Nr. 212. 1890. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Diöcese. Inhalt r I. Allocutio Leonis PP. XIII. habita in Consistorio die 24. Mali 1889. — II. Allocutio Leonis PP. XIII. haliita in Consistorio secreto die 30. Decembris 1889. — III. Pastoral - Conferenz - Fragen pro 1890. — IV. Theologische Fragen pro 1890. — V. Pfarrconcursprüfungen. — VI. Abholung der Hl. Oclc am Gründonnerstage. — VII. Knaben-seniiiiars-Rechnuilg und Ausweis pro 1889. — VIII. Diöcesaii-Nachrichten. i. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI LEONIS DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XIII. ALLOCVTIO HABITA IN CONSISTORIO DIE XXIV. MAN AN. MDCCCLXXXIX. VENERABILES FRATRES ! Amplissimum Collegium vestrum itemque ordinem Episcoporum hodierna dic suppleturi, valde velimus pacatiore vos laetioreque animo affari, nihilque in hunc locum, nisi quod audire liberet, afferre. — At vero qui possumus in tam aspero laboriosoque statu ? Circumstant, ut videtis, mala atque incommoda eadem quae undeviginti ante annis, capta Urbe, consecuta sunt : imo evasere diuturnitate graviora, nec apparet quem sint habitura modum, si voluntas inimicorum spectetur, quibus longo successu crevisse animos, nimis acerbe experimur. — Testes estis, Venerabiles Fratres, quali res ferantur cursu, quanta sit in Pontifice violando ex una parte audacia, ex altera impunitas. Neque dubium est quae consilia agitentur : erumpunt enim undique, et multiplici factorum testimonio convincuntur. Scilicet adversus instituta christiana acerbiores quotidie exercentur inimicitiae, constricta romani Pontificis oppressaque libertate. Idcirco contra sacram Sedis Apostolicae potestatem incitari opinionem popularem, invidiamque multitudinis quotidiana dictorum petulantia impune inflammari videmus. — Iamque huc ventum est, ut in hac ipsa urbe, in conspectu prope Nostro, impietati liceat religionem Icsu Christi insigni eademque perenni iniuria lacessere, honoribus virtuti debitis desertori catholici nominis non sine insolenti ostentatione decretis. Ilis de caussis catholicos ex omnibus terris assidua quaedam tenet, vclut fixa in pectore, sollicitudo. Neque enim possunt aut ferre leviter parentis publici indignam conditionem, aut libertatem augustissimi ministerii non curare in Episcopo animarum suarum. — Consolari Nos pietate mirabili maximoque studio numquam intermittunt : novissimo autem tempore, cum ex variis Europae partibus in civitates principes summa voluntate convenissent, utilia rebus communibus consilia inter se collaturi, nostis quantam partem cogitationum et curarum suarum Sedi Apostolicae tribuerint. Iamvero quod consuerunt, ad custodiendam apostolici muneris in Pontifice libertatem civili principatu esse opus, sententias suas ad exemplum doetrinasque Sedis Apostolicae, ut aequum erat, conformarunt. {Jiibd autém enitendum sibi omni ratione legitima decreverunt, ut re ipsa Pontifex in libertatem debitam restituatur, i ure suo usi sunt, caussae iustissimae, quae catholicorum omnium communis putanda est, tutela suscepta — 1’ro l qua caussa Nos quidem maxime et ante alios, ut debemus, diu propugnamus, ab eaque vindicanda, ita adsit propitius Deus, neo longinquitas temporis Nos, ncque ulla difficultatum magnitudo deterrebit. Iam, ut propositum exsequamur, adlcgere in Collegium vestrum decrevimus Episcopos aliquot cx Gallia, Belgio, Bohemia, pietate dotrinàque commendatos, qui in sua quisque Dioecesi administranda luculentum virtutum