LJUBLJANSKI SKOFIJSKI LIST. Laibacher Dioecejanblalf. Vsebina: 31. Litterae apost. de privilegiis Americae latinae. — 32. De-cretum s. Gong. Ind. de erectione et aggregatione confratemitatum. — 33. Interpre-tatio authentica Decreti »Aucto« quoad missas de Requie. — 34. Voraussetzungen für die persönliche Befreiung vom Gebürenäquivalente; Aequivalentpflichtigkeil des Einkommens aus Naturalabgaben der Pfarrlinge. — 35. Minist.- Erlaß in Betreff der Mittheilung von Legitimationen minderjähriger unehelicher Kinder an die vormund-schaftlichen Gerichte. — 36. Sammlung für Unterkrain. — 37. Ausweise für den Schematismus pro 1898. — 38. Ausschreibung der Schlacker'schen Schullehrer-Witwenflirtung. — 39. Konkurzni razpis. — 40. Skofijska kronika. St. VI. ElX 31. Sanctissimi Domini Nostri Leonis divina providentia Papae XIII. Litterae Apostolicae de privilegiis Americae Latinae. LEO PP. XIII. AD FVTVRAM REI MEMORIAM. Trans Oceanum Atlanticum ad alteram orbis partem divinae providentiae benigna dispositione per Christophornm Columbum aperto itineve, Ecclesia Dei multa ibi mortalium millia reperit, quos, ut suum munas atque opus erat, a latebris et fero cultu ad humanitatem et mansuetudinem tra-duceret, ab errore et snperstitione ad communi-onem bonorum omnium, quae per Iesum Christum parta sunt, ab interitu ad vitam revocaret. Quod quidem salutare munus, ipso vivente adhuc reper-tore Columbo, ab Alexandro VI. Pontifice Maximo decessore Nostro inchoatum perpetuo caritatis tenore ita Ecclesia insistere perrexit, pergit, ut temporibus nostris ad extremam usque Patago-niam sacras suas expeditiones auspicato protulerit. Campus enim spatio interminatus, cessatione ipsa atque otio ferax, si diligenter subigatur et colatur, fructus edit laetos atque uberes, cultorumque labo-ribus atque industriae optime respondet. Quamobrem Romani Pontifices decessores Nostri nullo non tempore destiterunt ad Americae culturam novos operarios summittere, quos ut acrius elaborarent praestantioresque ab opere suo fructus demeterent, singularibus facultatibus et privilegiis auxerunt, atque extraordinaria auctori-tate et potestate corroborarunt. Quibus freti Mis-sionarii, lumine religionis catholicae per Americae regiones longe lateque diffuso, brevi interiecto annorum spatio, in iis praesertim locis ubi novi incolae ab Europa commigrantes, nominatim Hi-spani, domicilium sibi sedemque stabilem colloca-verant, templa excitarunt, monasteria condiderunt, dioeceses ex potestate Summorum Pontificum con-stituerunt. Ex quo factum est ut Americae magna pars ab avita religione novorum incolarum et ab origine eorum linguae haberi et dici possit America Latina. At illud proprium est bumanarum institutio-num et legum, ut nihil sit in eis tarn sanctum et salutare quod vel consuetudo non demutet, vel tempora non invertant, vel mores non corrumpant. Sic in Ecclesia Dei, in qua cum absoluta immu- tabilitate doctrinae varietas disciplinae coniungitur, non raro evenit, ut quae olim apta erant atque idonea, ea labens aetas faciat vel inepta, vel in-utilia, vel etiam contraria. Qnare antiquis privilegiis temporis decursn vel ex parte abrogatis, vel alias ut plurimum in-snfficientibus, singulari Maximorum Pontificum largitione, aliae adieetae sunt faeultates sub deter-minatis formulis, vel singulis Americae Latinae Episcopis deineeps delegari solitae, vel pro extra-ordinariis quibusdam easibus et determinatis re-gionibus concessae, quarum series si antiqua pri-vilegia numero et extensione superat, difüeultates tarnen quae sunt circa naturam, vigorem et nu-merum eorumdem e medio non tollit. Ad haec amovenda incommoda decessor Noster sanetae memoriae Pius IX datis ad id similibus litteris die 1 octobris anni MDCCCLXVII plura ex antiquis privilegiis pro Republica Aequatoris ad triginta annorum spatium conflrmavit, seu quatenus opus fuerat denuo eonoessit. Quum vero ex monumentis