Kirchliches Verordnungs-Matt für die Lavanter Aiöcese. Inhalt: 88. Decretum S. R. C. circa canonizationem beati Gerardi Maiella. — 89. Decretum alterum 8. R. C. circa canonizationem beati Gerardi Maiella. — 90. Decretum 8 R. C. circa beati-ficationem et canonizationem servi Dei Stephani Rellesini. — 91. Litterae Apostolicae Pii PP. X. quoad festum Deiparae V. a bono consilio et s. Petri Claver. — 92. Decretum 8. R. C. quoad Missam votivam de Immac. B. M. V. Conceptione. — 93. Dubium circa usum conopei ante tabernaculum ss. Sacramenti. — 94. Litterae Pii PP. X. ad Cardinalem P Respighi de educandis clericis in seminariis Romae existentibus. — 95. Priestercxerzitien im Jahre 1904. — 96. XXV. Generalbericht der „Öftere. Gesellschaft vom Roten Kreuze". — 97. Weisung, betreffend die Malrikenauszüge für schwedische Staatsangehörige. — 98. Sammlung für die durch eine Feuersbrunst heimgesuchten Bewohner von Hermagor in Kärnten. — 99. Literatur. — 100. Diöcesan-Nachrichten. 88. Decretum Murana seu Compsana Canonizationis beati Gerardi Maiella, laici professi e Congregatione sanctissimi Redemptoris. Super dubio : „An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur“. Divina Sapientia, ludens in orbe terrarum, asserendae potentiae suae instrumentis utitur variis, iisque humano iudicio persaepe minimis, iuxta illud Apostoli : Infirma mundi eligit Deus ut confundat fortia. Hinc cernere est in regno Dei, quod est Ecclesia, maturae sanctitatis gratiam vel tenerae aetati, vel fragilitati sexus, vel humilitati conditionis, vel simplicitati mentis ineruditae saepe collatam. Huius vero rei, inter cetera quae afferri possunt, luculentissimum exemplum praebet Sanctissimi Redemptoris Sodalitas, cuius exordia duo praesertim mirabiles viri feliciter admodum illustrarunt, habentes donationes, secundum gratiam quae data est differentes (S. Pauli, Ad Rom. XII, 6); alter eius Familiae Pater, idemque Ecclesiae Doctor Alphonsus Maria de Ligorio ; alter huius aequalis ac socius contubernii, sed famulatui addictus, adolescens nullo sacro ordine insignitus, nullis opibus, nulla humana doctrina instructus, Ven. Frater Gerardus Maiella. Is patriam habuit Muranam urbem editusque in lucem est die sexta mensis Aprilis anno MDCCXXVI. Eius pueritiam tam matura exornavit pietas, tam vebemens ardor in caelestia, tam mira se afflictandi pro Christo cu piditas, ut veteres eremi incolas videretur ipse, annorum vix decem vitae, poenitentia exaequare. Ob rei familiaris angustias paternam sectari industriam brevi coactus in artem sartoris incubuit; in qua, quum ceteris virtutibus, tum patientia maxime in exemplum enituit, nactus in officina contumeliarum tentationem ac verberum. Inter haec, desiderio succensus perfectioris vitae degendae a profanis rumoribus et periculis prorsus remotae, Franciscales capulatos enixe rogavit, ut in eorum societatem reciperetur ; sed voti compos minime factus, quod ipsum ex oris qualore imparem iudicassent sustinendae severioris Instituti disciplinae, adseito sibi comite in eremum confugit. Inde etiam, parendi causa, brevi avulsus in famulatum se dedit Laquedoniensis episcopi. Quo mortuo, inter Sodales novae Congregationis Sanctissimi Redemptoris, post iteratas instantissime preces, in Dcliceti collegium tandem exceptus est. Ibi auctae in dies sanctitatis illud etiam certissimum indicium fuit, quod votum ediderit omnium difficillimum, peragendi semper quod optimum videretur. In sui autem officii muneribus, maxime ex occasione colligendae stipis et comitandi sacerdotes sacris missionibus destinatos, eam vim caritatis excruit, iis inclaruit caelestibus donis atque prodigiis, adeo popularem sibi gratiam conciliavit, ut plane constiterit pleniorem ex agro Domini messem ipsum retulisse, quam . sacri ordinis viros, quos ad verbi divini ministerium missos prosequebatur. Post varias provinciae suae urbes ingenti cum fructu populorum peragratas, meritis onustus ac Deiparae praesentia in extremis roboratus, obiit sanctissime in oppido Caposele, nondum expleto aetatis suae anno tricesimo; ac novum sane, idque profecto mirum, argumentum praebuit, de virtute illa, qua suos alumnos ad praestantiora educunt Religiosae Familiae, quas eximiis indesinenter laudibus Apostolica Sedes prosequitur, quasque idcirco Ecclesiae osores odio et infensis omne genus persecutionibus impie, hac nostra potissimum tempestate, insectari non desinunt. Tanti viri memoria eiusque sanctitatis ac prodigiorum fama ad haec usque tempora viguit pene recens: ex quo forte videri potest, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis serius quam par erat fuisse cogitatum. Sed maturior cura provehendi cultus Beati Patris legiferi Alphonsi Mariae de Ligorio causam filii retardavit. Interim vero patratis ah eo miraculis plurimis, vel quum in vivis ageret, alia accessere post eius excessum. Quibus rite probatis, Leo XIII. fcl. ree. solenni et publico cultu, qui Beatos decet, Eum honestandum indulsit. Mox instantibus adhuc Sodalibus a Sanctissimo Redemptore, ut res denuo ageretur et fastigio gloriae imposito in Sactorum album B. Gerardi nomen accenseretur, causae reassumptio indulta est, praesertim cum bina vulgarentur, cius intercessione patrata miracula. Horum primum contigit in Dioecesi Lcodiensi anno millesimo octingentesimo nonagesimo tertio. Valeria Baerts, exhaustis omnino viribus, in supremo vitae agone iacebat ex febri typhoidea ad ultimum stadium perducta et meningiti cerebrali consociata. Humana praesidia iam nulla erant. Votum rite concipit, seque B. Gerardi tutelae commendat, vires pristinas sic recepit, ut si nunquam vel levissimo tentata morbo fuisset. Secundum miraculum accidit anno millesimo octingentesimo nonagesimo sexto. Litteris operam dabat in Seminario Compsano Vincentius De Geronimo adolescens annos quindecim natus, quum incidit in morbum ; qui dum ingravesceret in dies magis, aegrotus in ultimum periculum est adductus. Nihil medicorum vel peritissimorum ars, diligentia, industria profuit ad eurn sublevandum; indicia quidem omnia fatalis morbi certum exitium deuunciabant. Pectori aegrotantis sacrae B. Gerardi reliquiae admoventur, statimque somno refectus infirmus mirum ! evigilat ac sanus est. De quibus miraculis quae sequestro B. Gerardo fuerunt patrata quinquies actum; nempe duplici anteprae-paratorio coetu apud cl. me. Cardinalem Caietanum Aloisi-Masella 8. R. C. Praefectum, Causaeque Ponentem, sexto idus novembres anno MDCCCXCVIII, et resumpta causa octavo cal. decembres MDCCCC1II penes Reverendissimum Card. Dominicum Ferrata Causae Relatorem in Cardinalis Aloisi Masella vita defuncti locum suffectum : duplici praeparatorio conventu in Vaticanis Aedibus quarto cal. sep-tembres anno MDCCCXCIX et pridie cal. iunias volventis anni; demum in generalibus comitiis coram Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa X. habitis septimo calendas