episcopalium dedere specimen : item duos Antistites Vrbanos, qui per varios munerum gradus laudabilem operam Sedi Apostolicae diu navarunt. Ii autem sunt FRANCISCVS MARIA RICHARD, Archiepiscopus Parisiensis: IOSEPHVS ALFREDVS FOVLON, Archiepiscopus Lugdunensis : AMATVS VICTOR GVILBERT, Archiepiscopus Burdigalensis : PETRVS LAMBERTVS GOOSSENS, Archiepiscopus Mcchliniensis : FRANCISCVS PAVLLANVS SCHÖNBORN, Archiepiscopus Pragcnsis : ACHILLES APOLLONI, Sanctae Romanae Ecclesiae Vicccamcrarius : CAI ETAN VS DE RVGGIERO, Praefectus Operum Vaticanorum. Quid vobis videtur ? Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et Nostra, creamus et publicamus S. Ii. E. Cardinales Ex Ordine Presbyterorum FRANCISCVM MARIAM RICHARD, IOSEPHVM ALFREDVM FOVLON, AMATVM VICTOREM GVILBERT, PETRVM LAMBERTVM COOSSENS FRANCISCVM PAVLLANVM SCHÖNBORN. Ex Ordine Diaconorum ACHILLEM APOLLONI CAIETANVM DE RVGGIERO. Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessariis et opportunis. In Nomine Patris «F es Filii »F et Spiritus «F Sancti. Amen II. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI LEONIS DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XIII. ALLOCVTIO HABITA IN CONSISTORIO SECRETO DIE XXX. DECEMBRIS AN. MDCCCLXXXIX. VENERABILES FRATRES. I empestivum quoddam solatimi, cx remotis Americae oris, pariterque cx Helvetiis nuper accepimus. Quod enim magnopere catholici expetebant, ut propria aliquot sibi esse Gymnasia magna in eruditionem iuventutis liceret, id sua ipsorum contentione novissimo tempore assecuti sunt, constitutis Washington!, Ottawae, itemque Friburgi maiorum disciplinarum domiciliis : in quibus hoc quidem sanctissimae legis instar habebitur, coniungere incolumitatem fidei cum elegantia doctrinae, ncque minus ad religionem, quam ad artes optimas informare adólescentes. Qua de re probe intelligimus quantam haberi gratiam imprimis Episcoporum providentiae et constantiae, tum collatae privatorum operae oporteat. Utrisque sua tribuenda laus quod, coniunctis consiliis studiisque, memorabile beneficium pepe-rerint, quo non Ecclesia solum, sed civitas magna cum salute sua perfruatur. Nam eiusmodi coeptorum cernimus animo, Venerabiles Fratres, fructus futuros : intereaque Nos ea cogitatio non parum recreat, in civitatibus, quae memoratae sunt, libere properare ad incrementa posse catholicum nomen, tutela legum et hominum aequitate defensum. — Ista quidem satis iucunda foris acerbiorem sensum earum rerum efficiunt, quae geruntur domi. Hic enim impugnare Ecclesiam adversarii non desistunt : quin etiam profitentur hostiles animos quotidie audacius, gloriamque facinoris ultro petere non verentur. Satis eloquuntur hominis non privati nuper dicta, cum in concione frequenti, efique consulto vocata, quid rectores rerum Italicarum de Ecclesia romanoque Pontificatu cogitent, quid velint, aperte indicavit. — Nequc absimiles in Urbe, mense lunio, auditae voces, quibus diebus per inusitatas easque clamosas significationes non tam transfugae honos, quam Ecclesiae ignominia quaerebatur. Ita tacile apparet, eodem inclinare utrobique sententias, et hoc esse prorsus commune propositum, exercere cum avita religione inimicitias, pravarumque sectarum auspiciis et ductu totum i talorum genus, si fieri posset, ab Ecclesiae complexu divellere. Compertas illas habetis, Venerabiles Fratres, plenas importunitate atque audacia sententias. Romanorum Pontificum in Urbem Romam oppugnare ima placuit, eadem«,»e usque adeo opinione