ecclesiasticis Ame-ricam Latinam respicientibus, quae magna peri-torum diligentia eollecta atque investigata sunt, probe constet multa ex privilegiis Indiae Occidental! concessis partim haud vigere, partim in dubium esse revocanda; Nos qui Americanas gentes egregie de Ecclesia Komana meritas singulari amore prosequimur, ad tollendas in re tanti momenti perplexitates et angustias animi, quae Episcopos illarum dioecesium aliosque, quorum interest, non raro exagitant, totum diotorum pri-vilegiorum negotium deferri iussimus speciali Congregationi Venerabilium Fratrum Nostrorum 8. R. E. Cardinalium; qui post maturam delibe-rationem novorum privilegiorum catalogum, ex-clusis catalogis, summariis et recensionibus in conciliis provincialibus vel aliter editis, conficien-dum censuerunt, confectumque Apostolica aucto-ritate probandum. Nos igitur re mature perpensa, pro ea, quam gerimus, de omnibus Ecclesiis sollicitudine, eorumdem Venerabilium Fratrum Nostrorum 8. R. E. Cardinalium, ne Clerus et populus illarum regionum anteactorum privilegiorum memoria et usu penitus privati maneant, sententiam tenuimus et quae infva recensentur privilegia pro omnibus Americae Latinae singulisque dioecesibus et ditionibus de Apostolicae potestatis plenitudine ad proximum triginta annorum spatium hisce ipsis litteris con-cedimus. Quare, quod bonum, felix, faustumque sit et universae Americae Latinae Ecclesiae benevertat, mandamus, edicimus: I. Ut electi Episcopi in Americae Latinae ditionibus commorantes postquam promotionis lit-teras Apostolicas acceperint, nisi aliter in prae-fatis litteris praescriptum sit, a quocumque ma-luerint catholico Antistite, gratiam et communionem Apostolicae Sedis habente, accitis et assistentibus, si alii Episcopi assistentes absque gravi incom-modo reperiri nequeant, duobus vel tribus pres-byteris in ecclesiastica dignitate constitutis, vel Oathedralis Ecclesiae Canonicis, consecrationis munus accipere valeant. II. Ut Concilii Provincialis celebratio ad duo-decim annos differri possit, reservato Metropolitae iure illud frequentius, prout necessitas postulaverit, celebrandi, nisi aliter per Ledern Apostolicam postea ordinatum fuerit. III. Ut Episcopi Sacrum Chrisma, quod ex indico etiam, vero tarnen balsami liquore fieri potest, et Olea Sacra conficere possint iis sacer-dotibus adstantibus, qui adstare potuerint, et urgente necessitate, extra diem Coenae Domini. IV. Ut adhiberi possint Sacra Olea etiam antiqua, non tarnen ultra quatuor annos, duin-modo corrupta ne sint, et peracta omni diligentia, nova vel recentioria Sacra Olea haberi nequeant. V. Ut pro omnibus et solis regionibus seu locis, in quibus magnae distantiae causa vel ob aliud grave impedimentum perdifficile sit Pavochis vel Missionariis ad Baptismum conferendum aquam Sabbato Sancto et Pentecoste benedictam ex fon-tibus baptismalibus, ubi asservatur, desumere et secum circumferre, Ordinarii, nomine Sanetae huius Sedis, coneedere possint Parocbis et Missionariis supra dictis facultatem benedicendi aquam baptismalem ea breviori formula, qua Missionarios in Peruvia apud Indos Summus Pontifex Paulus III uti concessit, quaeque in appendice ad Rituale Romanum legitur. VI. Ut si propter defeetum temporis, impro-bamque defatigationem, aliisque gravibus de causis perdifficile sit omnes adhibere caeremonias pro Baptismo adultorum praeseriptas, Parochi et Mis-sionarii, de praevio Ordinarii consensu, uti possint solis ritibus, qui in Constitutione Pauli III „Alti-tudo“ diei 1 Junii MDXXXVII designantur. Insuper ut in iisdem rer um adiunetis Ordinarii nomine Sanctae Sedis concedere valeant Parochis et Missionariis usum ordinis Baptismi parvulorum, one-rata in usu huiusmodi facultatiseorumdem Ordinari-orum conscientia super existentia gravisnecessitatis. VII. Ut in omnibus et singulis ditionibus Americae Latinae nulla eicepta, omnes sacerdotes tarn saeculares quam