Augusti eodem anno. Qua in postrema Congregatione idem Reverendissimus Cardinalis Dominicus Ferrata quum dubium proposuisset: „An et de quibus miraculis, post in-dultam eidem Beato venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur“, atque omnes qui interfuere Reverendissimi Cardinales, et Patres Consultores affirmativam sententiam edidissent, Beatissimus Pater mentem suam patefacere distulit, ut in tam gravi difficilique negotio tempus precationi esset ad caelestis luminis ampliorem opem expostulandam. Hoc autem faustissimo die, quo omnes ingenti laetitia gestire videntur ob gloriam divinae Matris in caelum evectae, idem Sanctissimus Pater Sacris in suo sacello pientissimo operatus, hanc Vaticanam nobiliorem aulam adiit et Reverendissimos Cardinales acciri iussit Aloisi um Tri pepi 8. R. C. Pro-Praefectum, atque Dominicum Ferrata Causae Ponentem, nec non R. P. Alexandrum Verde S. Fidei Promotore», meque insimul infrascriptum a Secretis, iisque adstantibus solenni sanxit decreto: „Constare de duobus propositis miraculis“ ; scilicet de primo: „Instantaneae perfectaeque sanationis Valeriae Baerts in supremo vitae agone constitutae ex febri typhoidea ad extremum stadium perducta et meningiti cerebrali consociata“; et de altero: „ Instantaneae perfectaeque sanationis Vincentii de Geronimo a lethali pleuritide exsudativa“. Hoc insuper decretum evulgari, et in S. R. C. acta referri mandavit XVIII calendas septembres anno millessimo noningentesimo quarto. Aloisius Card. Tripepi, 8. R. C. Pro-Praefectus. L. »F 8. f Diomedes Panici, Archiep. Laodicen., 8. R. C. Secretarius. 89. Decretum Murana seu Compsana Canonizationis beati Gerardi Maiella, laici professi e Congregatione sanctissimi Redemptoris. Super dubio: „An stante approbatione duorum miraculorum Tuto procedi possit ad solemnem eiusdem Beati Canoniza-tionem“. Qui humilem et abditam in Christo vitam degentes nihil antiquius habuerunt, quam ut mortificationem Eius in corpore suo circumferrent, eos Caelitum honoribus augere solet 'Ecclesia, ut gloriefur Frater humilis in exaltatione sua (S. lac. Ep. Cath. 1, 9). Inter hos est- accensendus Yen. Dei Servus Gerardus Maiella, laicus professus e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, Murami in urbe ortus anno MDCCXXVI, piis parentibus, sed paupere censu. Ab ineunte aetate singulari studio pietatis enituit, eoque impetu amoris in Deum actus est, ut non dubitarit asperrimum vitae genus amplecti et ardua virtutis sequi fastigia sive intra domesticos parietes, sive in officina, ubi in artem sartoriam incubuit, sive in silvestri secessu, quo, ut melius aeternae saluti consuleret, advolavit, sive in famulatu, quem egit apud Episcopum Lacedoniae. Inter Sodales cooptatus novae Congregationis a Sanctissimo Redemptore adeo industrem ac solertem operam dedit hominibus Christo lucrandis, ea caritate in pauperes, in devios flagravit, ut, quamvis non e numero Apostolorum, sed vilioribus addictus officiis in domo Domini, Apostolum se utilissimum probaverit. Idem virtute prodigiorum maxime claruit, quibus cum vitae innocentia summaque animi demissione eoniunctis commotae gentes omnis ordinis et conditionis, eum quotidie petebant, aventes ipsum intueri, ipsum audire, ab eo vitae sancte instituendae et praecepta haurire et exempla. Obiit integra aetate, tricesimo vitae suae anno nondum expleto, quem propterca laus illa decet : Cous animatus in brevi explevit tempora multa. Mortuum fama sanctitatis constanter est prosequuta simulque populorum fiducia, eundem apud Deum fore intercessorem validissimum. Cui confirmandae quum miracula accessissent eaque fuissent rite probata Leo XIII. fel. ree. caelitum Beatorum honores illi asseruit. Mox causa denuo agitata actioque de binis miraculis iuridice exhibitis et sedulo expensis instaurata Sanctissimus Dominus Pius Papa X. decimo octavo cal. septembres volventis anni de utroque constare rite edixit. Quocirca ut causae tot iam instructae praesidiis optatissimum imponeretur culmen, rc-censque cunctis virtutum lumen ad imitandum praesto esset, nihil aliud institutae disceptationi supererat nisi ut de dubio ageretur : „An, stante approbatione duorum miraculorum, Tuto procedi poscit ad solemnem Beati Gerard! Canoni-zationem". Quod praestitit Reverendissimus Cardinalis Dominicus Ferrata Causae Relator in generalibus comitiis coram eodem Sanctissimo Domino Nostro Pio Papa X., hoc vertente anno, septimo calendas sextiles ad Vaticanas Aedes coactis. Omnes qui interfuere quum Eminentissimi Cardinales, tum huius Sacrorum Rituum Congregationis Patres Consultores, unanimi quidem consensione, affirmativum tulere suffragium. Sanctissimus vero Dominus Noster, omnium sententiis perceptis, pro rei gravitate, monitos voluit cunctos ut preces impensius adhiberentur quae caeleste sibi Spiritus Sancti lumen auxiliumque efflagitarent. Hodierno igitur die, qui Mariae sanctae Dominae Nostrae sideribus receptae festus recolitur, votis universae Congregationis Sanctissimi Redemptoris impletis, Sacro pien-tissime peracto, acciri mandavit Reverendissimos Cardinales Aloisium Tri pepi S. R. Congregationis Pro-Praefectum et Reverendissimum Cardinalem Dominicum Ferrata Causae Ponentem, nec non R. P. Alexandrum Verde Sanctae Fidei Promotorem, mecum insimul infrascripto Secretario, iisque adstantibus solemniter pronuntiavit : Tuto procedi posse ad solemnem Beati Gerard! Maiella Canonizationem. Atque hoc Decretum publici i uris fieri et in Acta Sacrorum Rituum Congregationis referri, litterasque Apo-stolicas sub plumbo de Canonizationis solemniis in Patriarchal! Basilica Vaticana quandocumque celebrandis expediri praecepit, decimo octavo calendas septembres anno MDCCCCIV. Aloisius Card. Tripepi, 8. R. C. Pro-Praefectus. L. «F 8. f Diomedes Panici, Arhiep. Laodicen., S. R C. Secretarius. 90. Decretum Romana seu Praenestina et Tridentina Beatificationis et Canonizationis ven. servi Dei Stephani Bellesini, Ordinis Eremitarum 8. Augustini, Parochi in oppido G-enestano. Super dubio : I odium conversae. Ex quo facile intelligitur, quanti momenti „An stante approbatione virtutum et duorum miraculorum Tuto procedi possit ad solemnem eiusdem Ven. Servi Dei Beatißcationem“. Quae ab Apostolo Paulo „Falsi nominis scientia“ appellatur, et effrenis vitae licentia, quae tentat praesertim iuveniles animos ab Ecclesiae complexu divellere, sunt hae potissimum artes, vel nostris temporibus, in catholice religionis sit, ad utrumque. periculum deprecandum, magistri opera et parochi, quam bene de Christiana republica sint meriti qui in alterutro ministerio, multoque etiam magis in conjuncto, laudem attigerint maximam; quam denique opportune et huiusmodi praesidia suscitet Deus et haec exempla ad imitandum proponat Ecclesia. Ex talium virorum numero est Augustinensis Eremitarum Familiae novum ornamentum, ven. Dei servus Stephanus Bellesini. Huius