minuere, ut non plus habere momenti dicta sint, quam quod regiarum domorum rationes habere universe solent. Quod autem est Nobis ereptum, id esse novis possessoribus firmo perpetuo«,ue i ure quaesitum, quasi nasci ius ex vi iniuriäque possit. — Supervacaneum profecto est hoc loco meminisse titulos omnino singulares, quorum caussa Sedes Apostolica ius sibi suum in Urbe vindicat, vindicabit. Pariter nihil est opus naturam commemorare civilis romanorum Pontificum principatus, qui, cum illuc pertineat ut apostolici ministerii libertatem dignitatemque debitam efficaci custodia tueatur, caussam habet sibi unice propriam, idemque a communi ratione principatuum non parum differt. At vero silere omnino ncque possumus, ncque debemus, cum in Apostolica»! Sedem istos vehit renovatos impetus vis inimica convertat. Eo vel maxime, quod in propugnatione i uris Nostri non tutelam rei alicuius mortalis Nobis proponimus ipsi tamquam finem, sed maiora quaedam atque altiera spectamus. Videlicet fidem christianam conservari integram, ut oportet, volumus : eius enim vocatur in discrimen incolumitas, quando qui populo praesunt has partes assignant rcipublieae, vindicare humanae rationi sine modo, sine lege, principatum : quod, missis ambagibus, nihil est aliud, quam respuere funditus quaecumque a Deo tradita sunt, planeque ab Ecclesia desciscere. Itaque non id agitur tantum ut religionem civitas nullam habeat potiorem, aequabilitatemque imis largiatur nullo discrimine singulis, in quo iniqua et summe perniciosa ipsa aequabilitas est : sed lacessere placet catholicum nomen publica denuntiatione belli, et cum pessimis lesu Christi inimicis consilia viresque coniungere. Vix credibile videatur, huc denique esse perventum, idque in Italorum gente, quae Christianae veritatis lumen maturrime, Dei munere, aspexit bonitatisque divinae maxima ac plane singularia beneficia undeviginti saeculorum spatio et sensit et religiose custodivit. Sed res est ante oculos posita. Nec sane minacius dicunt, quam faciant : quin omni ratione conantur destinata perficere, propte-reaque non desinunt institutorum et legum in Ecclesiae perniciem torquere cursum. Proximae calendae Ianuariae initium novi iuris poenalis sunt, ut nostis, allaturae. De quo cum deliberationes anno superiore in legumlatorum coetu haberentur, Nos quidem hoc ipso loco haud praetermisimus capita illa, ut oportebat, redarguere, quae per speciem castigandae licentiae illuc revera pertinent ut instai» Cleri libertatem minuant, operamquo praepediant. In quo detractum iri plurimum Ecclesiae diximus, quippe quae in societatis perfectae formam divinitus constituta sui iuris est, nec debet in muneribus officiorum suorum ulli hominum imperio subesse. Simul conquerebamur, iniuriam fieri universo ordini Clericorum quod in eos, nulla caussa probabili, sacri iuris auctoritate contempta, singulares leges singulari severitate constituerentur. Que tamen perlevi sententiarum mutatione probatae lataeque sunt. Nos itaque apostolici officii Nostri memores quas tunc expostulationes, coepta iniurià, fecimus, easdem nunc, patrata, renovamus. Sed aliud ex alio vulnus impendere Ecclesiae videtis : rogatam legem intelligimus de Operibus Piis, quam nuperrime festinatis suffragiis probavere : quamque ipsam fatentur esse tanquam gradum ad cetera iactuin ; scilicet ad omnia religionis delenda vestigia ex institutis civitatum. Congruit sane cum ciusmodi proposito ratio legis ; cuius ea vis est imprimis, quaecumque