reguläres, quamdiu in prae-fatis ditionibus moram duxennt, et non alias, singulis annis die secunda Novembris, seu die sequenti, iuxta rubrieas Missalis Bomani, qua nempe commemoratio omnium fidelium defun-ctorum ab Ecclesia universal! recolitur, tres Missas singuli celebrare possint et valeant, ita tarnen ut unam tantum eleemosynam accipiant, videlieet pro prima Missa dumtaxat, et in ea quantitate tantum, quae a Synodalibus Constitutionibus seu a loci consuetudine regulariter praefinita fuerit; fructum autem medium seeundae et tertiae Missae non peculari quidem defuncto, sed in suffragium omnium fidelium defunctorum omnino applicent, ad normam Constitutionis Benedicti XIV Pontificis Maximi „Quod expensis“ diei XXVI Augusti MDCCXLVIII. VIII. Ut omnes fideles annuae Confessionis et Communionis praecepto satisfacere possint a dominiua Septuagesimae usque ad octavam diem sollemnitatis Corporis Christi inclusive. IX. Ut omnes fideles lucrari possint indul-gentias et iubilaea, quae requirunt Confessionem, Communionem et ieiunium, dummodo servato ieiunio, si loco inhabitent, ubi inpossibile prorsus vel difficile admodum sit Confessarii copiam habere, corde saltem contriti sint cum proposito firmo confitendi admissa quam primum poterunt, vel ad minus intra unum mensem. X. Ut Indi et Nigritae intra tertium et quar-tum tarn consanguinitatis quam affinitatis gradum matrimonia contrahere possint. XI. Ut Indi et Nigritae quocumque anni tempore nuptiarum benedictionem accipere possint, dummodo iis temporibus, quibus ab Ecclesia prohi-bentur nuptiae, pompae apparatum non adhibeant. XII. Ne Indi et Nigritae ieiunare teneantur praeterquam in feriis sextis Quadragesimae, in Sabato Sancto, et in pervigilio Natalis D. N. I. C. XIII. Ut praeterea Indi et Nigritae absque ullo onere. seu solutione eleemosynae uti possint indulto, quod Quadragesimale dicitur, et quo fideles respectivae dioecesis seu regionis ab Apostolica Sede donantur; ideoque carnibus, ovis et lacti-ciniis vesci possint omnibus diebus ab Ecclesia vetitis, exceptis quoad carnes diebus in superiori paragrapho XII notatis. XIV. Ut quandocumque in causis tarn crimi-nalibus, quam aliis quibuscumque forum ecclesia-sticum concernentibus a sententiis pro tempore latis appellari contigerit, si prima sententia ab Episcopo lata fuerit, ad Metropolitanum; si vero prima sententia lata sit ab ipso Metropolitano, ad Ordinarium viciniorem absque alio Sedis Aposto-licae rescripto appelletur: et si secunda sententia primae conformis fuerit, vim rei iudicatae ob-tineat, et executioni per eum, qui eam tulerit, demandetur, quacumque apnellatione non obstante; si vero illae duae sive ab Ordinario et Metropolitano, sive a Metropolitano et Ordinario viciniore latae, conformes non fuerint, tune ad alterum Metropolitanum vel Episcopum ei, a quo primo fuit lata sententia, viciniorem eiusdem provinciae appelletur, et duas ex ipsis tribus sententias conformes, quas vim rei iudicatae habere volumus, is, qui postremo loco iudicaverit, exequatur, quacumque appellatione non obstante. Cum autem recursus ad Apostolicam Ledern etiam omisso medio, sive ante sive post sententias iudicum in-feriorum, semper integer manere debeat, ad normam iuris, in usu huius privilegii omnino ser-vandae erunt sequentes conditiones: 1. Ut in singulis causis salva maneat cuique litiganti facultas ad hanc Apostolicam Ledern etiam post primam sententiam recurrendi; 2. Ut in singulis ac-tibus expressa fiat Apostolicae delegationis mentio; 3. Ut causae maiores sint eidem Apostolicae Sedi reservatae ad normam Sacri Concilii Tridentini; 8* 4. Et quoad causas matrimoniales ea custodiantur, qnae in Constitutione Benedicti XIV euius initiam „Dei miseratione“, praestituta snnt. Abrogatis deletisque Aoctoritate Nostra Apo-stolica omnibus et singulis Indiarum Occidentalium privilegiis quocumque nomine vel forma ab hac Sancta Sede prias concessis. Contrariis quibuseumque etiam speciali et individua mentione dignis non obstantibus. Datum Eomae apud Sanctum Petrum sub an-nulo Piscatoris die solemni Paschae XVIII Aprilis MDCOCLXXXX VII. Pontificatus Nostri Anno Vigesimo. A. Card. Macohi. 