vita, ad pietatem omnem composita super fundamento caritatis, diuturno ac vere frugifero magisterio spectabilis est, quod, converso in publicam utilitatem exilio suo, iuventuti impertivit „in omni sapientia et intellectu spiritali“ (Coloss. I, 9). Quare mirum non est si eum populus, si publici magistratus instanter exquisiverint sum-misque laudibus cumularint, si invidia eorum exarserit, qui catholicum perosi nomen, doctrinae patrimonium ipsi sibi vindicant solis. Pacatis autem tempestatibus, quas gallici motus etiam in Italiam invexerant, et religiosis Familiis restitutis, ven. Dei servus a divina Providentia datus est oppido Genestano parochus, scu potius „pastor bonus, qui animam suam dat pro ovibus suis“. Nam, quum summa animi et corporis contentione laborasset ut reliquias tot malorum destrueret, quum omnium admirationem con-citasset exemplo suo „in verbo, in conversatione, in caritate, in fide, in castitate“ (1. Tim. IV, 12), quum collatis beneficiis plurimis cor ostendisset mensurae expers, quale de Salomone legitur : quasi arenam, quae est in littore maris, tandem lue correptus ministrando victima cecidit nobilissima caritatis IV non. februar, an. MDCCCXL. Insignibus hisce virtutum exemplis, quas heroicum culmen attigisse edito sanxit de decreto Leo Papa XIII. fel ree. pridie idus maias anno MDCCCXCVI, quum i ubar miraculorum accessisset, causa dentio agitata est et super duobus miraculis actio rite instituta, quo de utroque miraculo Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X. constare decrevit octavo cal. iulii labentis anni. Unum inquirendum supererat utrum Beatorum caelitum honores ven. Dei servo Stephano Bellesini Tuto decerni possent. Itaque in coetu universo 8. Rituum Con- gregationis habito coram eodem Sanctissimo D. N. Pio Papa X. septimo cal. huius mensis augusti, Reverendissimus Cardinalis Aloisius Tripepi 8. R. C. Pro-Praefectus loco et vice Reverendissimi Card. Vincentii Vannutelli causae Relatoris, discutiendum dubium proposuit : „An stante approbatione duorum miraculorum Tuto procedi possit ad solemnem Ven. Servi Dei Stephani Bellesini Beatificationem. Quamvis Reverendissimi Cardinales et PP. Consultores unanimi suffragio Tuto fieri posse respondissent, nihilominus Beatissimus Pater mentem suam aperire distulit, ut diuturnis precibus caeleste lumen efflagitaretur. Hodierno vero laetissimo die, quo Beata Dei Mater caelum est ingressa, salutari Hostia ferventer oblata, ad Vaticanas aedes accivit Reverendissimum Cardinalem Aloi-sium Tripepi 8. R. C. Pro-Praefectum, loco etiam Reverendissimi Card. Vincentii Vannutelli Fpiscopi Praenestini causae Relatoris, itemque R. P. Alexandrum Verde 8. Fidei Prom otorem et me infrascriptum Secretarium, iisque adstantibus solcami decreto sanxit : „Tuto procedi posse ad solemnem Ven. Servi Dei Stephani Bellesini Beatificationem“. Quod Decretum publici iuris fieri, et in Acta SS. RR. Congregationis referri, Littcrasque Apostolicas in forma Brevis de Beatificationis solemniis in Patriarchal! Basilica Vaticana, ubi primum licuerit, celebrandis, expediri iussit decimo octavo calendas Septembres anno MDCCCC1I1I. Aloisius Card. Tripepi, 8. R. C. Pro-Praefectus. L. * 8. f Diomedes Panici, Archiep. Laodicen., 8. R. C. Secretarius. 91. Litterae Apostolicae in forma Brevis Pii PP. X., quibus Deipara Virgo a bono Consilio et s. Petrus Claver sodalitii a s. Petro Claver nuncupati patroni eliguntur eorumqne festum ad ritum duplicem maiorem evellitur. PIUS PP. X. Ad perpetuam rei memoriam. Ad Apostolicae Sedis fastigium divinae clementiae munere erecti, in omnes christiani orbis partes vel longo terrarum marisque spatio dissitas vigilantis Nostrae mentis oculos convertimus, et divinis praeceptis obsequentes, et clarissima Decessorum Nostrorum exempla sectantes, ea potissimum praestare satagimus, quae ad patefaciendum Evangeli! lumen conducere videantur. Hoc quidem consilio pias societates ad finem institutas proferendi Ecclesiae terminos penes populos in errorum umbra sedentes, ac praesertim penes gentes interioris Africae plagas incolentes, immanitate barbaras cultuque efferatas, ut simul et recte factis praemium ferant, atque ad potioni capessenda incitamentum peculiaribus voluntatis Nostrae significationibus cohonestandas existimamus. Haec inter pia opera, praestat sodalitium a sancto Petro Claver nuncupatum ; hoc enim provinciam unicam sibi demandatam habet Africam, atque ad unicum hunc finem canonice erectum est, nempe adjuvandi Missionarios universos cuiusque nationis atque instituti Apostolicum munus in Africa obeuntes. 1 line quasi cohors auxiliaria societas huius modi omnium sacrarum in Africam expeditionum emolumento eminus consulit, atque assidua et constanti opera ad catholicam illis in regionibus fidem provehendam, servandam ; ad mancipia in libertatem vindicanda; simulque ad aeternam nigritorum salutem procurandam intendit. Sodalitium sub dependentia positum est Congregationis de Propaganda Fide. Summa pii operis manet penes institutum religiosarum sodalium a sancto Petro Claver appellatum ; cuius moderatrix generalis et sodalitio praeest ; easdem vero adiuvant utriusque sexus socii ubique terrarum existentes. Hi iuxta societatis tabulas, diversaque munera quibus operam navant, sodales, zelatores, zelatrices, vel externi appellantur, omnesque quo propositum sibi finem facilius assequi valeant, stipe, precibus, typis editis scriptis, sacris ephemeridibus, aliisque piis id genus operibus Africae Missionariis student subvenire. Nunc autem cum dilecta in Christo filia Maria Te-resia Ledóchowska moderatrix generalis pii ipsius Operis, enixas Nobis preces humiliter adhibuerit, ut peculiari illud voluntatis Nostrae pignore decorare dignaremur ; Nos haec Nobiscum tam frugiferi sodalitii promerita reputantes, votis hisce ultro libenterque censuimus'annuendum. Quae cum ita sint, omnes et singulos quibus hae Nostrae Litterae favent, a quibusvis excommunicationis et interdicti, aliisque ecclesiasticis sententiis, censuris et poenis, si quas forte incurrerint, huius tantum rei gratia absolventes et absolutos fore censentes, quo sodalitium ipsum pluribus nominibus iam de sacra re optime meritum, uberiora capiat, I)eo favente, incrementa, et cum externis illius praesidiis, tutela quoque et gratia de superis congruat, Deiparam Virginem a bono Consilio, et sanctum Petrum Claver, Auctoritate Nostra Apostolica, praesentium vi caelestes eidem patronos eligimus, damus, eiusquc volumus omnes honorificentias tribui caelestibus patronis competentes. Has vero ambas festivitates, ut ad amplificandam ipsarum dignitatem, ne desit quidem amplioris lithurgiae accessio, Apostolica similiter Nostra Auctoritate per praesentes, quoad Ecclesias ubique terrarum piis instituti eiusdem domibus continentes, ad ritum duplicem maiorem, servatis rubricis, evehimus. Placet autem Nobis caelestem