pietatis caussa instituta esse constiterit, ea partim extinguere, partim in aliam formam naturamque convertere, ita plane ut in tanta mutatione eversio rerum institutarum verissime consecutura videatur. — Sed illud prae ceteris nec pietati consentaneum nec iustitiae, omnia fere, quae instituta sint aut testamento relicta, divini cultus caussa, aut defunctis expiandis, dotandisve puellis ad collegia Monialium aspirantibus, hoc ipso haberi caduca et vacua, aliosquc in usus converti oportere. In quo perspicuum est, auctorum violari voluntatem, 1* proptcrea (pioti suam illi pecuniam utique in cas caussas, quae memoratae sunt, nec ullo pacto in alias, addixere : quae caussae cum ad religionem, ad piorum manium solatia, ad perfectionem virtutis pertineant, tam sunt natura immutabiles ac perpetuae, quam iura et officia, quae hominem iungunt Deo. — At vero ne illud quidem praeterire taciti possumus, in Decurias praepositorum rei subsidiariae administrandae plerosque omnes cooptari, ne feminis quidem exceptis, licere, Parochos non licere. Quod quidem ita placuisse memoravere ob cognitam illorum in Episcopos suos romanumque Pontificem voluntatem : ita ut dubitari non possit, qua mente, cuius rei gratia, liane, de qua loquimur, legem invenerint. — Utique laicam inquiunt esse beneficentiam, oportere, ut queat esse gratior : nam accipere verecundius, animumque despondere calamitosos consuevisse, ubi caritatem christianam sibi sentiant adesse. Sed miserum est in cliristianis reperiri, qui tam vehementer errent in eius aestimatione virtutis, quae princeps est et regina ceterarum. Quandoquidem sincera voluntas hominum iuvandorum non potest nisi ex intima benevolentia nasci : hanc vero aut unicc aut maxime insidere in eorum animo neccsse est, qui singulos homines pocnc se alteros putent, fratrumque diligant loco: qui ceteros aeque ac se ex Deo tamquam patre genitos, pariterque lesu Christi sanguine redemptos, et ad eamdem caelis felicitatem vocatos sciant. Quin inopes atque aerumnosos tam amanter Iesus Christus complectitur, ut collatam in cos beneficentiam plane collocatam apud se, seque ipse obligatum beneficio deputet. His sensibus comitata caritas tantum abest ut animos frangat miserorum, ut potius extollat ad tantam personae dignitatem, quantam homo sine caelestis doctrinae lumine ne fingere quidem cogitatione posset. Nunc vero huiitscc indolis caritas frustra requiratur extra Ecclesiam Dei, quam videlicet unam Iesus Christus sapientiae, disciplinae, charismatum suorum reliquit heredem: quaeque divini auctoris sui quam bene ct obtemperare consiliis et exempla imitari consueverit, dedit omni tempore documenta maxima. Ullumnc aerumnarum est genus, cui non Ecclesia succurrero nedum pietate materna, sed excellenti prudentia vigilantiquo studuerit? Ita cius potissimum opera atque auctoritate, aut saltem consilio, gratia, tutela, opportuna variis calamitatibus solatia ubique gentium inventa sunt, sed iis in locis plura, in quibus fiorentini' Ecclesia, virtutumque cliristianaruin studia maiora. Insignis hac laude Italia, quae fidem catholicam, per prospera, per adversa, intemeratam retinendo, fuit omni aetate beneficiorum huius generis uberrime ferax. Eo magis inhumanum atque italica gente indignum, praeripere Ecplesiae voluisse beneficentiae publicae facultatem. — Obtenderant quidem interversos reditus maleve locatos: sed lux veritatis unde minime voluissent, erupit. Instituta de administratione quaestio