32. Ex 8. Condreg. De erectione et aggrega Procurator Generalis Ordinis Praedicatorum sequentia dubia huic 8. Congregationi Indulgentiis Sacrisque Eeliquiis praepositae humiliter dirimenda proposuit: I. An conditio Clementinae Constitutionis „Quaecumqueu, de consensu Ordinarii loci et de litteris testimonialibus, servanda in erectionibus et aggregationibus Confraternitatum, accipienda sit ita, ut duo requirantur actus distincti, consensus nempe et litterae testimoniales: vel potius sufficat consensus implicite expressus in litteris testimonialibus ? II. An Summarium Indulgentiarum quod una cum diplomate datur in erectione et aggregatione Confraternitatum, iam recognitum et approbatum a 8. Congregatione Indulg., nova etiam indigeat recognitione Ordinarii loci? III. An distincta Communitas, quam Decretum S. C. Indulg. in una Laudensi die 31. Januarii 1893 pro erectione Confraternitatum ejusdem nominis et instituti requirit, constituatur etiam a quolibet ejusdem municipii oppido situ et nomine ab aliis dis-juncto adeo ut in uno eodemque municipio plures ejusdem nominis et instituti Confraternitates erigi possint ? IV. An in magnis Civitatibus, quae unam tantum constituunt Communitatem, plures nihilo-minus erigi possint ejusdem nominis et instituti Confraternitates ? V. An erectio Confraternitatum SSmi Bosarii facta per litteras Magistri Generalis Ordinis Praedicatorum facultativas executioni mandatas a 8a-cerdote sive regolari sive saeculari ab eodem Indulgentiarum. tione confraternitatum. Magistro Generali deputato, valida sit, si Ordinarius consensum quidem suum ante executionem exprimat, nullas vero litteras testimoniales concedat? VI. An ipsae litterae facultativae validae sint, si subscriptione et sigillo ejusdem Magistri Generalis munitae, aut certum Sacerdotem ad executionem non deputent. aut loeum Confraternitatis erigendae non exprimant ? Deinde sequentia postulata exhibuit: I. «) Qnoad praeteritum: Ut omnes SSmi Eosarii Confraternitates, quae sive in propriis Ordinis, sive in aliis Orbis Ecclesiis erectae inveni-untur irregularitate vel vitio nullitatis affectae ob quemcumqae loci distantiae, litterarum testimoni-alium, diplomatum concessionis, sive alterius cujus-cumque generis defectum, in radice sanentur, et, quatenus opus sit, immediate Apostolica Auctoritate de novo erigantur, firmis remanentibus privilegiis a Eomanis Pontificibus Ordini Praedicatorum elargitis. b) Quoad futurum: Ad majus incrementum Sodalitatum SSmi Eosarii postulat facultatem pro Magistro Generali Ordinis Praedicatorum ejusque Vicario, ut penes Provinciales et Episcopos, etiam in Europa, non tarnen in Italia, possit eo modo, quo de consensu a 8. Sede habito agere solent aliorum Ordinum Superiores, et ipse agit extra Europam, diplomata in deposito habere, servatis tarnen iisdem ordinationibus et conditionibus ab ipsis Eomanis Pontificibus datis. II. Ut in magnis Civitatibus, ubi habitantium numerus centum excedit millia, tres, vel quatuor etiam Confraternitates SSmi Eosarii de speciali Sanctae Sedis mandato erigi possint et valeant. III. Ut duo postrema postulata extendantur etiam ad alias duas Confraternitates SSmi Nominis Dei, nee non Militiae Angelicae 8. Thomae Aqui-natis. Et Eminentissimi ac Reverendissimi Patres Cardinales in generalibus Comitiis ad Vaticanas Aedes habitis die 5 Martii 1896 rescripsernnt: Ad Dtibium I. Sufficere Ordinarii litteras, quibus consensum in erectionem vel aggregationem Confraternitatum significet, et institnti pietatem ac religionem commendet. Ad Dnbium II. Negative. Ad III. Affirmative, dummodo in unoquoque oppido habeatnr etiam propria paroecia. Ad IV. Negative, sed snpplicandum