Patronam ipsi societati a bono Consilio Virginem adsignare, spem enim prope certam fovemus, futurum ut ipsa sodalium coeptis propitia favens, bona illis suggeret consilia, eorumque actus omnes in sacrarum in Africam expeditionum bonum atque emolumentum vertat. Petro autem Claver est ipso cum opere ratio quaedam singularis et propria. Hic enim cocles, qui cum mortale aevum ageret, omni christianae charitatis studio animum appulit ad levandas pauperum Afrorum in vincula coniectorum aerumnas, et nigritorum Apostolus iure meritoque vocatus fuit, procul dubio sodalibus addet vires, ut propositum sibi finem, nigritorum nempe salutem, satius consequantur. Quapropter spes Nos bona tenet, societatem ipsam auspice Virgine a bono Consilio, ac deprecatore Petro Claver, brevi et aucto sodalium numero, et fidelium stipem conferentium diligentia et liberalitate, tot tantaque suscepturam incrementa, ut in omnes gentes ac nationes prolata, universos unanimi consensu fideles ad Afrorum spirituale bonum provehendum rapiat. Salvator autem et instaurator humani generis Christus, cuius sanctissimo propugnando nomini et ipsa societas incumbit, tegat ipsam gratia praesidioque ; Nosque iuterea tum moderatrici cum sodalibus, aliisque ex utroque sexu fidelibus pium ipsum in opus rite ad lectis, coelestium munerum auspicem Nostraeque voluntatis pignus, Apostolicam benedictionem, peramanter impertimur. Haec mandamus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, et efficaces semper existere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortire et obtinere, ac illis ad quod spectat et pro tempore quomodolibet spectabit in omnibus et per omnia plenissime suffragari, sicque in praemissis per quoscumque indices ordinarios et delegatos indicari et definiri debere, atque irritum esse et inane si secus super his a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus apostolicis ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem ut praesentium Litterarum transumptis seu exemplis etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo personae in Ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae adhiberetur ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. Datum Romae apud S. Petrum sub Annulo Piscatoris dic X lunii MDCCCC1V, Pontificatus Nostri Anno Primo. L. * 8. (sign.) Alois. Card. Macchi. 92. Missa votiva de Immaculata B. M. V. Conceptione extenditur ad singulos dies triduanae vel novenariae eiusdem festivitatis instituendae. Qui munus sibi demandatum, ad quinquagenaria a dogmatica definitione de Immaculato 13. Mariae Virginis Conceptu solem ni a provehenda, Eminentissimi Patres Cardinales naviter et in exemplum exercent, recentia quaedam eaque communia quoque pluribus Sacrorum Antistitibus atque Christifidelibus vota Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae X. humillime depromere e re esse existimarunt. Summus vero Pontifex qui nihil magis in optatis habet, quam novis sedulo argumentis Suum in Deiparam sanctam primaevae labis nesciam amorem et obsequium testari, enixas preces referente infraseripto Cardinali Sacrae Rituum Congregationi Pro-Praefecto, nuper exhibitas perlibenter excepit. Et proinde Missam votivam de ipsamet Immaculata Conceptione qualibet die octavae uniuscuiusque mensis vel dominica sequenti una cum Eiusdem commemoratione, indultam per Decretum 8. R. C. Urbis et Orbis die 14. Augusti 1903, extendere dignatus est ad singulos dies triduanae vel novenariae festivitatis quae in quibusvis ecclesiis seu oratoriis, approbanto loci Ordinario, in honorem Virginis Immaculatae intra hunc vel proximum annum instituetur, servatis tamen ceteris clausulis et conditionibus quae in memorato decreto praescriptae sunt. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 22 Iunii 1904. A. Card. Tripepi, Pro-Praefectus. L. -j» 8. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secret. 1)3. Consuetudo non adhibendi conopeum ante tabernaculum sanctissimi Sacramenti servari nequit. Ab hodierno caeremoniarum magistro cuiusdam ecclesiae cathedralis expostulatum fuit: An servari possit consuetudo non adhibendi conopeum quo tegi debet tabernaculum,' ubi asservatur sanctissimum Eucharistiae Sacramentum? Et Sacra Rituum Congregatio, ad relationem subscripti Secretarii, audito etiam voto Commissionis Litur-gicae, respondendum censuit: Negative et serventur Rituale Romanum et Decreta. Atque ita rescripsit. Die 1 Iulii 1904. A. Card. Tripepi, Pro-Praefectus. L. »j» 8. f D. Panici, Archiep. Laodicen., Secret. 94. Litterae Pii PP. X. ad Cardinalem Petrum Respighi de educandis Clericis Romae degentibus in Seminariis ibi existentibus. AI Signor Cardinale Pietro Respighi, vicario generale per la diocesi di Roma. La ristorazione d’ogni cosa in Cristo, che ci siamo proposti coll’aiuto del Cielo nel governo della Chiesa, esige, come più volte abbiamo già manifestato, la buona istituzione del clero; la prova delle vocazioni, l’esame sull’integrità della vita degli aspiranti e la cautela per non aprir loro con troppa indulgenza le porte del santuario. Per far regnare Gesù Cristo nel mondo nessuna cosa è cosi necessaria come la santità del clero, perchè con l’esempio, con la parola e con la scienza esso sia guida ai fedeli, che, come dice un antico proverbio, saranno sempre quali sono i sacerdoti : sicut sacerdos, sic populus. Leggiamo infatti nel 8. Concilio di Trento: Nihil est quod alios magis ad pietatem et Dei cultum assidue instruat quam eorum vita et exemplum, qui se divino ministerio dedicaverunt; quum enim a rebus saeculi in al-tiorem sublati locum conspiciuntur, in eos tamquam in speculum reliqui oculos coniiciunt, ex iisque sumunt quod, imitentur. (Sess. XXII, cap. I de Reform.). Da questo emerge chiara la necessità, che i chiamati nella sorte del Signore fin dai primi anni siano non solo informati a quella pietà e a quella dottrina, che li rendano sale della terra e luce del mondo, ma la santità della vita abbiano meditata e praticata sotto una vigilante osservanza ed una accurata disciplina nei Seminari. Nei Seminari infatti si educano le tenere piante, che fatte alberi daranno frutti copiosi ; nei Seminar! si preparano gli operai, che dovranno coltivare la vigna del Signore, e finalmente si esercitano i coraggiosi atleti, che dovranno sostenere con fortezza le divine battaglie. Con molta ragione pertanto i Padri del 8. Concilio di Trento dopo la Sessione (XXIII, cap. 18 de Reform.) in cui fu decretata l’istituzione di questi noviziati ecclesiastici, pieni di santa allegrezza si congratularono a vicenda ripetendo che, se il Concilio di Trento non avesse stabilito che questo, non si sarebbe dovuto lamentare nè la sua lunga durata, ne le gravi difficoltà e pene, che si erano sostenute. E qui Noi dobbiamo ringraziare la Provvidenza, che per la sollecitudine e generosità dei Nostri Venerati Predecessori la città nostra