criminationem falso confictam splendide refutavit. Inter quae vehit ad cumulandas iniurias aliud accessit commissum audax, quo, «pii rerum civilium potiuntur, in ipsam rei sacrae administrationem invasere. Facile. Venerabiles Fratres, intelligitis quo spectet oratio : ad ea nimirum, quae contra venerabilem fratrem Aloisium Episcopum titularem Troadensem, Ordinarium Aquaevivac et Altamurae, his ipsis postremis mensibus aggressi sunt statuere. Actas res universi cognoscitis: primum Episcopo Troadensi interdictum utriusque Ecclesiae bonis : tum ipsum gradu motum : aedibus eiectum : simulque earum Ecclesiarum delatum alteri regimen, perinde ac res agatur mere civilis, omnino in ditione arbitrioque posita politicae potestatis. Quo facto non perruptae solum Ecclesiae leges sunt, sed ipsa pontificii Nostri primatus nativa iura violata. Itaque non sine magno angore animi conquerimur talem iniuriam : simul, «piae hac super re per vim decreta gestavo sunt, improbamus atque apostolica auctoritate reficimus. Ad Clerum populumque earum Ecclesiarum quod attinet, utrosque in Domino monemus, quid a se postulet officium serio perpendere. Sicut aequum est, politicae potestati dicto audientes esse in rerum genero civilium, ita in iis «piae reginem animarum attingunt non alii possunt auctoritati, quam Nostrae legitimoque iure praepositorum subesse, nisi velint, quod Deus prohibeat, se ipsi ab hoc centro seimigere catholicae unitatis. Nunc vero, prius quam Episcopi designentur vacuis Ecclesiarum sedibus praeficiendi, ad maiorem Dei gloriam et Ecclesiae utilitatem duos praestantes viros 8. R. E. Cardinales creamus, quos tamen iustis de caussis in pectore reservamus, arbitrio Nostro quandocumque publicandos. Cum dispensationibus, derogationibus ct clausulis necessariis et opportunis. In nomine Fa tris, et Fi + lii, ct Spiritus -F Sancti. Arnen. III. Pafloral-àìferenz-Fragell für das Jitljr 1890. 1. Das gegenseitige Verhältnis; des Pfarrers und des Cooperators svivie die Pflichten Beider bezüglich der Seelsorge überhaupt und des religiösen Unterrichtes in Kirche und Schule insbesondere »vollen besprochen werden. Welche kirchliche Vorschriften gelten diesbezüglich im Allgemeinen und welche im Besonder» in der Lavanter Diöcese? 2. Man spricht unablässig von einer socialen Frage. Was ist sie und welche» Antheil hat die katholische Kirche an deren Lösung? Wie kann der Klerus hiebei Mitwirken und welchen Antheil kann er insbesondere an der Lösung der Bauern- Handwerker-, Arbeiter- und Armen-Frage nehmen? IV. Theologische Fragen für das Jahr 1890. 1. Vcrsioncs s. Scripturae in linguis vivis et vernaculis summa diligentia hac aetate exarantur et cupidissime divulgantur. Dilucidetur quaestio de Ecclesiae catholicae doctrina, praxi, legislatione circa s. Bibliorum lectionem in linguis vulgaribus deque Eius sententia quoad sic cognominatas societates biblicas. Refellantur adversantium errores de hac re. 2. Exponatur causalitas et effectus sacramentorum in genere. In specio autem recenseantur effectus ss. Eucharistiae et explanetur, quid censendum sit de frequenti usu s. communionis. 3. Predigt in deutscher oder slovenischer Sprache über Röm. 9, 1 — 5. : „Ich sage die Wahrheit in Christo, ich lüge nicht; mein Gewissen gibt mir Zeugnis; im heiligen Geiste, daß ich große Trauer und beständigen Schinerz in meinem Herzen trage. Denn ich wünschte selbst im Banne zu sein, los von Christo, statt meiner Brüder, die meine Verwandten sind dem Fleische nach, welche die Israeliten sind, denen die Kind-schaft, die Herrlichkeit, der Bund, die Gesetzgebung, der Gottesdienst und die Verheißungen angehören, denen die Väter und ans denen dem Fleische nach Christus stammt, der da ist über Alles Gott, hochgelobt in Ewigkeit Amen." Einleitung. Anlaß zu diesem Schmerzensrufe des hl. Paulus. Abhandlung. 