etiam animam Tuam proposuisti ponere pro ovibus Tuis ! Et quia fandi nobis copia deficit, qui cuncta Tibi bona et desiderabilia adprecamur: sublevatis ad coelum oculis exoramus Patrem misericordiarum et Deum totius consolationis, ut toleratos tot annorum serie labores et dolores Tuos mirifico suae benedictionis rore fecundare atque superabundantem suam gratiam in Te diffundere dignetur, cujus praesidio felicissime perficias, quae Tibi locutus est Dominus, donec Tibi dicet : Ingredere in requiem meam. Dum autem uno corde et ore filialis amoris vota nuncupamus, minime nobis temperare possumus, quin simul peroptato communis gratitudinis officio satisfaciamus. Dignum enim et justum profitemur, profundissimas Tibi cum universo orbe catholico gratias agere, quem in tanto rerum discrimine clarissimum ducem et charissimum Patrem nobis datum piissime veneramur, quem immaculato vitae candore et summo virtutum splendore non minus ac Apostolici Primatus suprema dignitate atque eminentia coruscantem cernimus, quem tantas inter molestias totque saevientes tempestates vultu sereno, fide intrepida, corde magno sacerrimi sui muneris partes custodientem, usque ad vincula laborantem, atque Christi passionibus communicantem admiramur, ideoque laudibus gratissimis extollimus. Hujus Tibi gratitudinis nostrae tesseram oblaturi, innovatam dedicamus salviticae communionis et canonicae obedientiae nostrae professionem. Cum enim tale sit vinculum unitatis, quo suis Episcopis greges concrediti, Episcopi autem Summo Pontifici beatissimo Ipsius Jesu Christi vicario adunantur, ut merito cum sanctis Patribus profiteamur unum atque indivisum Episcopatum, cujus a singulis in solidum pars tenetur : nullam prorsus corda nostra aemulantur aliam orthodoxae fidei cautionem atque Episcopalis nostrae consecrationis sanctionem et virtutem, nisi quae per intimam ac perpetuam nostram communionem cum Sancta Sede Apostolica indubie probatur, augetur et perficitur. Universo proinde, non tantum Clero et populo nostro, sed etiam orbi terrarum solemnissime testatum esse volumus, nos in vera et catholica fide fundatos reperir!, quoniam arctissimo nos fidei et fidelitatis vinculo Cathedrae beati Petri junctos testamur, unde per diversas mundi regiones puri latices Capitis incorrupti manant. Quam Tu, Sanctissime Pater! supremus depositi custos et vindex illibatum castae fidei professionem tenes atque doces, eamdem nos quoque inviolabili sacramento tenemus, asserimus et propugnamus ; quos Tu damnabiles errores ad eveitendam fidem et salutem inventos, atque nostro potissimum saeculo sine verecundia grassantes detestaris et rejicis, eosdem una Tccum voce horrendos renuntiamus, rejicimus et condemnamus. — Unius autem ejusdemque fidei et salutis thesaurum Tecum communicantes, alterum quoque proferimus hujusmodi piae aemulationis documentum, videlicet quam Tibi Summo Pontifici, totius Ecclesiae Patri et Pastori, Capiti et Rectori debemus, religionis, obedientiae atque fidelis cooperationis nostrae sponsionem. Ad quam iterum eliciendam, nisi nos Episcopalis Jubilaei Tui sollemnia invitarent, provocant omnino urgentque vincula Tua, frementis adversus Dominum et Christum Ejus inobedientiae, irreligionis et rebellionis testes. Dum itaque Consecrationis Tuae diem admodum memorialem celebraturi collati nobis ipsis ejusdem doni munerisque Episcopalis grati recordamur: novum e resuscitatione hujus gratiae animum sumere desideramus, et vel ideo juramenti quoque memores sumus, a quo pignorum coelestium super nos effusio sumpsit exordium. Idcirco sicut a principio, sic nunc et semper fideles et «bedientes erimus beato Petro Apostolo, sanctaeque Romanae Ecclesiae et Domino nostro Pio IX. suisque Successoribus canonice intrantibus. Papatus et Regalium sancti Petri adjutores erimus in iis defendendis contra omnem hominem. Jura, honores, privilegia et auctoritatem sanctae Romanae Ecclesiae et