SSmo ut, derogando in hac parte Constitutioni s. m. Cle-mentis VIII. qnae incipit „Quaeeumque“, Ordinariis benigne tribuere dignetur facultatem providendi pro eorum arbitrio et prudentia in singulis casibus, servata tarnen in hujusmodi erectionibus conve-nienti, eorum judicio, distantia. Ad V. Negative. Ad VI. Negative. Ad postulata vero. Quoad I. a) Affirmative. b) Non expedire. Quoad II. Jam satis provisum in responsione ad dnbium IV. Quoad III. Jam provisum in responsione ad duo postulata priora. Factaque de iis omnibus SSmo Domino Nostro Leoni PP. XIII. relatione, in Audientia habita die 20 Maji 1896 ab infrascripto Cardinali S. C. Prae-feeto, Sanctitas Sua resolutiones Emorum Patrum ratas habuit et confirmavit, simulque, derogando Constitutioni Clementis VIII. facultatem in IV. dubio postulatam benigne Ordinariis concedere dignata est. Datum Romae ex Secretaria ejusdem Sacrae Congregationis die 20 Maji 1896. L. f 8. A. Card. Steinhuber, Praef. t A. Archiep. Nicopolitanus, Secret. 33. Ex 8. Congregatione Rituum. Interpretatio authentica Decreti »Aucto« quoad Missas de Requie. I. Privilegium circa Missas lectas de Requie ex praefato Decreto concessum sacellis sepulcreti, favetne sive Ecclesiae vel Oratorio publico ac principali ipsius sepulcreti; sive aliis Ecclesiis vel Capellis, extra coemeterium, subter quas ad legitimam distantiam alicuius defuncti cadaver quiescit ? II. Missae privatae de Requie, quae sub ex-pressis conditionibus celebrari possunt, praesente eadavere, licitaene erunt in quibuslibet Ecclesiis vel Oratoriis sive publicis sive privatis ? III. Huiusmodi Missae privatae de Requie oelebrarine poterunt sine applicatione pro Defuncto, euius cadaver est vel censetur praesens? IV. Eaedem pariter Missae possuntne celebrari diebus non duplicibus, qui tarnen festa duplicia I. classis excludunt, uti ex. gr. feria IV. Cinerum ? Et Sacra eadem Congregatio ad relationem subscripti Secretarii, exquisita sententia Commis-sionis Liturgicae, omnibusque mature perpensis, respondendum censuit: Ad I. Negative ad utrumque. Ad II. Affirmative, dummodo cadaver sit physice vel moraliter praesens; sed, si agatur de Ecclesiis et Oratoriis publicis, fieri debet etiam funus cum Missa exequiali. Ad III. e IV. Negative. Atque ita rescripsit et servari mandavit, die 12. Ianuarii 1897. Cai. Card. Aloisi-Masella 8. R. C. Praef. L. f 8. D. Panici 8. R. C. Secret. 84. 1. Voraussetzungen für die persönliche Befreiung des ^fründeninßaöers vom Heöüren-äqnivalenle. — 2. Zur Irage nach der Aeqnivatentpffichtigkeil des Einkommens aus Walnralaögaöen der ^farrlinge als eines „Vermögens" der Pfründe. Erkenntniß vom 19. Mai 1896, Z. 3034. Anton Cibtc ca. Finanz-Min. (M.-V.-S. Dr. Freih. v. Leinpruch); E. vom 12. Juli 1895, Z. 17.428, puncto Gebürenäquivalent für das V. Dccennium. „Die angefoch tene Entscheidung wird nach § 6 des Gesetzes vom 22. October 1875, N.-G.-B. Nr. 36 ex 1876, wegen mangelhaften Verfahrens aufgeh oben." Cntschcidmlgsgründe. Der auf § 1 des Gesetzes vom 15. Februar 1877, R.-G-B. Nr. 98, gestützte Anspruch des Pfarrers von Öernica um Befreiung von dem Gebürenäqni-valente für das V. Dccennium wurde mit der angefochtenen Entscheidung aus dem Grunde abgewiesen, weil das fassionsmäßige Jahreseinkommen der genannten Pfarrpfründe 500 fl. übersteigt. — In der Beschwerde wird dagegen geltend gemacht, dass die für Naturalleistungen mit 285 fl. 82 kr., für Weiderechte mit 4 fl. und für Stiftnngsgebüren mit 187 fl. 61'/2 kr. anfgerechneten Beträge in die Besteuerungsgrundlage nicht eiuzubeziehen waren, weil sich dieselben nicht als Erträgnisse eines dem Pfarrbenefteium gehörigen Vermögens, sondern als ciit Einkommen darstellen, welches für die Thätigkcit des jeweiligen Pfründeinhabers geleistet wird, und dass bei Ausscheidung der bezeichneten drei Einnahmsposten das Beueficial-einkommen die im § 1 eingangs cit. Gesetzes normirte Grenze nicht erreicht. Der V.