1. Worin wurzelte die Liebe des hl. Paulus zu seiner Nation? 2. Wie sollen und können wir den gefeierten Apostel hierin nachahmen? Schluß. Apostrophe der christlichen Vaterlandsliebe. Anmerkung. Punkt 1. ist auszuarbeiten, das Uebrige ist zu stizzire». V. Pfarrlronkursprüflmgeil im Jahre 1890. Diese Prüfungen werden heuer und zwar die erste am 6., 7. und 8. Mai, die zweite aber am 2., 3. und 4. September in der F.-B. Residenz in Marburg stattfinden. Die Gesuche um Zulassung zu dieser Prüfung sind durch das F.-B. Dekanalamt wenigstens 14 Tage vor der Prüfung an das F.-B. Ordinariat vorzulegen. VI. Dir hl. Orle sind wie gewöhnlich am Gründonnerstage in der F.-B. Ordinariatskanzlei daselbst in Marburg abzuholen. Die Oelgefäße sind vorher sorgfältig zu reinigen. — tini. Rechnung über die Empfänge und Airsgaberi des fürstbischöflichen Knabenseminars „Wneimilianum" vom 1. Jänner 1889 bis dahin 1890. Capitalien In Barem I. Empfänge: fl. kr. fl. kr. A. Kassarest mit 1. Aänner 1889. ' 1 In Barem — — 34 09 2 An Capitalien 40624 26 — — B. Acue Kmpfänge. 3 Interessen von Activ-Capitalien — — 1745 11 4 Beitrag des F. T. Herrn Martin Ivane, Ehrendomherrn nnd Dechant — — 50 — 5 Legat des Herrn Georg Martinko, Pfarrer in Sromle .... - - — 43 43 6 Rückqezahltes Darlehen der Gertraud Koren t — — 210 — 7 Steuerfreie Noten-Rcnte Nr. 20728, 59025 à 100 fl. 200 — — Summe der Empfänge . 40824 26 2082 63 II. Ausgaben: 1 Für die Verpflegung der Zöglinge und des Hauspersonales — — 1715 82 2 Feuerversicherung für Hrenca —. . — 7 40 3 Das Vitalicium der Barbara Obros ......... : 77 70 4 „ „ „ Rosa Koren 100 80 5 Das rückgezahltc Darlehen der Gertraud Korent kommt in Abfall 210 — — — 6 Steuerfreie Noten-Rente Nr. 20728, 59025 pr. à 100 fl., Conrs 101 fl. 35 kr 2<)2 70 7 Coupon der Noten-Rcnte pr. 200 fl — — 2 08 8 Die Auslagen für den Weingarten in Ilrenca — 98 93 9 Die Auslagen für den Brunader’fchen Weingarten in Sauritsch — 336 31 10 Verschiedene Auslagen 2 40 Summe der Ausgaben . . ! 210 I 2544 14 Werden die Einnahmen abgezogen pr. 40824 26 2082 63 so ergibt sich mit 31. Dezember 1889 a) der Stand der Capitatici! pr. . 40614 26 b) ein Abgang pr 461 51 1 Kapitalien des Warimikianum: 1. Privatschuldbriefe 82(54 fl. 26 fr. 2. Im öffentlichen Fonde 32350 „ — „ Zusammen obige . . 40614 ff. 26 kr. Alt Realitäten besitzt das Maximilian»»! einen Weingarten in Hrenca, Pfarre St. Peter bei Marburg. 1 Rechnung über die Einnahmen und Ausgaben des fürstbischöflichen Knabenseminars „Uietarinum" vom 1. Jänner 1889 bis dahin 1890. Capitalien In Barem I. Empfänge: A * TČ * o . A à». !4 1 1 QQfl fl. kr. fl. kr. A. Calla reli mit 1. Rentier 1889. 1 In Barem — — 1961 85 1 2 An Capitatici: 50346 92 — — ! B. Mcue Hmpsänge. 3 Interessen von Activ-Capitalien — — 2142 06 4 Miethzins des Victorinum-Hauses in Marburg — — . 500 1 5 Steierm. Grundentlastungs-Oblig. Nr. 3912, verlost .... — — 105 — 6 Beitrag des Herrn Pfarrers Johann Lenart ..... — — 5 — 7 Rnckgezahltes Darlehen der Filialkirche zur Hl. Rosalia — — 50 — 8 Teilbetrag für den Wein zu Allerl,eiligen — 50 — 9 Sparkasse-Einlage Nr. 2382 in Luttenberg erhoben .... — 1417 50 10 Escomptebank in Marburg erhoben — — 100 — 11 Für steierm. Grundcntl.