non solo è provveduta di ottimi Seminari pei bisogni della Diocesi, ma è ricca di Seminari e Collegi per quasi tutte le nazioni : il che apre il cuore non solo alla speranza, ma alla certezza che la pietà e la scienza di questi alunni che si spargono per tutto il mondo produrranno frutti di benedizione. Convinti pertanto e persuasi della necessità che quanti aspirano al Sacerdozio siano educati nei Seminari per mantenere e coltivare la vocazione allo stato ecclesiastico, ed affinchè le vocazioni vere si possano meglio conoscere dai Superiori, che devono rendere il bonum testimonium prima che sugli aspiranti stessi vengano imposte le mani; persuasi che quanti hanno la vera vocazione niente maggiormente desiderano che di entrare in questi cenacoli, dove pei celesti carismi dello Spirito Santo si preparano alla missione, a cui sono divinamente chiamati (e chi sente altrimenti lascia molto a dubitare sulla verità e sincerità della sua vocazione) ; col voto, che quanti si credono chiamati al Sacerdozio fin dai primi anni, se fosse possibile, entrino in questi asili della pietà e dello studio ; confermando pienamente quanto Ella Sig. Cardinale ha disposto in proposito con le lettere circolari dirette ai Reverendissimi Ordinari d’Italia negli ultimi tre anni decorsi; siamo inoltre venuti nella determinazione di stabilire : 1.° Tutti i Chierici della Diocesi di Roma, come quelli che dalle diverse Diocesi d’Italia vengono mandati a Roma dai loro Reverendissimi Ordinari per attendere agli studi, debbono essere convittori in un Seminario o Collegio ecclesiastico. 2.° Per provvedere, quanto è possibile, a quegli aspiranti della Diocesi di Roma che non potranno pagare la retta, vogliamo che i posti gratuiti nel Seminario Romano siano riservati agli studenti di Teologia che si trovino in detta condizione ; e solo nel caso che non vi fossero aspiranti teologi, possano goderne studenti di Liceo. Vogliamo altresi che a tali posti possano essere nominati anche gli studenti non romani di nascita, purché appartengano per domicilio a questa Diocesi. 3.0 1 Sacerdoti che a domanda dei loro Vescovi verranno a Roma dalle Diocesi d’Italia, sia per un corso di perfezionamento nella Filosofia o Teologia, sia per frequentare le scuole di diritto canonico e civile negli istituti ecclesiastici, sia per gli studi universitari, od anche per la pratica nelle Sacre Congregazioni Romane ; dovranno essi pure entrare come alunni in un seminario o collegio ecclesiastico. 4.0 Gli studenti esteri, con le commendatizie dei loro Reverendissimi Ordinari, dovranno procurarsi il posto nei Collegi delle rispettive nazioni, e, qualora questi mancassero, in un altro Collegio ecclesiastico. VP In conseguenza di tali dispozioni non potranno essere accolti nei Collegi laici di Roma, quantunque retti da persone ecclesiastiche, i chierici e sacerdoti studenti per esercitare l’ufficio di prefetti dei convittori. È doloroso il dover privare siffatti Collegi dei giovani studenti che coll’abito ecclesiastico vi esercitano tale officio ; ma a questo bisogno, al quale potranno provvedere a tempo i Direttori dei singoli Istituti, deve prevalere la necessità di informare quei giovani allo spirito ecclesiastico con la disciplina dei Seminari 6.0 In nessuno dei Seminari o Collegi ecclesiastici di Roma potrà essere accettato come alunno chi non presenti la domanda del suo Ordinario, il quale s’impegni di riceverlo in Diocesi a studi finiti o quando per altre ragioni i Superiori stimassero di doverlo licenziare. Le suddette domande dovranno essere riconosciute da cotesto Vicariato. 7.0 Le Università Gregoriana e della Minerva, i Seminari Romano e Vaticano, e il Collegio di Propaganda non potranno ammettere alle lezioni, come uditore ordinario, nessun Chierico o Sacerdote, che non esibisca la prova scritta di essere convittore in un Collegio ecclesiastico o in un Seminario. Per i Sacerdoti romani non appartenenti a comunità ecclesiastiche si richieda il permesso scritto di cotesto Vicariato. Tali dispozioni valgono anche per gli ecclesiastici che desiderano far pratica nelle Congregazioni romane. 8.0 Non potrà essere promosso al Sacerdozio chi non abbia compiuto il 4° anno di Teologia, e non ne abbia superata la prova, e non sia stato alunno almeno per tre anni in un Seminario o Collegio ecclesiastico. Le comunichiamo, Signor Cardinale, per tempo queste disposizioni, perchè nel suo zelo illuminato pel governo della Nostra Diocesi Ella ne intimi e ne sorvegli pel prossimo venturo anno scolastico la scrupolosa osservanza, derogando affatto a qualunque consuetudine o privilegio in contrario. E Le impartiamo con particolare affetto l’Apostolica Benedizione. Dal Vaticano nella festa di 8. Pio V. del 1904. PIVS PP. X. 95. DriesterererMen tut Jahre 1904. An ben heurigen Priesterexerzitien, zu deren Teilnahme die Einladung im Kirchlichen Verordnnngsblatte vom 15. Juni 1904, VI, Absatz 54, erfolgt war, beteiligten sich mit dem hochwürdigsten Oberhirten an der Spitze 94 Priester ans allen Teilen der Diözese. Die geistlichen Uebnngen leitete in den segensreichen Tagen vom 22. bis 26. August l. I. der hoch-würdige P. Ernst Grossheimann S. J., Rektor im Probationshause der Gesellschaft Jesu zu St. Andrä im Lavanttale in Kärnten. In alphabetischer Reihenfolge waren es nachbenannte hochwürdige Herren: Ašič Maximilian, Kaplan in Videm; Bezenšek Georg, Pfarrer in Cabrai» ; Boli a k Franz, Dom-und Stadtpfarrkaplan in Marburg; Bosina Johann, Kaplan in Tüffer; Cinglak Jakob, Kaplan in Hochenegg; Ciuha Ferd., Kaplan in Suttenberg ; Drofenik Anton, Kaplan in Kleinsonntag ; Erjavec Peter, Pfarrer in Trifail ; Dr. Fe uš Franz, Theologie-Professor in Marburg; Fischer Andreas, Pfarrer in Reifnigg; Florjančič Josef, Kaplan in St. Georgen unter Tabor; Gaberc Simon, Vorstadtpfarrer und Dechant zu St. Magdalena in Marburg; Gmeiner Karl, Pfarrer in Scheuern; Hajšek Anton, Ehrendomherr, Stadtpfarrer und Dechant in Wind.-Feistritz; Haubenreich Alois, F. B. Expeditor in Marburg; Heber Franz, Pfarrer in Unter-Pnlskau; llcrg Laurenz, Dompropst in Marburg; Hirti Franz, Pfarrer in Schleinitz bei Marburg; Horjak Johann, Kaplan in Kapellen; Hribernik Jakob, Pfarrer und Dechant in Fraßlau; Hribovšek Karl, Domdechant in Marburg; Jager Augustin, Kaplan in Haidin; Dr. Jančič Johann, Kaplan in Drachenburg; Janežič Rudolf, Spiritual im F. B. Priesterhause in Marburg; Janžekovič Josef, Kaplan in Hl. Kreuz bei Sauerbrunn; Janžekovič Veit, Kaplan in St. Leonhard in W.-B. ; Kardinal- Josef, k. k. Gymnasial-Professor in Cilli; Kavčič Jakob, k. k. Gymnasial-Professor in Marburg; Keček Andreas, Kaplan in St. Ruprecht in W.