-G.-Hos hatte daher zwei Fragen zu entscheiden, welche auseinandergehalten werden müssen, nämlich die Frage der persönlichen Befreiung des Pfründners im Sinne des Gesetzes vom 15. Februar 1877, R.-G.-B. Nr. 98, und die Frage der Aequivalentpflichtigkeit des in die Bcmcssungs-gruudlage eiubezogeuen und zu diesem Zwecke capitalisirten Einkommens. Die erste Frage hat der Gerichtshof deshalb meritorifch erwogen, weil in der angefochtenen Entscheidung auch auf diese Frage eingegaugeu wurde, ungeachtet der Psarrbeneficiat bei der ersten Bemessung des Gebürenäqnivalentes diesen Titel nicht geltend gemacht hat. Der Gerichtshof hat jedoch in dieser Richtung erkannt, dass dem Beschwerdeführer der Titel der persönlichen Befreiung im Sinne des cit. Gesetzes nicht zur Seite steht, da es für die Anwendung dieses Gesetzes nur darauf ankommt, welches das Einkommen des Pfründners aus dem Beueficium ist uud die persönliche Befreiung schon dann nicht in Anspruch genommen werden kann, wenn das wie immer geartete Einkommen den Minimalbetrag von 500 fl. übersteigt. — Im vorliegenden Falle ist nun zweifellos diese Grenze überschritten durch ein Einkommen, welches der Beschwerdeführer aus dem Benefieinm bezieht. Denn die hier fraglichen Giebigkeiten gehören zur Pfründe und sind ein Einkommen aus derselben, nicht ein Entgelt für persönliche Leistungen. Sie sind auch in den Ausweis, welcher auf Grund der Fassion des Beschwerdeführers von der Statthalterei zusammengestellt wnrde, als Pfarrdotation, als Pfründeneinkommen aufgenommen und es kann daher nicht in Abrede gestellt werden, dass im vorliegenden Falle das Einkommen der Pfründe 500 fl. übersteigt und kann deshalb die persönliche Befreiung nicht in Anspruch genommen werden. Davon verschieden ist jedoch die Frage der Aequivalentpflichtigkeit des Einkommens aus diesen Naturalabgaben der Pfarrlinge und darüber hatte der Gerichtshof sich ebenfalls zu verbreiten, da eben mit der heute angefochtenen Nachtragsbemessung entgegen dem Recursbegehren ausgesprochen wurde, dass dieses Einkommen als capitalisirte Rente der Bemessung des Gebürenäqnivalentes zu unterziehen sei, während der Beschwerdeführer bestreitet, dass cs sich hier um ein äquivalent-pflichtiges Vermögen handelt, indem diese Abgaben nicht aus dem Vermögen der Pfarrpfründe fließen. — In dieser Richtung war der Gerichtshof der Rechtsanschauung, dass das Administrativversahren eine genügende Grundlage zur Entscheidung nicht herzustellen vermag. — Nicht irgend ein Einkommen, welches Jemand genießt, genügt für das Zutreffen der Voraussetzungen der Tarifpost 106 B, e, sondern, die Aequivalentpslicht besteht nur hinsichtlich eines „Vermögens"^ — Die Finanzverwaltung hat nun allerdings angenommen, dass cs sich hier um ein Vermögen der Pfründe handelt, deshalb, weil seitens der Statthalterei bezeugt wird, dass diese Abgaben auf einer „jahrelangen Uebung" beruhen und daher klagbar sind. — Der Gerichtshof war aber der Rechts« anschannng, dass solche Forderuugsrechte nur dann dem Vermögen beigezählt werden können und nur dann — capitalisirt — der Bemessung zu Grunde gelegt werden können, wenn dieselben in irgend einer Weise rechtlich fundirt sind, so dass ihr Charakter als Vermögensrechte nicht in Zweifel gezogen werden kann. In dieser Richtung ergab das durchgeführte Administrativverfahren keinen Nachweis, da Verpflichtuugs-urkuudeu nicht beigebracht werden konnten und ebensowenig festgcstellt wnrde, dass diese Abgabe irgendwo grnndbücherlicy einverleibt sei, während der Beschwerdeführer sogar den rechtlichen und Zwangscharakter der Abgabe bestreitet und behauptet, dass es sich um freie Leistungen handelt, die entrichtet werden, aber nicht gefordert werden können. — Der Gerichtshof konnte aber nicht gelten lassen, dass blos auf Grund einer Mittheihmg der Statthalterei, es handle sich hier um wirklich nutzbare Rechte, der