-Oblig. Nr. 3913 pr. 650 fl. CM. erhalten — — 716 62 12 Steuerfreie Notenrente Nr. 7504 pr 700 i — — 13 Pfandbrief der vsterr.-ungar. Bank Nr. 13146, 4°/0, 1. Oct. 1886 1000 — — 14 Südsteirische Sparkasse in (Siili, Büchl Nr. 109 1500 — ! — — Summe der Empfange . 53546 92 7048 03 II. Ausgaben: 1 Für die Verpflegung der Zöglinge und des Hauspersonales — — 2584 50 2 Vitalicinm der Maria Pernausl — — 60 — 3 „ „ Josesa Smrečnik — — 80 — 4 Steuern für das Victorinum-Haus in Marburg — — 132 60 5 Aequivalentgebühr — — 56 25 6 Feuerassekuranz — — — 92 7 Die Bestellung des Weingartens in Allerheiligen — — 200 — 8 Steuerfreie Noten-Rente Nr. 7504, (Sours 99 fl. 90, kr. pr. 700 fl. — — 699 30 9 Pfandbrief der osterr.-ungar. Bank Nr. 13046, 1. Oktober 1886, pr. 1000 fl. Conrs' 99 fl. 80 kr — — 998 — 10 Coupon für obige Obligationen — — 23 99 i 11 In die Südst. Sparkasse Cilli gelegt — — 1500 — ! 12 Steierm. Grundentl.-Oblig. Nr. 3912 und 3913 kommen in Abfall 750 — — — I 13 Sparkasse-Einlage in Luttenberg kommt in Abfall pr 1417 50 — — 14 Escomptebank-Einlage in Marburg kommt in Abfall pr. . 100 — — — 15 Verschiedene Auslagen — 3 13 : 10 Rückgezahltes Darlehen der Filialkirche zur Hl. Rosalia kommt in Abfall 50 — — Summe der Ausgaben 2317 50 6338 69 j Werden die Einnahmen entgegengehalten pr. . 53546 92 7048 03 so ergibt sich am 31. Dezember 1889 a) der Stand der Capitalien pr. . 51229 42 — — Ir) an Barschaft — 709 36 ! A. Kapitalien des Kictorinum: 1. Privatschuldbriefe 6229 fl. 42 kr. • 2. Im öffentlichen Fonde 45000 „ — „ Zusammen obige . . 51229 fl. 42 kr. B. Hlealitälen des Wictorinum. 1. Ein Weingarten in Allerheiligen. 2. Ein Haus in Marburg. Marburg, am 31. Dezember 1889. Laurentius Herg. Domkapitular. Nechnungs Abschluß de» g. K. Knaben-Seminars „Warimiliannm Nictorinum ' für die Zeit vom ly. September 1888 bis 15. September 1889. Betrag A. Einnahmen: fl. kr. 1 Cassarest vom Jahre 1888 31 50 2 Von dem hochwürdigsten F. B. Consistorium auf Rechnung des: a) Maximilianums . 1715 fl. 82 kr. b) Victorinums . 2584 „ 50 „ c) Ueberzahlung 99 „ 68 „ Zusammen . 4400 — 8 Beiträge der Zöglinge des a) Maximilianums 770 ft. — kr. b) Victorinums 685 „ — „ Zusammen . 1455 — 4 Spenden für die Kapelle 123 56 5 Außerordentliche Einnahmen 354 — Summe aller Empfänge 6364 06 B. Ausgaben: 1 Verköstigung der Zöglinge und des Hanspersonales: a) Fleisch 1089 fl. 30 kr. b) Brod c) Mehl 413 „ 41 „ (1) Specereien 351 „ 07 „ e) Gemüse 317 „ 80 „ f) Sveck und Rindschmalz 224 „ 84 „ g) Wein 290 h) Küchenbedürfnisse 411 .. 51 „ Zusammen . 3925 66 2 Wäsche 308 86 3 Beheizung 312 27 4 Krankenpflege 84 62 5 Löhnung des Dienstpcrsvnales 311 85 6 Steuern und Versicherung 540 59 7 Ausschmückung der Kapelle 272 60 I 8 Hauserfordernisse, Anschaffung 435 44 9 Gesangsunterricht 40 — 10 Saldo I 132 17 6364 06 Marburg, am 15. September 1889. Dr. Johann Mlalrar, Regens. vili. Diöcesan - Nachrichten. Jllftallirt wurden als Pfarrer die Herren: Matthäus Vrečko in Ponikl, Jakob Zupanič in St. Oswald im Drau- wolbe, Joses Rostalier in Zdole, Valentin Jaric in Kostreiniz und Franz Cizej in Gairach. Bestellt wurden als Pfarrprovisoren die Herren: Martin Jurkovič zu St. Peter bei Marburg, Franz Ir gl zu Cilli, Gregor Presečnik zu Pöltschach, dann Titl. Herr Joses Tombali, Dechant, als Mitprovisor zu St. Florian am Boč. Allgestellt wurden wieder als Kapläne: die