-B.; Kocbek Anton, Kaplan in St. Peter bei Marburg; Kociper Anton, Kaplan zu St. Lvrenzen am Dranfelde; Kociper Johann, Kaplan in Luttenberg; Kocuvan Anton, Pfarrer in Lembach; Kokelj Alois, Pfarrer zur Hl. Maria in Wurmberg; Kolar Vinzenz, Provisor in Maria Rief ; Kolarič Anton, Kaplan zu St. Magdalena in Marburg; Kolarič Josef d. ü., Pfarrer zu St. Martin a. d. Pack; Korošec Anton, Weltpriester in Marburg; Kos! Matthias, Kaplan in Cilli; Dr. Kovačič Franz, Theologie-Professor in Marburg; Kozinc Johann, Pfarrer in Schleinitz bei Cilli ; Kozoderc Johann, Kaplan zu St. Urban bei Pettini ; Krančič Johann, Pfarrer in Greis; Kreft Alois, Pfarrer in Ponigl; Krener Rudolf, Kaplan in Lichtenwald; Kruljc Fr., Kaplan zu St. Magdalena in Marburg ; Kumer Karl, Kaplan in Gonobiz; Lajnšic Anton, Kaplan in Sachsenseld; Lcndovšek Michael, Pfarrer in Maxau ; Lenart Martin, Kaplan zu St. Ilgen unter Turiak; Lom Franz, Pfarrer zu St. Peter am Kronenberge; Lorenčič Vinzenz, Kaplan in Reichenburg; Luskar Franz, Kaplan in Weiteustein; Majcen Josef, Domherr in Marburg; Marzidovšek Jakob, k. u. k. Militärkaplan I. Kl. in Marburg; Dr. Matek Martin, Domherr in Marburg; Dr. Medved Anton, k. k. Gymn.-Professor in Marburg; Medved Martin, Pfarrer in Laporje; Dr. Mlakar Johann, Domherr in Marburg; Moravec Franz, Dompsarrer in Marburg; Ogradi Franz, infili. Abt in Cilli; Ogrizek Franz, Pfarrer in Kirchstätten; Palir Jakob, Kaplan in M. Neustift bei Pettan; Panič Josef, Kaplan zu St. Anna am Kriechenberg; P. Pavec Johann, 0. 8. B., Pfarradministrator in St. Georgen an der Poßnitz; Pernat Bartholomäus, Pfarrer in Siele; Požar Alfons, Kaplan in Wind.-Feistritz; Preglej Viktor, Kaplan in Salben Hofen ; Pučnik Anton, F. B. Hof-kaplan in Marburg; Rabusa Jakob, Kaplan in Trifail; Rančigaj Anton, Pfarrer zu St. Peter im Sanntale; Rauter Jakob, Kaplan zu St. Aegydi in W.-B.; Rotner Johann, Pfarrer in Pametsch; Skerbs Roman, Kaplan in Pöl-tschach; Špindler Franz, F. B. Rechnnngs-Revident in Marburg; Stegenšek Angustiti, Theologie-Professor in Marburg; Stergar Anton, Kaplan zu St. Magdalena in Marburg; Skamlcc Ignaz, Kaplan zu St. Anton in W.-B.; Šket Martin, pens. Pfarrer von St. Ruperti ob Tüffer; Šlibar Josef, Kaplan in Trifail; Štrakl Matthäus, Pfarrer in St. Peter bei Marburg: Sušnik Johann, Pfarrer in Kerschbach ; Tajek Jakob, ©cisti. Professor an der k. u. k. Jnfan-terie-Kadettenschnle in Marburg; Terstenjak Ernest, Seelsorger an der Landes-Zwangsarbeitsanstalt in Messendorf bei Graz; Tribnik Karl, Pfarrer in Gairach; Trop Franz, Chorvikar in Marburg; Ulčnik Martin, Pfarrer zu St. Florian in Dolič; Voh Bartholomäus, Domherr in Marburg; Vojsk Alois, Pfarrer in Unter-St. Kunigund; Vračko Ewald, Kaplan in Jaring; Wolf Johann, Pfarrer in Gams; Zidanšek Josef, Theologie-Professor und Regens des F. B. Knaben-Seminares in Marburg; Zupanič Jakob, Pfarrer in Gutendorf; Žičkar Markus, Kaplan in Gonobiz. 9(>. XXV. Generalbericht der „Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze". Aie Bundesleitung der „Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze" in Wien hat mit dein Schreiben vom 26. Juli 1904, Nr. 710 B. L., den 25. Generalbericht für das Geschäftsjahr 1903 anher mit dein Ersuchen übermittelt, eine geneigte Besprechung dieses Berichtes im Diöcesanblatte gestatten und veranlassen zu »vollen. Dem inhaltsreichen, sehr genau abgefaßten Berichte entnehmen mir folgende Daten von allgemeinerem Interesse: Die Tätigkeit der Bundesleitung der Gesellschaft, salvie jene der Verbündeten Stamm- und Zweigvereine vom Roten Krenze fand auch im abgelaufenen Jahre vielfach die aller-gnädigste Anerkennung Seiner Majestät des Allerhöchsten Protektors, sowie die der höchsten Protettomi, Ihrer kaiserl. und koiiigl. Hoheit der durchlauchtigsten Frau Erzherzogin Marie Valerie. Am 21. August 1903 starb das älteste lebende aktive Mitglied der Vereinsleitung und überhaupt des Österreichischen Roten Kreuzes, der II. Bundesvizeprüsident, Se. Exzellenz Herr Ernst Reichsgraf Von Hoyos-Sprinzenstein. Die Gesellschaft besteht dermalen aus der Bundesleitung (Zentralleitung) in Wien, aus 9 gemeinsamen, aus Herren und Frauen gebildeten Laiideshilfsvereinen, aus 7 nur aus Herren gebildeten Landeshilfsvereinen, aus 6 Frauen-Landes-hilfsvereinen und aus 430 Zweigvereinen. Ferner hat der Landes- und Frauenhilfsverein vom Roten Kreuze für Galizien 79 Bezirks-Bnreaux, welche ähnlich wie die Zweigvereine fungieren, nur daß sie ihr gesamtes Einkommen dem Stamm-Vereine abführen. Die Zahl der den Bundesvereinen angehörenden ordentlichen Mitglieder betrügt 48.881 (um 1028 mehr, als im Vorjahre), die im Sinne der Statuten der Gesellschaft gleichzeitig ordentliche Mitglieder derselben sind. Nebst diesen weisen die verbündeten Vereine noch 4517 (gegen 3991 im I. 1902) unterstützende und 360 (+ 2) Ehrenmitglieder aus, so daß mit Hinzurechnung der 5 (— 2) Ehrenmitglieder der Gesellschaft die Gesamtzahl der Mitglieder des Österreichischen Roten Kreuzes 53.763 (+ 1554) beträgt. Unter den Mitgliedern befinden sich 5289 (in Steiermark 1002) Gemeinden, welche den Vereinen korporativ als moralische Personen beigetreten sind. Das verflossene Jahr hat dem Zentralfonde eine recht ansehnliche Vermehrung gebracht, wiewohl nenerdings durch weitere Anschaffung von 4 Döcker'schen Baracken eine größere Ausgabe platzgriff. Das Einkommen der Gesellschaft betrug im Jahre 1903 im Ganzen 227.487 K 17 h, während sich die Ausgaben auf 115.408 K 02 h beliefen. Der Landes- und Franenhilfsverein für das Herzogtum Steiermark, gegründet im Jahre 1869, zählte im Jahre 1903 486 ordentliche (43 Gemeinden) und 7 Ehrenmitglieder. Hier ist es hauptsächlich der anregenden belehrenden und steten Einflußnahme der Herren Bczirkshauptmänncr und Amtsleiter zu danken, daß die dein Vereine angehörenden Orts-gemeinden demselben auch dauernd erhalten bleiben. Sieben Zweigvereine haben sich bereits Friedensfvnds geschaffen und ist diesem Fonds des Zweigvereines Gonobiz von Ihrer Durchlaucht der Frau Fürstin Christianne zu Windischgrätz neuerlich eine Spende von 300 K zugeflossen. Der Zweigverein Stadt Cilli hat für die durch eine Feuersbrunst schwer betroffenen Bewohner von Windischgraz eine Sammlung veranstaltet, deren Ergebnis 2000 K ergab. Der Verein für Steiermark hatte 103.940 K Einnahmen und 35.891 K Ausgaben. Zur Bekämpfung von Epidemien und außerordentlichen Notständen bestehen in den meisten größeren Gemeinden des Landes die zur isolierten Pflege Jnfektivnskranker nötigen Vorsorgen, und es sind Personen zur Krankenpflege sowie Hilfskräfte zur Aufstellung von Notstaiidsbaracken und zur Bedienung der Desinfektionsapparate von mehreren der Zweigvereine sichergestellt. Die Gesellschaft besitzt 33 vollständig ausgerüstete Bles-fierten-Transport-Kolonnen, welche bei 33 k. und k. Feldspitälern eingeteilt sind; ferners noch eine komplett ausgerüstete Blessierten-Transport-Kolonne, welche für den Dienst bei den beiden Feldspitälern 1 und II der österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze (für je 200 Kranke) verfügbar ist. Für jede der 