Vermögenscharakter dieses Einkommens constatirt sei, vielmehr war der Gerichtshof des Erachtens, dass in dieser Richtung das abgeführte Verfahren ein hinlängliches Resultat zur Begründung der angefochtenen Entscheidung bisher nicht geliefert habe. 35. Mnisteriat-Krlaß vom 7. Juli 1897, Wr. 38, 648 ex 1895, in Letreff der Mittheilung von Legitimationen minderjähriger unehelicher Linder an die vormnnd- schaftlichen Gerichte. Die k. k. Landesregierung in Laibach hat mit Zuschrift Dom 19. Juli 1897, Nr. 10.622, Nachstehendes anher mit* getheilt: „Das k. k. Ministerium des Innern hat im Einvernehmen mit dem f. k. Ministerium für Cnltus und Unterricht anzuordnen gefunden, dass die in den Gebnrtsmatriken hinsichtlich minderjähriger unehelicher Kinder vorgenommenen Legi-timatiousvorschreibungen den vormundschaftlichen Gerichten mitgetheilt werden. Diese Verständigung hat, wenn die bezügliche Matrikeueintragung von dem Matrikenführer im eigenen Wirkungskreise vorgenommen wurde, unmittelbar durch diesen selbst, in jenen Fällen jedoch, in welchen die Intervention der politischen Behörde eintrat, durch die letztere zu erfolgen." Hievon werden die hochw. Herren Matrikenführer hiemit zur Darnachachtung in Kenntnis gesetzt. 36. Sammlung für Ilnterkrain. Bom Präsidium der f. k. Landesregierung für Kram ist mit Note vom 11. August 1897, Nr. 3987/Pr., den: fürstbischöflichen Ordinariate nachstehender Aufruf zugekommen: „Im Laufe der letzten Wochen sind verheerende Hagelschläge über ausgedehnte Landstriche Unterkrains niedergegangen und haben die zu den besten Hoffnungen berechtigende Ernte nahezu ganz vernichtet. Durch diese Hagelschläge erscheinen zunächst betroffen im politischen Bezirke Gottschee die Stcuergemeinden Brückl, Soderschitz, Suschje, Weinitz und Zapotok in ihrem ganzen Umfange, dann Theile der Ortsgemeinden Daue, Jurjowiz, Reifuiz, Strug, Gottschee, Mitterdorf, Lienfeld, Schwarzenbach und Mosel; im politischen Bezirke Tschernembl die Ortsgemeinden Semitsch, Kerschdorf, DraSiö, Gradac, Podzemelj, Grüble und Adlesiö; im politischen Bezirke Gurkfeld die Ortsgemeinden St. Ruprecht, Nassenfuß, St. Cantian, St. Crucis, Dvor, Trebelno und Savenstein. Der durch diese Hagelschläge verursachte Schaden wird auf mehrere 100.000 fl. geschätzt und ist umso empfindlicher, als in vielen der benannten Steuer- beziehungsweise Ortsgemeinden die ganze Sommerernte zu Grunde ging und auf einen halbwegs entsprechenden Ertrag der erst anzubauenden Herbstfrucht wegen der vorgeschrittenen Jahreszeit und der ungünstigen climatischen Verhältnisse der betroffenen Landstriche kanm zu rechnen ist. Noch schlimmer steht es in den Obst- und Weingärten, die von den Hagelschlägen derart beschädigt wurden, dass sie auf Jahre hinaus ertragsunfähig geworden sind. Die Bevölkerung in diesen Landestheilen befindet sich daher in einer großen Nothlage und steht derselben im Falle des Ausbleibens einer entsprechenden Hilfe der wirtschaftliche Ruin, theilweise sogar Huugersuoth bevor. Zur Linderung dieses großen Elendes, welches über die unglücklichen Bewohner der von diesen Elementarereignissen betroffenen Gegenden hereingebrochen ist, finde ich mich bestimmt eine Sammlung milder Beiträge in Bargeld oder Naturalien im ganzen Lande auszuschreiben, überzeugt, dass dieser Appell an den sich bei jeder Gelegenheit bewährenden wohlthätigen Sinn der Bevölkerung Krains nicht wirkungslos bleiben wird." Die hochw. Herren Seelsorger werden hiemit angewiesen, auf die Erzielung eines günstigen Resultates dieser im Wege der politischen Bezirksbehörden eingeleiteten Sammlung einzuwirken, und die einfließenden Beträge der k. k. Bezirkshauptmannschaft des eigenen Bezirkes einzuschicken. 