Summi Pontificis conservare, defenderere, augere et promovere curabimus. Regulas sanctorum Patrum, decreta, ordinationes seu dispositiones, reservationes, provisiones, et mandata Apostolica totis viribus observabimus et ab aliis observari collaborabimus. Quumque luctuosissimis diebus nostris filii perditionis eo devenerint, ut irrequieta nocendi cupidine delirantes, postposita etiam terestri societatis Christianae salute et tranquillitate, projecto cujusvis auctoritatis solutari subsidio, supina impudentia progrediantur in destruendis Sanctae Sedis juribus et praerogativis, in opprimendo libero Apostolici muneris Tui exercitio, in delenda per usurpatum nefarie Patrimonium Petri et civilem Tuum principatum spirituali etiam, si fieri posset potestate et Auctoritate Tua: tantis Tecum afflicti injuriis voces nostras cum virili protestatione extollimus, sacrilegas juris atque immunitatis ecclesiasticae violationes, temporalis Tui dominii invasiones, supremae Tuae auctoritatis et divinitus collatae potestatis laesiones, aliasque malignas Ecclesiae et Sanctae Sedis offensiones damnamus, detestamur et abominamur. Et haec quidem abominatio singulariter novum spectat ausum, quem in allocutione die XII. mensis Martii proxime elapsi habita notasti, quum usurpatores Principatus Tui terreni falsissimo „Cleri abusibus occurrendi“ titulo etiam vocis Tuae Apostolicae libertatem de medio tollere aggrediuntur. Sane, ut Ipse dixisti „aut supremus Princeps, aut captivus“ est Romanus Pontifex. Nolumus captivum, volumumus ergo supremum etiam in temporalibus Principem Pontificem, adeoque omni quo possumus, legitimo modo ad hunc Principatum restituendum eluctabimur. Et quia fieri nequit, ut in discrimen veniat Summi Pontificis Apostolica auctoritas, quin simul non tantum Episcoporum eorumque comministrorum, sed etiam cujusque alterius nominis et ordinis salutaris operatio et auctoritas periclitetur : nostram profecto, qninimo causam omnium bonae voluntatis hominum communem agendam suscipimus, si pro Sede et Cathedra Tua ad mortem usque nos pugnaturos esse, Urbi et Orbi denuo annutiamus. Te nos et munere et exemplo, dictis et factis praeeunte unanimes procedemus in nomine Domini, consummaturi ministerium nostrum in prosperis et adversis; Tuis adhaerentes vexillis fideles Tibi adstabimus agri Dominici custodes et cultores, laborum et dolorum Tuorum zelosi socii, in campo certaminum Cleri populique nostri fortes Praesulus, vigiles duces et monitores, sacrorum Antistites, in fronte aciei bene ordinatae ad extrema proeliaturi. Tu fretus spe divini auxilii dixisti in abundantia cordis et Apostolicae virtutis: Non movebor in aeternum! Item et nos clamamus opem divinam praestolantes: Non movebimur in aeternum! Tu per annos palam profiteris dicens: Dominus illuminatio mea et salus mea, quem timebo? Si consistant adversum me castra: non timebit cor meum! Fidem Tuam sequentes, respondemus: Dominus protector vitae nostrae a quo trepidamus? Si exurgat adversum nos proelium, in hoc nos sperabimus. In petra exaltavit Te et exaltabit caput Tuum super inimicos Tuos; in eadem petra nos quoque congregavit, ideoque credimus videre bona Domini in terra viventium. Hanc fidei et firmitatis gratiam a Deo potentissimo auxiliatore enixis precibus postulantes cum orbe catholico pietatis obsecrationibus sine intermissione fusis, precamur Deum Patrem Omnipotentem, ut Te de manibus inimicorum et filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem et dextera eorum dextera iniquitatis, salvaturus antiqua brachii sui operetur miracula, ad se rebelles etiam convertat voluntates, atque sublata periculorum formidine tempora det sua protectione tranquilla. Qui ab Episcopali Tua consecratione multos plurimosque Tibi Beatissime Pater! annos dedit: quos addere Ei placebit, tribuat quaesumus, ut sint Tibi nobisque anni copiosae Redemptionis et auspicatae salutis! . ... ,* vnilip