33 Kolonnen befinden sich je 3 Sanitäts-Zwei-räder bei den bezüglichen k. und k. Garnisvnsspitälern magaziniert. Ende Februar 1903 waren bei den Blessierten-Trans-port-Kolonnen und den 2 Feldspitälern der Gesellschaft 852 militärisch und sachtechnisch ausgebildete, 42 nur militärisch ausgebildete Landwehrpersonen, ferner 46 Osfiziersdiener, zusammen 940 Mann eingeteilt. Die Mannschaft (aus dein Stande der k. k. Landwehr) sämtlicher Feldanstalten der Gesellschaft demontiert und in den Kronlündern wird von der sellschaft in Wien und ausgerüstet. Die Gesellschaft besitzt 100 Stück mit allein Zugehör versehene Gebirgskraxen. Für das Jahr 1904 sind Privatpflegestätten für 2882 Offiziere und 10.421 Mann angemeldet, darunter Anerbietungen des hoch würdig en Klerus zur Uebernahine vou 250 Offizieren und 1407 Mann. Zur Dienstleistung in den Sanitätsanstalten und Privatpflegestätten des Roten Kreuzes im Hinterlande werden von den Landes- und Frauenhilfsvereinen vom Roten Kreuze 720 Ärzte in Evidenz geführt. Zur Dienstleistung in den Apotheken und Laboratorien der Vereins-Reservespitäler stehen 38 Apotheker zur Verfügung. Für eine verläßliche Krankenpflege ist in den Vereins-Sanitätsanstalten durchwegs, in den ändern angebotenen Anstalten der freiwilligen Sanitätspflege zum großen Teile durch geistliche Pflegerinnen (Ordensschwestern), welche im Mobilisiernngsfalle seitens zahlreicher geistlicher Frauenorden in patriotischer Weise dein Roten Kreuze beigcstellt werden, ferner durch geschulte weltliche Pflegerinnen und geschulte geistliche und weltliche Krankenpfleger vorgesorgt. Den Hilfsvereinen vom Roten Kreuze stehen für den Pflege-dienst in ihren im Kriegsfälle zu errichtenden Anstalten zusammen 691) geistliche, 358 weltliche Pflegerinnen und 35 geistliche Pfleger zur Verfügung. Aus den Fonden der Gesellschaft erhielten 460 Personen (darunter in Steiermark 6 mit 400 K) an Unterstützungen 32.296 K 60 li. Der Landes- und Frauenhilfsverein in Steiermark beteilte 509 Personen mit jährlich wiederkehrenden und 64 Personen mit zeitlichen Unterstützungen, zusammen 573 Personen, und zwar: 528 Invaliden, 46 Witwen im Gesamtbeträge von 30.738 K 20 h. Der Bericht läßt zur Genüge erkennen, daß die Gesellschaft mit dem wärmste» Interesse, mit ihrem besten Können und Wollen für die Aufgaben des Roten Kreuzes eingetreten ist. In gerechter Würdigung dieses großartigen patriotischen Wirkens möge der hochwürdige Seelsorgeklerns die Österreichische Gesellschaft vom Roten Kreuze auch in Hinkunft nach seinen Kräften unterstützen und fördern. 97. Weisung, betreffend die Matrilrcnauszüge für schwedische Staatsangehörige. Die hochlöbliche k. k. Statthalterei in Graz hat unter dem 28. Juli 1904, Zl. 33.707, betreffend die Ausstellung von Matrikenauszügen für schwedische Staatsangehörige, Nachstehendes anher mitgeteilt: „Zufolge einer an das k. k. Ministerium des Innern gelangten Mitteilung des k. u. k. Ministeriums des Äußern sind auf Grund des kgl. schwedischen Dekretes vom 6. August 1894 in Ansehung der in Schweden sich vorübergehend anf-haltenden oder dort ansäßigen Fremden die Pastoren der Pfarreien der lutherischen Kirche sowie die Vorstände der anderen religiösen Gemeinden verpflichtet, dem schwedischen statistischen Zentralbureau sobald als möglich und unabhängig von den jährlich mitzuteilenden Auszügen ans den Pfarrre-gistern die Geburtsscheine, die kirchlichen und Ziviltrauungsscheine und die Totenscheine sowie die Zertifikate, betreffend die Anerkennung illegitimer Kinder seitens der Mutter zu übersenden. Jnsoferne es sich um einen Todesfall handelt, muß der Todesschein womöglich auch Informationen über die Verlassenschaft des Verstorbenen, über den Namen, das Gewerbe und den Wohnort seines Vaters und seiner Mutter, ferner über die Erben enthalten, welche nach dem Verstorbenen allenfalls in Schweden hinterblieben sind. Außerdem wurde durch ein königliches Dekret vom 4. Dezember 1903 angeordnet, daß das statistische Zentral- bureau die ihm zugekommenen oberwähnten Zertifikate jedesmal ohne Verzug an die betreffenden Konsulate in Stockholm gelangen lasse. Um dem von der kgl. schwedischen Regierung ausge-sprochenen Wunsche nach Einhaltung der Gegenseitigkeit nach-zukommen, hat das k. k. Ministerium des Innern mit dem Erlasse vom 20. Juli 1904, Z. 30.665, angeordnet, daß fortan von den mit der Führung der Geburts-, Trauungs- und Sterbematriken betrauten kirchlichen und weltlichen Funktionären hinsichtlich der in ihrem Sprengel vorgekommenen Geburten, Trauungen und Todesfälle schwedischer Staatsangehöriger, ohne diesfalls ein Ersuchen abzuwarten, unverzüglich stempel- und gebührenfrei von amtswegen Matrikenauszüge ausgefertigt und im Wege der politischen Behörden 1. Instanz an die politische Landesstelle eingesendet werden. Die in Gemäßheit dieser Anordnung einlangenden Ma-trikenscheine werden von der Landesstelle gehörig beglaubigt sofort an das k. und k. Ministerium des Äußern weitergeleitet. Die Statthalterei beehrt sich das Ersuchen zu stellen, die genaue Befolgung dieser Anordnung seitens der mit der Matrikenführung betrauten Seelsorgeämter gefälligst veranlassen zu wollen." Wird den hochwürdigen Matrikeuführern zur genauen Darnachachtnng aumit zur Kenntnis gebracht. 98. Sammlung für die durch eine Feuersbrunst heimgefuchten Kewohner des Marktes Hermagor in Kärnten. Won Seiner Exzellenz dein Herrn t k. Statthalter in „Am 8. August 1904 brach in Hermagor in Kärnten Steiermark ist unter dein 20. August 1904, Zl. 2306/Praes., eine Feuersbrunst aus, welche sich, begünstigt durch die gegennachstehendes Schreiben anher gelangt: wärtigen Witterungsverhültnisse. mit rasender Schnelligkeit verbreitete, und der sohin binnen kurzem nahezu der ganze mittlere Teil des Marktes mit etwa 65 Objekten zum Opfer fiel. Unter den Ortsbewohnern herrscht großes Elend, da hiedurch ein großer Teil derselben nicht nur obdachlos geworden, sondern vielfach auch der gesamten Habe beraubt worden ist. Soweit schon jetzt beurteilt werden kann, übersteigt der durch diese Brandkatastrophe verursachte Schaden den Betrag von 900.000 Kronen und ist kaum zur Hälfte durch Versicherung gedeckt. Der Herr Landespräsident in Kärnten hat bereits in diesem Verwaltnngsgebiete eine Sammlung milder Gaben eingeleitet ; die Unzulänglichkeit der zur Deckung des Schadens zur Verfügung stehenden Mittel läßt jedoch auch einen Appell an die Mildtätigkeit der Bewohner anderer Verwaltungsgebiete in diesem Falle ganz besonders begründet erscheinen. Der Herr Ministerpräsident als Leiter des Ministeriums des Innern hat daher mit dem Erlasse vom 17. August 1904, Zl. 5909 M. I., auch im Kronlande Steiermark eine allgemeine öffentliche Sammlung für die Verunglückten ungeordnet. Demgemäß weise ich die Bezirkshauptmannschaften, sowie die politische Expositur in Praßberg, ferner die Stadträte in Graz und Marburg und die Stadtämter in Cilli und Pettau gleichzeitig an, die Sammlung milder Beiträge einzuleiten. Aus diesem Anlasse beehre ich mich, das hochw. F. B. Ordinariat zu ersuchen, die unterstehende hochw. Seclsorge-gcistlichkeit geneigtest anweisen zu wollen, in geeigneter Weise auf eine möglichst lebhafte Beteiligung an der unternommenen Hilfsaktion hinzuwirken. Clary ra. p.