gewesenen Provisoren Herr Anton Inkret in Ponikl und Johann Kozinc in Kostreiniz; der zeitliche Quieseentpriester Herr Johann Pajtler in St. Lorenzen a. d. Kärntnerbahn. Uebersetzt wurden die Herren Kapläne: Josef Atteneder nach Cilli, Andreas Gliebe D. O. Pr. nach St. Nikolai bei Luttenberg, Josef Gunčer nach Leutsch, Josef Mlasko nach St. Jakob in W. B., Herm. Kapus nach Peilenstein, Franz Korošec nach Zirkoviz, Stefan l’ivec nach Schillern und Josef Sinko nach Gonobiz. In ben zeitliche» Ruhestand sind getreten die Herren Kapläne: Jakob Brglez in Trennenberg und Jakob Kočevar in Gonobiz. Gestorben sind Herr Kaspar Lesjak, Pfarrer in Kostreiniz am 21). September v. I. im 07. Lebensjahre, der Hochw. Herr Ehreneanonieus Markus Glaser, Pfarrer in St. Peter bei Marburg am !). Dezember v. I. im 84. Lebensjahre, Herr Franz Osterc, Kaplan in Zirkoviz am 31. Dezember v. I. im 30. Lebensjahre, der Hochw. Herr Anton Ritter v. Wretschko, ins. Abt und Stadtpfarrer in Cilli am 5. Jänner l. I. im 71. Lebensjahre und Herr Johann Pajek, Pfarrer in Pöltschach am 19. Jänner (. I. im 57. Lebensjahre. Unbesetzt sind geblieben die Stadtpfarrvikärsstelle in Cilli und die Kaplansposten zu St. Beit bei Montpreis und Pöltschach. Is. M. Lavanter Grdiiiariat in Marburg am 25. Jänner 1890. Fürstbischof. Druck der St. Eyrillud-Buchdruckerei in Marburg. Classisikation der Zöglinge des fürstbischöflichen Knahcn-Seminars „Mavimilìannm Victsrinnm" im II. Semester • des Schuljahres 1888/9. è 1 11 n IN e CU 3 Geburtsort ö; vO 3 cn s •3 <35 "8 o to A n m t r Ii n it g 1 Belšak Stefan VIII. Sanritfch Biet. I. Zeugnis der Reife 2 Čižck Alois V Peilenstein Max. I. Zeugnis der Reife 3 Kozar Jakob n Negau Biet. I. Zeugnis der Reise 4 Trtinek Matth. V Remšnik „ I. Zeugnis der Reife 5 Meško Josef VII. Großsonntag I. 6 Oscnjak Matth. tt St. Lorenzen am Drauf. „ I. 7 Žmavc Johann V Kapellen b. Rann Biax. I. . 8 Fekonja Anton VI. St. Georgen a. d. Stainz Biet. I. 9 Kovačič Anton V St. Hemma Max. I. 10 Trstenjak Johann Ti Kötsch Biet. Vorzug 11 Gobec Josef V. Rohitsch Max. fl 12 Hauptmann Ignaz V Maria i. d. Wüste Biet. I. 13 Korošec Anton V St. Georgen a. d. Stainz „ I. 14 Silvester Ignaz V St. Barbara i. d. Kollos „ Vorzug 15 Sehreiner Franz V Hl. Kreuz b. Luttenberg „ I 16 Sanda Johann n Rohitsch Max. I. 17 Boliak Franz IV. Pvltschach Vorzug III. Preis d. fteierm. Gesch. 18 Erker Josef n Laporje „ I. 19 Jlonjec Josef n St. Peter b. Königsberg „ Vorzug 20 Jančič Johann » Laporje „ I. 21 Keule Franz V Rann „ 1. 22 Panič Josef » Polsterau Biet. I 23 Pečar Alois n Gams n I. 24 Somrck Josef a Gadram Max. I. 25 Trop Franz r> Friedau „ Vorzug I. Preis d. fteierm. Gesch. 26 Vogrinec Anton n St. Beit b. Pettan ff I. 27 Žekar Josef » Olimije ff Vorzug 28 Ferme Gotthard m. Kr. St. Gotthard I. 29 Ivane Johann r> Reichenbnrg „ I. 30 Jcrovšck Anton n Wind.-Feistriz „ Vorzug 31 Krošcl Franz V Kapellen b. Rann „ .. 32 Kurnik Max Ti St. Anna am Kriechenb. Biet. I. 33 Navoglav Friedrich Ti Laak b. Steinbrück Akax. I. 34 Ozvait Franz V Polsterau Biet. I. 35 Schmirmaul Franz V Jaring „ Vorzug 36 Dolar Anton II. Schleiuiz b. Marburg 37 Korošec Alois ff Hl. Kreuz b. Luttenberg „ „ 38 Krencr Rudolf Ti Tüffer Max. I. 39 Kukovec Florian Ti St. Lorenzen W.-B. Biet. I. 40 Majcen Martin V Polenšak Vorzug 41 Oswatiö Franz Ti St. Lvrenzen W.-B. ff I. 42 Senčar Matth. V St. Georgen a. d. Stainz ff I. 43 Stegenšek August „ Gairach Max. Vorzug 44 Žičkar Markus Ti Reichenburg "