37. Perijodiena porocila in izkazi za Ieto 1897. Veleöastiti gospodje duhovni pastirji se vabijo, da vposljejo najpozneje do 1. decembra t. 1. potom deka-nijskih uradov knezoskofijskemu uradu za Ieto 1897 obiöajna perijodiöna poroöila in izkaze, in sicer: 1. o stevilu dus v posameznih duhovnijah, 2. o stevilu potrebnih direktorijev in sematizmov za Ieto 1898, 3. o stevilu prebivalstva po veroizpovedanju, 4. o premembah postnili postaj, h katerim pri-padajo posamezne duhovnije, isto tako o telegrafiönih postajah, 5. o okrajnih in krajnih solskih nadzornikih, ße so duhovniki, 6. o napakah, ki so se morda vrinile v letosnji skofijski sematizem, in o podatkih, ki bi spopolnili krajevni imenik. 1897. VI. 38. 39.40. 38. Razpis Iv. Nep. Schlackerjeve ustanove za uciteljske vdove. Ustanova pokojnega vodje normalke, c. kr. äol-skega svetnika in öastnega kanonika Iv. Nep. Schlackerja za podporo ene uöiteljske vdove se bode za öas od 1. avgusta 1896 do 1. avgusta 1897 zopet podelila. öastiti Lupni uradi naj obveste vdove, ki sicer ne viivajo kake ustanove, o razpisu te ustanove z opazko, naj prosilke svoje prosnje opremijo z verojetnimi sve-doöbami, da so v resnici uboLne, nesvarljivega Livljenja in da so njihovi moije najmanj 10 let hvalevredno sluLili v kronovini Kranjski kot ljudski uöitelji. Prosnje se imajo vloiiti do 30. septembra 1.1. tu« uradno pri konzistoriju. 39. Konkurzni razpis. Razpisane so sledeöe zupnije: Zgornji Tuhinj v dekaniji kamniski, Rob v dekaniji ribniski in Sora v dekaniji ljubljanski. Prosnje so obrniti za Lupnijo Zgornji Tuhinj na veleöastitega öastn. kanonika in mestnega iupnika go-spoda Janeza Oblaka v Kamniku, za Lupnijo Rob na elavno lastnistvo patronskega posestva Auersperg in za zupnijo Sora na visokoöastiti knezoskofijski ordi-narijat. Razpisana je tudi prostija cesarske ustanove v Novem Mestu s tamoSnjo mestno Lupnijo vred, za kar so prosnje obrniti na Njega ces. in kr. apostolsko. Veliöanstvo. Zadnji rok za vlaganje je 4. oktober 1897. 40. Skofijska kronika. Kanoniöno vmesöeni so bili öö. gospodje: Mihael Arko na mestno Lupnijo Idrija, in Franöisek Za-krajiek na Lupnijo Draga, 1. julija; Janez Barteime na Lupnijo Unterlag, 6. julija; Janez Kromar na Lupnijo Sturije, 15. julija; Janez Dolinar na Lupnijo Luöine, 27. julija ; Leopold Zaletel na Lupnijo Goriöe, 26. julija; Franöisek Augustin na zupnijo Kopanj, 2. avgusta; Alojzij Öe äarek na zupnijo Spitaliö, 4. avgusta; Janez Globelnik na Lupnijo Polsnik, 5. avgusta; Viljem Gasperin na Lupnijo Stockendorf, 10. avgusta, in JoLet Erk er na kanonikat ces. ustanove, 22. avgusta. Äupnije so podeljene sledeöim öast. gospodom: ViSnja Gora Matiju Kljun, Lozice Rudolfu Gregoriö, Planina nad Vipavo Antonu Antonöiö, örni Vrh nad Polhovim Gradcem Janezu Öebase k, Studeno Stefanu Rihar in KriLe pri TrLiöu Franöisku Porenta. Premeäöeni so öö. gospodje kapelani: Janez Gni-dovec iz Idrije v Vipavo, JoLef 6vigelj iz Zagorja v Poljane nad Ökofjo Loko, Martin Ökrjanec iz Trnovega v Zagorje, Avgustin Sinkovec iz Stare Loke na Jese-nice kot Lupnijski upravitelj, Janez Juvanec iz Seno-leö na Suhorje kot ekspozit, Jakob Matjan iz Jesenio v Cerklje pri Kranju, Stanislav Peharec iz Starega Trga v Staro Loko in JoLef ^agar iz Hinj v Dobrepolje. Kot kapelani so novonameäöeni öastiti gospodje; Janez Kiemen v Leskovcu, Franöisek Or aniö v Trnovem pri Bistrici, Valentin Oblak v SenoLeöab, Anton Golf v Cirknici, Adalbert Hybasek v Zagorji, Anton Jarc v §t. Jerneji, Janez Mlakar v Postojni in Andrej Siraj v 6t. Janiu. Umrli so öö. gospodje: Peter Ogrin, Lupnik na Suhoru, dne 15. junija; Anton Krasovec, vpokojeni Lupnik v Metliki, 21. junija; Peter Urb, prost, dekan in mestni Lupnik v Novem Mestu, 24. junija; Martin Barliö, vpokojeni beneficijat v Moravöah, 25. junija; Jakob Rus, vpokojeni dekan in Lupnik v Litiji, dn<> 27. julija, in Valentin Skul, vpokojeni Lupnik v St. Jurji, 18. avgusta 1897. Priporoöajo se v molitev öastiti duhovsöini. Knezoäkofijski ordinarijat Ljubljanski, dne 22. avgusta 1897. Izdajatelj in odgovorni urednik Martin Pogaöar. — Tiskala KatoliSka Tiskarna.