“ Es erhalten daher die wohlerwürdigen F. B. Pfarr-kirchenvorstehungen hiemit den Auftrag, nach vorausgegangener Verkündigung von der Kanzel an einem Soinitage des Monates September oder Oktober in der Kirche eine Sammlung milder Gaben zu veranstalten und sodann die gesammelten Gelder im Wege des F. B. Dekanalamtes sogleich anher zur Abführung zu bringen. 99. Literatur. 1. Die St. Josef Bücherbruderschaft in Klagen f n i' t 1 hat im diesem Jahre mehr als 600.000 gute katholische Bücher verbreitet, die sich durch reichen gediegenen Inhalt, schöne und gewählte Ausstattung und überraschende Fülle des Gebotenen auszeichnen. Diese Bücherbruderschaft ist kein bnchhändlerisches Unternehmen, sondern ein durch das Breve Papst Leo XII l. vom 25. Juni 1894 gutgeheißener, mit Ablässen bereicherter, kirchlicher Verein, den niemand persönlich zu seiner Bereicherung ausnützen kann, und steht unter dem Protektorate des hochwürdigstcn Herrn Fürstbischofes von Gnrk in Klagenfnrt und unter der Leitung einer Vereinigung katholischer Priester. Die eben jetzt zur Versendung gelangende 10. Jahresgabe enthält folgende fünf Bücher: 1. Das Leben Jesu. 2. Mein Meßbuch. 3. Der Führer zuin Glück in Haus und Familie. 4. Bunte Ge-schichten. 5. St. Maria- und St. Josef-Kalender 1905 Die Mitgliederzahl des Vereines ist in diesem Jahre von 97.707 auf 120.000 gestiegen. Der Mitgliedsbeitrag, welchen man am bequemsten mit Postanweisung au die Vereinsvorstehung einsendet, beträgt 2 K r o n e it. Da cs ein gutes, von der Kirche empfohlenes Werk ist, christliche Bücher zu lesen und zu verbreiten und das christliche Bücherapostolat zumal für die heutige Zeit von der größten Wichtigkeit ist, so möge auch obgenannte Bücherbrnder- 1 Siehe Kirchl. Verordnungsblatt für die Lavantcr Diöcese, Jahrgang 1903, XI, Abs. 81. schaft nebst jener des St. Hermagoras in der Lavantcr Diöcese recht zahlreiche Mitglieder finden und haben! 2. Molitvenik in p o u k o pobožnosti presvetega Srea Jezusovega. Izdal in založil dr. Anton Bonaventura Jeglič, knezoškof ljubljanski. Ta nabožna knjižica, ki ima v prvi vrsti namen vnemati bralca za češčenje naj svetejšega Srca Jezusovega, bodi tudi našemu vernemu ljudstvu, ki tako goreče časti presveto Srce Jezusovo, priporočena. Knjiga šteje v šestnajsterici 305 strani ter ima to-le ceno : Rdeča obreza K 120, zlata K 1*60, mehko vezana, zlata obreza K 2'—; po pošti 10 vin. več. 3. Die Verlagsanstalt Benziger und Co. A. G. iit Einsiedeln in der Schweiz hat sich unter dem 31. August 1904 anher mit dem Ersuchen gewendet, die dort erscheinende katholische Zeitschrift „Alte und Nene Welt" dem hochwürdigen Klerus und den Katholiken der Diöcese zu empfehlen. Angesichts dessen nun, daß seit einigen Jahren die illustrierte Familienliteratnr auf nicht katholischer Seite eine gewaltige geistige Macht geworden ist, die angetan ist, in den Familien den Geist religiösen Jndiffercntismns und lockerer sittlicher Grundsätze zu verbreiten, sowie in Romanen und Aufsätzen die katholische Kirche, ihr Wesen, ihre Einrichtungen, ihre Vertreter in nicht unwirksamer Form zu bekämpfen; angesichts dessen, daß nicht katholische Blätter infolge ihrer großen Auf- lagen auch in katholischen Kreisen nur allzusehr verbreitet sind I um kein rein geschäftliches, sondern um ein höchst ideales und ihr Geist immer mehr Unheil anrichtet; in Anbetracht Interesse handelt, so möge der hochw. Seelsorgeklerus die dessen, daß die „Alte und Neue Welt" stets bestrebt war, mehrgenannte katholisch-belletristische Zeitschrift dort, wo es ihm den Idealen zu entsprechen, die ein katholisches Familienblatt zweckdienlich erscheint, zum Abonement und Lesen empfehlen, anstreben muß; in Erwägung dessen endlich, daß es sich hier | 100. Diöcesan-Uachrichten. Investiert wurden: Herr Franz Moravec, Pfarrer in St. Lorenzen ob Marburg, auf die Dom- und Stadtpsarre zum hl. Johannes Baptist in Marburg und Herr Johann Toman, Pfarrer in Hörberg, auf die Pfarre St. Martin in Haidin. Ernannt wurde der hochwiirdige Herr Franz Moravec, Domherr, Dom- und Stadtpfarrer in Marburg, zum Fürstbischöflichen Lavanter Konsistorialrat und Referenten. Bestellt wurden: der hochwürdige Herr Franz Moravec, Dom» und Stadtpfarrer in Marburg, als Dechant des Dekanates Marburg 1. D. U., Titl. Herr Franz Hrastelj, F. B. Geistl. Rat, Hauptpfarrer und Dechant in Gonobitz, als Mitprovisor der Pfarre Hl. Maria in Prihova; ferners als Provisoren die Herren: Friedrich Horvat, in St. Lorenzen ob Marburg, Alois Gričnik in Hörberg, Ferdinand Žgank in Zavodnje und Johann Vogrinec in Kölsch. Wiederangestcllt wurden die Herren Provisoren: Franz Simonič als Dom- und Stadtpfarrvikar in Marburg und Johann Rožman als Kaplan in Praßberg. Übersetzt wurden die Herren Kapläne: Anton Kolarič von St. Magdalena in Marburg als Stadtpfarrvikar nach Pettau, Peter Gorjup von Praßberg als Stadtpfarrkaplan nach Raun, Maximilian Goričar von St. Georgen an der Südbahn als III. Vorstadtpfarrkaplan nach St. Magdalena iu Marburg, Johann Bosina von Taffer »ach St. Georgen in W.-B., Johann Vogrin von Sauritsch nach St. Peter bei Radkcrs- burg (I.), Anton Postružnik von St. Peter bei Radkersburg nach Hl. Kreuz bei Luttcnbcrg, Josef Lončarič von St. Peter bei Radkersburg nach Trifail (II.), Jakob Ra busa von Trifail nach St. Martin bei Schallek, Matthias Zemljič von Hl. Kreuz bei Luttenberg nach St. Jakob in W.-B., Johann Goričan von St. Jakob in W.-B. nach St. Peter bei Radkersburg (II ) und Anton Novak von Trenucnberg nach St. Martin am Bachern. Neuaiigcstcllt wurden als Kapläne die absolvierten Herren Theologen des IV. Jahrganges: Franz Čuček in Trennenberg, Johann Hribar in Hoheneck (II.), Josef Krajnc in Galizien, Änton Spari in Sauritsch, Anton Srebre iw Tüffer (II.) und Josef Tratnik in St. Georgen an der Südbahn (II.). In den zeitlichen Ruhestand trat krankheitshalber Herr Martin Agrež, Kaplan in St. Martin am Bachern. Gestorben sind: Herr Valentin Tamše, Pfarrer in Prihova, am 14. August im 66. Lebensjahre, Herr Franz Rojko, Pfarrer zu St. Peter in Zavodnje, am 1. September im 62. Lebensjahre und der hochwllrdige Herr Martin Strajnšak, Jubelpriester, F. B. Konsistorialrat, Ehrendomherr des F. B. Lavanter Domkapitels, Hauptpfarrer und emeretierter Dechant zu Kötsch, am 10. September im 82. Lebensjahre. Unbesetzt sind geblieben der Kaplansposten in Hörberg und ein Kaplansposten in Kötsch. F. B. Lavanter Ordinariat z« Marburg, am 15. September 1904. f Fürstbischof. St. CyrilluS-BuchdruiIcrei.